Η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποφάσισε, όπως αναμενόταν, την άρση της βουλευτικής ασυλίας της επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου (FN), Μαρίν Λεπέν. Έτσι, ανοίγει ο δρόμος για τη δίωξή της από τις γαλλικές Αρχές για «ρατσιστικές δηλώσεις» που είχε κάνει το 2010 κατά των μουσουλμάνων, όταν είχε παρομοιάσει τις προσευχές που κάνουν στους δρόμους γαλλικών πόλεων με την γερμανική κατοχή κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Gallia Watch / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Χθες, 2 Ιουλίου 2013, η απόφαση άρσης της βουλευτικής ασυλίας της Marine Le Pen από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - έτσι ώστε η γαλλική αστυνομία σκέψης να μπορεί να ασκήσει τώρα δίωξη εναντίον της για μια παρατήρηση που έκανε, σίγουρα αμφιλεγόμενη, αλλά σύμφωνη με την ελευθερία της έκφρασης - καταδεικνύει για άλλη μια φορά, σαν να έπρεπε, την αποτελεσματική, αλλά αποτρόπαια λειτουργία της «ιδεολογικά ορθής» αστυνομίας της σκέψης που εκπορεύεται από αυτή την άλλως εξασθενημένη Συνέλευση.
Σημείωση (του Gallia Watch): Έτσι, το Ευρωκοινοβούλιο, σε συνεννόηση με τους γαλλικούς φορείς χάραξης πολιτικής, τοποθέτησε την Marine Le Pen σε μια θέση όπου θα διωχθεί για «ρητορική μίσους», και ενδεχομένως θα καταδικαστεί.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δημοκρατικό στην βιτρίνα, δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα άλλο, παρά ένα σημαντικό γρανάζι στη λειτουργία της ολοκληρωτικής δικτατορίας του Ευρωκρατικού Big Brother. Αυτό από μόνο του δικαιολογεί περισσότερο από ποτέ το σύνθημα που δημιούργησα στο ‘Reconquête’: "Ας βγούμε από αυτή την Ευρώπη!"
Σημείωση: Το ‘Reconquête’ είναι ένα μηνιαίο περιοδικό αφιερωμένο σε καθολικά και εθνικιστικά θέματα, του οποίου είναι ο εκδότης.
Σε αυτό το θέμα, ως πρώην βουλευτής σε αυτή τη ανόητη και δηλητηριώδη συνέλευση, και ως υπερασπιστής των ελευθεριών, της ελευθερίας της πολιτικής έκφρασης πρώτης μεταξύ τους, εκφράζω την πλήρη αλληλεγγύη μου στην Marine Le Pen. (Ο Bernard Antony υπήρξε μέλος του Εθνικού Μετώπου και ευρωβουλευτής του από το 1984 έως το 1999)
Τούτου λεχθέντος, δεν θα είχα μιλήσει, όπως έκανε εκείνη για μία από τις δευτερεύουσες πτυχές του Ισλάμ στη Γαλλία.
Αλλά η Marine Le Pen, η οποία είχε εκφράσει εδώ και καιρό την εμπιστοσύνη της σε ένα «Ισλάμ της Γαλλίας», δεν έκανε καμιά προσπάθεια να εξετάσει το ποιο είναι το Ισλάμ στην πραγματικότητα.
Σημείωση: Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του Ισλάμ στη Γαλλία και του «Ισλάμ της Γαλλίας», με το πρώτο να αναφέρεται στο γεγονός ότι το Ισλάμ είναι εκεί, και το δεύτερο σε μια υποθετική μορφή του Ισλάμ προσαρμοσμένου στα πρότυπα της Γαλλίας (αν και τέτοια Ισλάμ δεν υπάρχουν, εκτός από τα μυαλά των αφελών).
Στην πραγματικότητα αυτό που πρέπει να σκεφτούμε είναι ότι το Ισλάμ είναι η έκφραση μιας ολοκληρωτικής θεοκρατικής ιδεολογίας με μια αποστολή να κατακτήσει. Και όχι μόνο μέσω της προσευχής! Έχοντας την εμπειρία από τις πενήντα χώρες στον κόσμο όπου κυριαρχεί, σε μορφές περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές ή σκληρές, πουθενά δεν είναι επιτρεπτή στους πολίτες ηάσκηση της αληθινής θρησκευτικής ελευθερίας.
Η αληθινή θρησκευτική ελευθερία, για τους «ανθρώπους της Βίβλου», - που κατά το Κοράνι - είναι οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι, έρχεται με το καθεστώς των dhimmitude, (μη μουσουλμάνοι υποταγμένοι στη δύναμη του ισλάμ) σε διάφορες μορφές που κυμαίνονται από περιορισμούς έως παρενόχληση και καταστολή.
Αυτό που οι πολιτικοί ηγέτες, και η Marine Le Pen πρώτη από όλους τους άλλους, θα πρέπει να διακηρύξουν και να ζητήσουν είναι η ελευθερία της κριτικής, της διάψευσης και της άρνησης του Ισλάμ, όπως αυτή ασκείται κατά του ιακωβινισμού, του ναζισμού και του κομμουνισμού.
Γιατί είναι γεγονός, ότι δεν μισούμε τους μουσουλμάνους, αλλά αρνούμαστε το σύστημα του Ισλάμ.
Ως Χριστιανοί, αγαπάμε τους Μουσουλμάνους και προσευχόμαστε να ανακαλύψουν την αξία της ελευθερίας που διακηρύχθηκε στο Ευαγγέλιο, αλλά δεν βρίσκεται στο Κοράνι ή τα hadiths. Και την αξία της αγάπης που μόλις και μετά βίας αναφέρεται, και τόσο περιορισμένα, δεδομένου ότι είναι έξω από την ελευθερία.
Για το κοινό καλό της χώρας μας, της Ευρώπης και όλων των εθνών, οι πολιτικοί πρέπει να εργαστούν για την ελευθερία των μουσουλμάνων γυναικών και των ανδρών σε όλο τον κόσμο για να επιλέξουν ένα μοντέλο ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής, εκτός από εκείνο του Ισλάμ.
Σημείωση: Εδώ να επισημάνουμε ότι, αν η Marine αισθάνεται ότι είναι «ο διάδοχος του Charles de Gaulle», όπως δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή της, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσει τις απόψεις του Γάλλου στρατηγού για ανάμειξη μουσουλμάνων με Γάλλους. Εκείνος είχε δηλώσει ότι οι άλλες φυλές ποτέ δεν θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε άλλο, παρά μια πολύ μικρή μειοψηφία στη Γαλλία:
"Προσπαθήστε να αναμίξετε λάδι και ξύδι. Ανακινήστε καλά το μπουκάλι. Μετά από ένα λεπτό, θα χωρίσει και πάλι. Οι Άραβες είναι Άραβες, οι Γάλλοι είναι Γάλλοι. Πιστεύετε ότι το γαλλικό σώμα μπορεί να απορροφήσει δέκα εκατομμύρια μουσουλμάνους που θα είναι είκοσι εκατομμύρια αύριο και σαράντα εκατομμύρια το επόμενη μέρα; "
Αλλά γνωρίζει αυτές τις λέξεις. Μπορεί να αισθάνεται ότι είναι αδύνατο να απαλλαγεί η γαλλική γη από τα δέκα εκατομμύρια ή περισσότερο, που υπάρχουν, σήμερα και οι οποίοι μπορεί να είναι δεκαπέντε ή είκοσι εκατομμύρια όταν θα φτάσει στα Ηλύσια Πεδία (γίνει πρόεδρος), αν το φτάσει ποτέ.
Τέλος, αν, όπως ο Bernard Antony λέει, η Le Pen είναι θετική σε «ένα Ισλάμ της Γαλλίας», τότε συμφωνεί με τον άντρα που ισχυρίζεται ότι περιφρονεί περισσότερο από όλους: τον Nicolas Sarkozy. Γιατί ήταν ο Σαρκοζί, ο οποίος έκανε το «ένα Ισλάμ της Γαλλίας» ένα από αγαπημένα του έργα, και έναν από τους πυλώνες της πολιτικής του πλατφόρμας.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου