Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Μου αρέσουν όσοι ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι στην συγκυβέρνηση μετέχει κι ο Βενιζέλος, με τα ρέστα από ΠΑΣΟΚ που του απέμειναν. Πνίγονται από ιερά δεξιά αγανάκτηση. Να πω πως δεν φαινόταν, δεν τον βλέπανε ένα χρόνο τώρα; Πολλά μπορείς να πεις για τον άνθρωπο που αντιμετώπισε με σθένος το κυπελλάκι καφέ του Ρέλου αλλά όχι κι ότι περνά απαρατήρητος.
Αυτοί που ωρύονται βέβαια, κατά κανόνα δεν ψήφισαν ΝΔ. Ψήφισαν τον πρόεδρο Πάνο, τον επίδοξο κι ανεπιθύμητο στις συνιστώσες «αρραβωνιάρη» του Τσίπρα, εξ ου και οι γαργάρες στο λαθρομεταναστευτικό, κυνηγούν ουρές αερίων από ύποπτα τζετ ή, οι πιο τσαντισμένοι, έριξαν Χρυσή Αυγή και τα μυαλά στα κάγκελα.
Τώρα ζητάνε τα ρέστα.
Φαίνεται πως τον Βενιζέλο τον κατάπιναν μόνο με σως Κουβέλη. Τώρα που ‘φυγε ο Φώτης, τους πειράζει σκέτος ο Βενιζέλος στην πίτα.
Λοιπόν, να εξηγούμαι. Το ‘πα πολλές φορές, το ‘γραψα, το ξαναγράφω: Ο Βενιζέλος θα είναι ο τελευταίος πρόεδρος του κοινοβουλευτικού ΠΑΣΟΚ. Θα το οδηγήσει στο νεκροταφείο των πολιτικών ελεφάντων, εκεί όπου κείνται το Κόμμα Προοδευτικών Εθνικοφρόνων, το Αγροτικό Κόμμα, η παλαιά Ένωση Κέντρου και άλλα κουφάρια της πολιτικής μας Ιστορίας. Αυτό είναι μη αναστρέψιμο, όση διαχείριση μεριδίου εξουσίας κι αν κάνει.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σίγουρα δείχνει στάση ευθύνης για δυο λόγους.
Αφενός, επειδή μόνο για χαζός δεν μπορεί να κατηγορηθεί, καταλάβαινε πως, αν συνέχιζε τις τζιριτζάτζουλες για τα μάτια του καλαφαγιαννέϊκου συνδικαλισμού και τρέχαμε για εκλογές λόγω ΕΡΤ, δεν θα ήταν κι ότι καλύτερο για την χώρα. Θα χρεωνόταν ένα πιθανό γενικό φούντο λόγω αστάθειας και θα μπορούσε πλέον να περπατά άνετα μόνο στη Σαχαλίνη ή την Ουλάν Μπατόρ.
Αφετέρου, επειδή, παρά το φουσκωμένο με τρόμπα νταλίκας εγώ του, παίρνει και λίγο μυρωδιά τι τρέχει, γνώριζε και κάτι άλλο. Αν για την χώρα οι εκλογές θα ήταν επικίνδυνες, για τον ίδιο και το ΠΑΣΟΚ θα ήταν το «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν». Να ζήσουμε να το θυμόμαστε.
Ο μύθος λέει, μάλιστα, πως κατά την σύσκεψη, όταν κάποια στιγμή τον είχανε παραζαλίσει, ο Αντώνης Σαμαράς, τους είπε «κύριοι, άμα θέλετε, κάντε εσείς κυβέρνηση να λύσετε με τους δικούς σας τρόπους τα προβλήματα και να σας δώσουμε εμείς ψήφο ανοχής». Ο μύθος, λέει, πως ο Φώτης μέτραγε τις γωνίες στο ταβάνι. Τις βρήκε σωστές, τέσσερις και το σημείωσε στο προοδευτικό μπλοκάκι του. Ο δε Βαγγέλης, σιωπηλός, πράγμα πιο σπάνιο κι από μονόκερο, ίδρωσε σαν άλογο σε νταμάρι στην ανηφόρα, φορτωμένο γαρμπίλι οδοποιίας. Έτσι λοιπόν, ο Φώτης πήρε μεν τη ΔΗΜΑΡ και πήγαν για τσάγαλα, λέγοντας όμως, πως θα συνεχίσει να στηρίζει την προσπάθεια παραμονής της χώρας στην «ευρωπαϊκή σφαίρα». Αυτό οι παλαιάς κοπής μάγκες το λέγανε «το ‘κανε αβαβά». Ο Βαγγέλης κι όλα τα ρέστα από ΠΑΣΟΚ, στήριξε Σαμαρά μέχρι παρεξηγήσεως και από συνήθεια παρήγγειλε για υπουργεία το μισό μενού του κυβερνητικού οργανογράμματος, όπως λέγεται κακοηθέστατα. Το πιθανότερο βέβαια, είναι πως θα πάρει ότι πρέπει, για να λειτουργήσει αυτή η δυσάρεστη, σαν μουρουνέλαιο, αλλά αναγκαία, για όσους ξέρουν πρόσθεση, συνεργασία.
Στο τέλος του δρόμου όμως, ακόμη κι αν τον κάνει Αντιβασιλέα του Σιαμ, στις εκλογές, όπου ο κιμάς κόπτεται, από το Λαό, παρουσία του πελάτου, δεν θα την βγάλει καθαρή. Γιατί; Διότι το brand «ΠΑΣΟΚ» πέθανε. Καπούτ καμαράντ. Φινίτο λα μούζικα. Αντίο Γλαρέντζα. Νομίζω με εννοήσατε.
Θυμάστε τις BSA; Καλές μηχανές στην εποχή τους, όταν όλες οι μάρκες χάνανε λάδια, είχαν αναιμικά φρένα και επιδόσεις τράτας. Είχε κι εκείνο τον ωραίο ήχο που δίνανε τα ωστήρια και τώρα τον διατηρεί μόνο η Harley Davidson. Ε, κάποια στιγμή οι άλλες δεν χάνανε λάδια, γίνανε πιο αξιόπιστες, πιο γρήγορες. Έτσι η BSA «πέθανε». Πήγε να βρει την Brough Superior, την Ariel, την Matchless. Διάφοροι προσπάθησαν να την αναβιώσουν. Μάταια. Όλα κι όλοι ακολουθούν τον κύκλο της ζωής: γέννηση, ακμή, παρακμή και θάνατος.
Οπότε, μην χαραμίζεται την ιερή οργή σας. Και γι’ αυτό θα το ξαναπώ. Η ψήφος, είναι σαν τη σφαίρα, άπαξ και τράβηξες την σκανδάλη, πάει, έφυγε, γεια χαραντάν. Αφού απαιτείτε από το Σαμαρά πράγματα που προϋποθέτουν αυτοδυναμία, τότε να του τη δώσετε!
Είπαμε, δεν είναι Θεός. Μόνο ο Θρύλος είναι. Δεν είναι Πάπας, δεν έχει αλάθητο. Όμως είναι ο μόνος που κάτι κάνει. Δεν κάθεται να κοιτάει τα προβλήματα σαν την αγελάδα τα τρένα.
Στην λαθρομετανάστευση «σφράγισε» τη χώρα, 95% μείωση των εισόδων. 30.000 απελάσεις και καταγεγραμμένες εθελούσιες αναχωρήσεις κι απροσδιόριστος, πολύ μεγαλύτερος αριθμός, παράνομων που ξεκουμπίζονται μόνοι τους, γιατί δεν μπορούν να ζουν πια παρασιτικά, λόγω του κυνηγητού από την Αστυνομία. Η «σκούπα» του Σαμαρά τελικά είναι διαρκής κι όχι για τις κάμερες, δυο μέρες. Φαίνεται και στο κέντρο και στις γειτονιές. Αραιώνουν οι μουσαφιραίοι. Ο δε Δένδιας, ανακοίνωσε την άρνηση μας να κυρώσουμε το Δουβλίνο ΙΙΙ, ανοίγοντας και δρόμο για την αμφισβήτηση και καταγγελία του Δουβλίνο Ι
Στην οικονομία, με όλα τα λάθη, τις αδικίες, την βλακεία κι ανικανότητα ορισμένων, μαζεύεται το πράγμα. Έχω διαφωνίες, ενστάσεις, σε μερικά ζητήματα. Πχ στην συμπεριφορά απέναντι στις Ένοπλες Δυνάμεις, ευχαρίστως θα άνοιγα μερικά κεφάλια. Όμως κάτι γίνεται. Συμμαζεύεται το πράγμα.
Χωρίς αυτοδυναμία ο Σαμαράς έδωσε μάχες, που είχαν και ιδεολογική σημασία, όπως στο θέμα του διορισμού των ιμάμηδων, στον «αντιρατσιστικό», τώρα στην ΕΡΤ.
Απλά, επιμένω και θα επιμένω, στον νέο φορέα να βρουν συνέχεια τα καλά πράγματα: η ΕΤ3, τα Μουσικά Σύνολα, το Τρίτο Πρόγραμμα.
Στις επόμενες λοιπόν, πριν τραβήξετε την σκανδάλη και φύγει η ψήφος σας, σκεφτείτε πιο ψύχραιμα.
Υπάρχει άλλος; Δείτε γύρω σας. Ποιος; Κόψτε φάτσες, πράξεις, παραλείψεις και βγάλτε συμπέρασμα.
Τώρα, η συγκυβέρνηση, είναι μια ανάγκη που επιβάλλουν οι αριθμοί. Γιατί η χώρα δεν μπορεί να μπει στον αυτόματο.
Την άλλη φορά όμως, απαλλάξτε τον Αντώνη Σαμαρά από την ανάγκη συγκυβέρνησης και τήρησης ισορροπιών με όποιους τους πιάνουν τα «ψυχολογικά» τους ή εκβιάζουν, περιδεείς αλλά εκβιάζουν, για λίγη εξουσία, που όμως δεν θα τους σώσει από το τελικό στάδιο του κύκλου της ζωής. Η χώρα είναι το σπίτι μας, δεν υπάρχει άλλη Πατρίδα για μας και τα παιδιά μας. Και θέλει ηγέτη, όχι επιτροπή διαπραγμάτευσης ανασφαλειών. Την άλλη φορά λοιπόν να τον απελευθερώσετε, για να απαιτήσουμε, μαζί κι εγώ, τα πάντα όλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου