 |
| shafaqna.com |
Όσο περνάει ο χρόνος τόσο περισσότερο γίνεται ορατό και κατανοητό ότι τα αντιτιθέμενα συμφέροντα τα οποία έχουν εμπλακεί στην περιοχή της Συρίας, είναι αδύνατον να δώσουν λύση στην εδώ και 17 μήνες υφέρπουσα κρίση. Το Ισραήλ το οποίο είχε επιτύχει ένα modus vivendi συνύπαρξης με τον προηγούμενο πρόεδρο της Συρίας, πατέρα του νυν, ανησυχεί σφόδρα από την ισχυρή ανάμιξη στην περιοχή τόσο του Ιράν όσο και ακραίων ισλαμικών φονταμενταλιστικών στοιχείων, πολύ δε περισσότερο εάν το μεγάλο χημικό οπλοστάσιο της Συρίας πέσει στα χέρια τους. Η Τουρκία έχει τους δικούς της λόγους να ανησυχεί, μιας και στη Συρία κατοικεί μεγάλο κομμάτι Κουρδικού πληθυσμού, το οποίο είναι Σουνίτες μουσουλμάνοι, αλλά δεν είναι Άραβες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Τούρκος ΥΠΕΞ Davutoglu, επισκέφθηκε πρόσφατα τη πρωτεύουσα των Κούρδων Erbil και ζήτησε από τον ηγέτη των Κούρδων Barzani να μην στηρίξει αυτονομία των Κούρδων της Συρίας, οι λόγοι προφανείς. Άλλωστε η Τουρκία συνδράμει τους εχθρούς της Συριακής Κυβέρνησης παντοιοτρόπως όπως όλοι γνωρίζουμε. Το Ιράν βασικός υποστηρικτής του Μπασάρ αλ ΄Ασαντ, έχει ζωτικά συμφέροντα στην περιοχή και είναι ένθερμος υποστηρικτής των Αλεβιτών και των Σιιτών οι οποίοι κατέχουν σήμερα τα ηνία της εξουσίας στη χώρα. Οι Αραβικές χώρες του κόλπου (Σ. Αραβία και Κατάρ) που παράγουν τον μαύρο χρυσό, συνδράμουν αφειδώς με πετροδολάρια τις δυνάμεις των ανταρτών στη Συρία (και στο σημείο αυτό να υπογραμμίσουμε ότι τμήμα της ενημέρωσης που προσφέρουν στη Δύση οι αντάρτες, προέρχεται – όπως έχει λεχθεί – από το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων (OSDH), μια ΜΚΟ, η οποία είναι παρακλάδι της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας»), κατόπιν της θρησκευτικής συγγένειας που υπάρχει (Σουνίτες) και επιθυμούν διακαώς την πτώση του Άσαντ, όπως και τη διάλυση της σχέσης με τη Χεζμπολάχ στον γειτονικό Λίβανο. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης στη περιοχή, ο έλεγχος των κοιτασμάτων του μαύρου χρυσού χωρίς καμία αμφιβολία έρχονται σε αντίθεση με αυτά της Ρωσίας, η οποία διαθέτει τη μοναδική της ναυτική βάση στον λιμένα της Tartus, που της προσφέρει διέξοδο και στη διώρυγα του Σουέζ και λοιπά. Οπότε σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί να απολέσει τα κεκτημένα της. Ο νέος παίκτης στην περιοχή, η Κίνα, η αναδυόμενη υπερδύναμη της Ανατολής, κάνει σαφώς εντυπωσιακή παρουσία με την αποστολή πολεμικών σκαφών στη μεσόγειο, δηλώνοντας ανοιχτά την παρουσία της και την πρόθεση να έχει λόγω στις όποιες μελλοντικές εξελίξεις. Η βάση της διαμάχης στη Συρία αναμφίβολα έχει και θρησκευτικό υπόβαθρο. Η θρησκευτική διαίρεση στη χώρα σε Αλεβίτες, Σιίτες, Σουνίτες, δυσχεραίνει και περιπλέκει ακόμη περισσότερο το πάζλ και την πιθανή εύρεση λύσης μιας και τα τελευταία έτη κυβερνούν οι Αλεβίτες (οι υποστηρικτές του Αλί, του γιου του Προφήτη, οι οποίοι ιστορικά εκδιώκονταν για μια περίπου χιλιετία) – που αποτελούν το 10% του πληθυσμού - και οι Σιίτες (από το όνομα του Ιμπν Νοσαίρ, του μυστικιστή σιίτη που ίδρυσε το ρεύμα τους), είναι απίθανο να δεχτούν να χάσουν την εξουσία και να πέσουν στα «χέρια» των Σουνιτών, μιας και το θρησκευτικό μίσος μεταξύ τους είναι αγεφύρωτο. Και θεωρείται ότι η επικράτηση των Σουνιτών θα οδηγήσει σε σφαγή των Αλεβιτών, γεγονός που θα επιφέρει ενδεχόμενη επέμβαση του Ιράν και της Χεζμπολάχ για την προστασία των Αλεβιτών, πράγμα που θα σημάνει ότι η κατάσταση θα έχει ξεφύγει εντελώς, με απρόβλεπτες συνέπειες. Εξαιρετικά πολύπλοκο το πάζλ, για δυνατούς λύτες. Ένα ακόμη στοιχείο το οποίο συνηγορεί στα προηγούμενα, είναι ο κατακερματισμός των αντιφρονούντων της Συρίας, γεγονός που δυσκολεύει αναμφίβολα τους χειρισμούς, μιας και υπάρχει πανσπερμία απόψεων και θέσεων. Όλα δείχνουν λοιπόν ότι έρχεται θερμό φθινόπωρο, μιας και η Συριακή Βαβέλ δύσκολα θα βρει δρόμο συνεννόησης στο άμεσο μέλλον, πράγμα που σημαίνει ότι το αίμα δυστυχώς θα συνεχίσει να ρέει άφθονα και να ποτίζει τα χώματα της Συρίας, το δράμα θα διαιωνίζεται, αλλά και να εκπέμπει μεγαλύτερες ανησυχίες σε πλανητική πλέον κλίμακα.-
ΑΣΤΡΟΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου