Μετά τον Σταύρο Αλεξανδρή (εδώ και εδώ) και τον Δημήτρη Κουτσογιάννη (εδώ και εδώ), και ο Λεωνίδας Λουλούδης, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην Αθηναϊκή Επιθεώρηση Βιβλίου (Athens Review of Books, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011, ΤΕΥΧΟΣ23, σελ. 50-54) .
Το Φαινόμενο του Τρομοκηπίου το έχω ανεβάσει στο Scribd, εδώ, ή μπορείτε να δοκιμάσετε εδώ, και θα επικοινωνήσω με την Αθηναϊκή Επιθεώρηση Βιβλίου να το ανεβάσουν οι ίδιοι σε ιστοσελίδα, γιατί πραγματικά αξίζει τον κόπο. Εν τω μεταξύ, διαδώστε το, παρακαλώ. Ο Λουλούδης φαίνεται να είναι ένας από τους τρεις σκεπτόμενους που έχουμε στο θέμα. Το Τρομοκήπιο, σαν όρος, μου αρέσει. Θερμοκήπιο δεν είναι, Ψυχροκήπιο δεν είναι. Aλλά με τόση καταστροφολογία είναι σίγουρα Τρομοκήπιο, και, σε αντίθεση με τα άλλα δύο Κήπια, είναι σίγουρα ανθρωπογενές.
Ο Λουλούδης αναφέρεται σε δύο βιβλία, το Taken by Storm των Essex και McKitrick, και το Real Global Warming Disaster του Christopher Booker. Και τα δύο εξαιρετικά, αλλά η περίληψη, περιγραφή και παρατηρήσεις του Λουλούδη αξίζουν από μόνες τους. Ενώ εγώ έχω δώσει έμφαση στην Γερμανική προέλευση του Τρομοκηπίου και της Κλιματολαγνείας, ο Λουλούδης υπενθυμίζει τον ρόλο της Θάτσερ (τα είχε με τους ανθρακωρύχους και ήθελε πυρηνική ενέργεια) και των ΗΠΑ. Γαι τις ΗΠΑ εικάζω και εγώ ότι σίγουρα έψαχναν για ερείσματα κατά των Σοβιετικών ή της μετασοβιετικής Ρωσίας (και της Κίνας). Για την παγκόσμια διακυβέρνηση δεν είμαι σίγουρος. Ο ΟΗΕ παρ' ότι χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ, σε επίπεδο κόσμου μάλλον σαν ενοχλητικό και ελάχιστα αναγκαίο κακό τον βλέπουν και όσο πιο συντηρητικά πάει κανείς, τόσο βλέπει τον ΟΗΕ σαν εργαλείο ...κομμουνιστών. Υπάρχει διχασμός μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών (οι τελευταίοι εκστασιάζονται με την Κλιματολαγνεία, και οι πρώτοι την χλευάζουν). Αντίστοιχος διχασμός υπάρχει και στην Γερμανία. Κάποτε θα μάθουμε αν κάποιος κινεί νήματα ή απλά βρέθηκαν διάφορα συνεταιράκια σε αρπαχτές. Ωστόσο, θα επανέλθω στην αναφορά του Λουλούδη, προσεχώς...
Το ένθετο στην αρχή του κειμένου, που δεν φαίνεται καλά, είναι το κλασσικό πλέον άρθρο του Newsweek του 1975, για τους επερχόμενους παγετώνες, που οι πολιτικοί μπορούσαν και έπρεπε να πάρουν μέτρα... Ίδια αρλουμπολογία, αλλά για κρύο.
Τον Λεωνίδα Λουλούδη τον βρήκα πανηγυρικά εκλεγμένο Πρόεδρο της WWF Ελλάς (σε κάποιο Eurocharity -- τι είδος φιλανθρωπία είναι αυτή μόνο το εν Ελλάδι Γερμανικό λόμπυ θα ξέρει -- και, καλού κακού το έβαλα και στο Scribd) στις 5/11/09. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του στην WWF... Σήμερα υπάρχει άλλο ΔΣ στο site της WWF, και κουβέντα στο Eurocharity για την αντικατάστασή του... Το Γιουροτσάριτυ από μόνο του θέλει ψάξιμο... Κάτι σαν παρατηρητής, ή Task Force για ΜΚΟ;
Εγώ πάντως υποκλίνομαι. Αν αυτοί οι τρεις καθηγητές δεν ήταν ακέραιοι, και εάν αντί να έλεγαν αυτό που ξέρουν ότι είναι η αλήθεια, έλεγαν την κατά Εκονιούζ, ή WWF, "αλήθεια", θα ήταν "σημαίνουσες προσωπικότητες", ίσως και ευρωβουλευτές, στην χώρα που πιστεύει ότι από όλα τα κακά, κινδυνεύει από ...υπερθέρμανση. Eppur si muove .
http://archaeopteryxgr.blogspot.com/2012/04/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου