Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Όταν τα δημοψηφίσματα των λαών ενοχλούν τα σχέδια κάποιων...

Αν οι μιναρέδες είναι ξιφολόγχες
τι πρέπει να κάνει η Ελβετία;


Αν ήμουν στην Ελβετία θα αντιτασσόμουν και εγώ στην ανέγερση μιναρέδων. Αλλά αν μου έλεγαν να γκρεμίσουμε τους μιναρέδες στην Κωνσταντινούπολη ή το Κάιρο, θα αντιτασσόμουν και σε αυτό. Κάθε πόλη έχει το δικό της πνεύμα. Όπως το πνεύμα του ανθρώπου. Δεν μπορείτε να βάλετε με το ζόρι να ακούσει ροκ μουσική κάποιον που δεν του αρέσει αυτό το είδος της μουσικής.
Αν επιχειρήσετε να το κάνετε, δεν θα διαφέρετε καθόλου από τους δεσμοφύλακες που βάζουν τους αριστερούς πολιτικούς κρατούμενους, που είναι ερωτευμένοι με τη διεθνή, να ακούνε πέντε φορές την ημέρα τον εθνικό ύμνο απλά και μόνο για να τους βασανίσουν.
Δεν μπορείτε να φτιάξετε μιναρέδες στην Αγία Πετρούπολη που δεν δέχτηκε ποτέ να εισχωρήσει μέσα στην πόλη της το σύγχρονο στοιχείο και δεν πείραξε καθόλου τον ιστορικό της διάκοσμο. Ούτε και στη Μόσχα μπορείτε να φτιάξετε μιναρέδες.
Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά στη Μόσχα γκρέμισαν όλα εκείνα τα κτήρια από γυαλί και μπετόν, που είχαν μετατρέψει σε παλιάτσο το πνεύμα της αρχαίας δομής της πόλης. Τα γκρέμισαν παρά το γεγονός ότι στέκονταν ακόμη γερά στο κέντρο της πόλης. Τα ισοπέδωσαν όλα. Για να καθαρίσουν το πνεύμα της πόλης από τους λεκέδες. Μήπως μπορείτε να κτίσετε μιναρέδες στη Βενετία; Δεν μπορείτε. Δεν είναι θέμα μουσουλμανισμού και χριστιανισμού αυτό. Πώς μπορεί να εγκρίνει ένας νοήμων άνθρωπος την προσβολή και το βιασμό τού πνεύματος μιας πόλης έχοντας τη θρησκεία ως ασπίδα;
Μην νομίζετε ότι τα γράφω αυτά επειδή είμαι άθεος. Το άρθρο αυτό δεν έχει τίποτε να κάνει με τις θρησκείες. Όμως, προκαλούν αποτροπιασμό όσοι αντιδρούν χωρίς να επιδεικνύουν σεβασμό στην απόφαση που πήρε ο ελβετικός λαός. Ειδικά οι φωνές που ακούγονται στην Τουρκία. Μήπως είναι δυνατόν να μην επαναστατεί κανείς γι΄ αυτή τη διπλοπροσωπία; Μήπως η Τουρκία σέβεται πολύ τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων και τώρα επικρίνει άλλους; Ας ασκήσει κριτική πρώτα στον εαυτό της, αν πρόκειται να κριτικάρει κάποιον. Επιπλέον, υπάρχει και το εξής: Διερωτώνται συνεχώς γιατί υποβλήθηκε σε δημοψήφισμα ένα τέτοιο θέμα. Είναι, λένε, πολύ σοβαρό θέμα. Δεν μπορούσε να υποβληθεί σε δημοψήφισμα, λένε. Δεν μπορούσε να αφεθεί ο λαός να αποφασίσει.
Σύμφωνα με τον Αχμέτ Νταβούτογλου, το δημοψήφισμα είναι «δίκοπο μαχαίρι». Έτσι λέει. Αφού είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί το δίνουν συνεχώς σε εμάς αυτό το μαχαίρι; Μας το έδωσαν μία φορά. Γίναμε κομμάτια. Τώρα λένε ότι θα μας το ξαναδώσουν, σαν να μας μεταφέρουν κάποια χαρμόσυνη είδηση. Δεν μπορεί να διεξαχθεί δημοψήφισμα για τους μιναρέδες στην Ελβετία, αλλά στην Κύπρο μπορεί να γίνει δημοψήφισμα για τη λύση, έτσι δεν είναι; Τι είδους διπλοπροσωπία είναι αυτή;
Είναι πιο ενδιαφέροντα αυτά που είπε ο Εγκεμέν Μπαγίς. Αν ήταν μέλος της ΕΕ η Ελβετία, λέει, δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Μήπως αν ήταν η Τουρκία μέλος της ΕΕ, θα μπορούσε να κάνει αυτά που κάνει τώρα; Θα μπορούσε να κατέχει ακόμη την Κύπρο; Θα μπορούσε να καταπιέζει τους Κούρδους στην ίδια την Τουρκία; Θα μπορούσε να ρίχνει παιδιά στη φυλακή επειδή έγραψαν ένα πανό; Θα μπορούσε θα κρατάει στις φυλακές για πολλά χρόνια ανθρώπους που δεν καταδικάστηκαν; Θα μπορούσε να γίνεται καθημερινά από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα ρατσιστική προπαγάνδα; Και κάτι πιο απλό: Αν η Τουρκία ήταν μέλος της ΕΕ, θα μπορούσε να βάφει τα βουνά στην Κύπρο με σημαίες;
Τι είχε πει κάποτε ο Ταγίπ Ερντογάν; «Οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι θόλοι τους τα κράνη μας και τα τζαμιά τα στρατόπεδά μας», είχε πει. Αν οι μιναρέδες είναι ξιφολόγχες, τι να κάνει η Ελβετία αυτές τις ξιφολόγχες αφού δεν διαθέτει καν τακτικό στρατό; 'Αλλωστε κυρίως γι΄ αυτό το λόγο διεξήγαγε δημοψήφισμα. Την ενόχλησε αυτή η ξιφολόγχη. Μήπως έχει άδικο; Δεν θέλει ξιφολόγχες και τέτοια στη χώρα της. Ο Ερντογάν δεν ξέρει τι λέει, τι κάνει. Φοράει πάντα μια ενδυμασία που τον βολεύει, αλλά δεν γίνεται έτσι. «Δεν υπάρχουν εγκλήματα στο Νταρφούρ. Δεν μπορούν να διαπράξουν εγκλήματα οι μουσουλμάνοι», είπε. Πριν αλέκτωρ λαλήσει, αναφέρθηκε στο έγκλημα που διαπράχθηκε στο Ντέρσιμ το 1937. Κατά την εποχή του Ατατούρκ. Δολοφονήθηκαν, λέει, χιλιάδες άτομα. Ε, πού είναι αυτό που είπε ότι οι μουσουλμάνοι δεν μπορούν να διαπράξουν εγκλήματα; Και μάλιστα, τι χρειάζεται να πάει κανείς τόσο μακριά; Μήπως αυτά που έγιναν στην Κύπρο το 1974 ήταν ηρωισμοί;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου