Ο πολιτισμός των Τούρκων και η "αγάπη" τους προς την Ελλάδα

Τούρκος δεν γεννιέσαι, γίνεσαι!!!

Ενώ η Ευρώπη συζητά, με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων, την πιθανή είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δυστυχώς ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν το ιστορικό γίγνεσθαι της γείτονος Τούρκίας, αλλά και τον νεο-φασισμό ο οποίος κυριαρχεί στην "ανώτερη φυλή" των σύγχρονων Τούρκων.
Ο Κεμάλ Ατατούρκ μπορεί να ήρθε σε σύγκρουση με το ισλάμ, αλλά διατήρησε πλήρως τις πολιτισμικές και πολιτιστικές συνήθειες του οθωμανισμού. Μάλιστα, παρά τις όποιες διεθνείς συμβάσεις υπέγραψε η Τουρκία, ως νεοσυσταθέν κράτος, δεν έχει τιμήσει την υπογραφή της πουθενά, δίνοντας έτσι ένα σαφές στίγμα για το τι ακριβώς κρύβει και τι (μέχρι και σήμερα) εξακολουθεί να επιδιώκει εις βάρος όλων των γειτόνων της, αλλά και εις βάρος των υπόδουλων εθνοτήτων στις οποίες άσκησε και συνεχίζει να ασκεί, με ιδιαίτερη σφοδρότητα, την "πολιτιστική" και "πολιτισμική" της επιρροή.
«...Από την μαύρη ημέρα που πρωτοεμφανίζονται στην Ευρώπη οι Τούρκοι, αποδείχτηκαν στο συνολό τους ως ο πλέον αντιανθρωπιστικός τύπος της ανθρωπότητας. Οπουδήποτε και να πήγαν, μια φαρδιά γραμμή αίματος ακολούθησε το περασμά τους. Όπου απλώθηκε η κυριαρχία τους, εξαφανίστηκε ο Πολιτισμός. Αντιπροσωπεύουν παντού την κυβέρνηση της βίας, αντίθετα σε κάθε έννοια δικαίου». (Γουίλιαμ Γλάδστον πρωθυπουργός Αγγλίας σε συγγραφή του το 1876 για το Ανατολικό Ζήτημα).
Αυτή είναι μία από τις πάμπολλες περιγραφές ξένων αξιωματούχων σχετικά με τον πολιτισμό της Τουρκίας!
Εν τούτοις, σήμερα στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δυστυχώς καποιοι νεοταξίτες πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί κ.α. υποστηρίζουν ότι ήρθε η ώρα να μπει η Τουρκία στην ΕΕ! Εξάλλου το επιβεβαίωσε ο τέως πρωθυπουργός Κων.Σημίτης όταν δήλωνε «...η Τουρκία δικαιούται να θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος από τον 16ο αιώνα..!!!»
Ποιές όμως προϋποθέσεις τήρησαν οι Τούρκοι για να θεωρηθούν ευρωπαϊκό κράτος; Ας δούμε μερικές!
«...τον ευχαριστούν (τον Μωάμεθ Β’) οι κτηνώδεις τιμωρίες, οι ανασκολοπισμοί, οι πριονισμοί, οι διχοτομήσεις και παντός είδους άλλες απάνθρωπες μέθοδοι...»
«...τις υποσχέσεις που έδιδε στους αμυνόμενους τις παρέβαινε συχνά διότι αισθανόταν ευχαρίστηση στην σφαγή... Πως αλλιώς να ερμηνευτεί η σφαγή της οικογενειάς του (αιχμαλώτου βασιλέως της Τραπεζούντας Δαβίδ Κομνηνού) και η έκθεση των άταφων πτωμάτων για τροφή των άγριων ζώων;» (Κων.Άμαντος, «Σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων»)
Κατά την εκστρατεία της Ρόδου, από τον Μωάμεθ Β’ μεταφερθηκαν 9.000 παλούκια έχοντας την ευγενή πρόθεση να παλουκώσει ισάριθμους από τους υπερασπιστές της πόλης.
Κατά τον Κων.Σάθα στο βιβλίο του «Τουρκοκρατούμενη Ελλάς» αναφέρονται οι φρικιαστικές περιγραφές της κατάληψης της Χαλκίδας το 1457 από τον Μωάμεθ Β’ (και πάλι παραβιάζοντας τις συνθήκες) όπου όλοι οι αιχμάλωτοι υπερασπιστές της «..ανεσκολοπίσθησαν,εξεδάρησαν,και ελιθοτρίβησαν... μέχρι ενός,ο δε Βενετός Διοικητής της Πάολο Ερίτζο εσχίσθη σε δύο ίσα μέρη».
Χαρακτηριστική είναι επίσης η περίπτωση της Μεθώνης στην ΝΔ Πελοππόννησο όπου κατά την κατάληψη της από τον σουλτάνο Βαγιαζιτ Β’(9 Αυγ. 1500 μ.Χ) σφάχτηκαν αναίτια μέσα σε λίγες μέρες 12.000 άμαχοι Έλληνες αιχμάλωτοι κάθε ηλικίας,από βρεφών μέχρι γερόντων και οι Τούρκοι έστησαν με τα κομμένα κεφάλια των σφαγιασθέντων δύο πυραμίδες ύψους 20 μέτρων!!
Πρέπει να θυμόμαστε ακόμη την πολυαίμακτη κατάκτηση της Κύπρου το έτος 1570 μ.Χ από τον σουλτάνο Σελίμ Β’ όπου υπολογίζονται σε 50.000 οι σφαγιασθέντες Κύπριοι και σε 20.000 τα γυναικόπαιδα που ξεπουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.Τότε συνέβη και η απάνθρωπη εξόντωση (παρά τις επίσημες συνθήκες παράδοσης της Αμμοχώστου) του αιχμαλώτου ηρωικού διοικητή της Βενετού Μαρκαντόνιο Μπραγκατίνο τον οποίο οι Τούρκοι υπέβαλαν σε άνανδρους εξευτελισμούς και εν τέλει τον έγδαραν ωντανό.
Δεν υπήρξε πόλη και περιοχή του ευρύτερου Ελλαδικού και Μικρασιατικού Ελληνισμού στα 400 χρόνια Τουρκοκρατίας που να μην υπέστη ληστρικές επιδρομές, σφαγές, εξανδραποδισμούς, πυρπολήσεις και το απάνθρωπο παιδωμάζωμα εξαιτίας του οποίου κάθε ελληνική οικογένεια απορφανιζόταν από τα ευρωστότερα και ευφυέστερα άρρενα τέκνα της για να στελεχωθούν τα επίλεκτα τάγματα «στρατιωτικής κατοχής» του οθωμανικού σουλτανικού καθεστώτος, οι -βίαια εξισλαμισμένοι- «Γενίτσαροι».
«... Η ζωή του ραγιά από των πρώτων ημερών της δουλείας κατέστη αφόρητος. Οι πολλοί και δυσβάστακτοι φόροι, οι αυθαιρεσίες των Τούρκων, το φοβερό παιδομάζωμα, οι βιασμοί, οι φυλακίσεις,οι αρπαγές περιουσιών,οι εξανδραποδισμοί, οι ταπεινώσεις ,οι εκτελέσεις και άλλα δεινά εξανάγκαζαν τους υπόδουλους να εκπατριστούν ή να εξισλαμιστούν». (Αριστ. Κωστόπουλου «Η συμβολή της Δ. Μακεδονίας στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους», Θεσσαλονίκη, 1970)
Ιδού τι αναφέρεται στο σουλτανικό «Φιρμάνιο» της 29ης Μαρτίου 1601 απευθυνόμενο στον Μπεηλερμπέη (Στρατιωτικό «Περιφερειάρχη» της «Ρούμελης»)
«...Καθίσταται γνωστό, ότι από της συστάσεως του μεγάλου Οσμανικού κράτους... είθιστε, όπως διά την σύσταση και οργάνωση των γενναίων γενιτσαρικών μου ταγμάτων, στρατεύονται και αποστέλλονται στα οτζάκια(στρατόπεδα,κέντρα εκπαιδεύσεως) των γενιτσάρων, οι από 15-20 ετών, καλλίμορφοι, αρτιμελείς και προς πόλεμο κατάλληλοι νέοι των απίστων...»
«...Οι αποσταλησόμενοι μπουμπασίρηδες καθ’υψηλή μου εντολή, έχουν το δικαίωμα όπως εφόσον παρίσταται ανάγκη, να εφαρμόσουν τις διατάξεις του γνωστού ιερού φετβά(«διάταγμα»),σύμφωνα με το οποίο, όταν οι άπιστοι γονείς ή άλλος αντισταθεί στην παράδοση του γενίτσαρου υιού του θα απαγχονίζεται ευθύς στο κατώφλι της πόρτας του, του αίματος του θεωρουμένου άνευ αξίας».
Και αυτά που αναφέρουμε δυστυχώς δεν είναι τίποτα!!
Ας δούμε όμως και την φρικτή τύχη κάποιων Ελλήνων αγωνιστών.
Ο Μιχαήλ Ράλλης (ηγέτης της επαναστάσεως στην Πελοπόννησο το 1463), αιχμαλωτίστηκε και ανασκολοπίστηκε.
Ο Κορκονδύλος Κλαδάς (αρχηγός επαναστάσεων στην Μανη και στην Ήπειρο) συνελήφθη μαχόμενος το 1490 και γδάρθηκε ζωντανός.
Οι τρεις αδελφοί του ανίκητου «Σκεντέρμπεη» (Γεωργίου Καστριώτη) που είχαν παραδοθεί ως όμηροι στο σουλτάνο,στις αρχές του 15ου αι. δηλητηριάστηκαν.
Ο Επίσκοπος Τρίκκης (Τρικάλων) Διονύσιος ο Φιλόσοφος ηγέτης της επαναστάσεως στην Ήπειρο και Θεσσαλία το 1616 αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους στα Γιάννενα και γδάρθηκε ζωντανός.
Ο οπλαρχηγός του «Μοριά» (Πελοποννήσου) Γιάννης Κολοκοτρώνης (παππούς του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη) συνελήφθη αιχμάλωτος το 1772 σε ηλικία 70 ετών και οι Τούρκοι βασανιστές του, αφού άνανδρα τον ακρωτηρίασαν στη συνέχεια τον απαγχόνησαν.
Ο οπλαρχηγός Κωνσταντής Κολοκοτρώνης (πατέρας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη) τραυματισμένος μετά την μάχη στην Καστάνιτσα της Μάνης στις 20 Ιουλ. 1780, συνελήφθη αιχμάλωτος, και οι Τούρκοι που τον συνέλαβαν, παρά τους επίσημους όρκους ότι θα τον σεβαστούν, επιτέθηκαν ύπουλα, τον αποκεφάλισαν και το ακέφαλο σώμα του το πέταξαν σε βάραθρο. (Νικ.Γιαννόπουλου «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης»-Μονογραφίες «Στρατιωτικής Ιστορίας»).
Αλλά και κατά την Μεγάλη επανάσταση του 1821, όπου εκατοντάδες αιχμάλωτοι αγωνιστές υπέστησαν ανηλεή βασανιστήρια, ξεχωριστό μένει το τέλος του ήρωα Αθανασίου Διάκου, που πιάστηκε με σπασμένο γιαταγάνι στην Αλαμάνα, παλουκώθηκε άνανδρα και ψήθηκε ζωντανός στην φωτιά.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα πολλά παραδείγματα του τουρκικού «πολιτισμού», αλλά σε αυτό το σημείο θα αναφερθούμε σε γραπτές αναφορές ξένων αξιωματούχων όπου αποδεικνύεται το μεγαλείο του «Οθωμανικου πολιτισμού»
«...Ο Τούρκος είναι ο χειρότερος εχθρός των ανθρώπων...» (Γιόχαν Βίλφερ, Γερμανός συγγράφέας του 19ου αι, απότη Νυρεμβέργη)
«...Η ύπαρξη του οθωμανικού δεσποτισμού είναι ύβρις για την ανθρωπότητα... Η Ελλάς κατακτηθείσα εξεπολίτισε την Ρώμη. Αλλά οι κατακτητές ησαν Ρωμαίοι. Η αυτή όμως Ελλάς κατακτηθείσα, ουδόλως την Τουρκια εξεπολίτισε, διότι οι κατακτητές είναι Τούρκοι...Η ακηδία (αδράνεια, οκνηρία, ’τεμπελιά’) των βαρβάρων τούτων μόλις κατανοείται... Βλέπει τις αυτούς παρατηρούντας μετ’αγρίας ηλιθιότητας τα αρχαία αριστουργήματα της τέχνης και φανταζομένους ότι δαίμονες υπήρξαν οι αρχιτέκτονες!... Καταστρέφουν τα αρχαία μάρμαρα προς κατασκευή ασβέστου και κόνεως διά την επίχρωση των άνευ της ελάχιστης γνώσεως της ωραίας αρχιτεκτονικής οικιών τους... Μανιωδώς ριπτόμενος ο βάρβαρος Τούρκος επί της δυστυχούς ταύτης χώρας,που υπό Ζυγό κρατεί,λεηλατεί αυτήν και σφάζει ανηλεώς και άνευ τύψεως τους εστερημένους υπερασπίσεως κατοίκους αυτής.Έτσι ο ωραιότερος του κόσμου τόπος κατέστη ερημιά... ομοίως προς τις καταστρεπτικές αρπαγές, η Τουρκική Τυραννία διέφθειρε και εμάρανε ηθικώς και πολιτικώς τις πνευματικές ικανότητες των υποδούλων λαών και την ωραιότητα των τόπων....» (γραπτή αναφορά του Ουίλιαμ Έτον το έτος 1780, Προξένου της Κωνσταντινούπολης)
Υπήρξαν αλλεπάλληλα γεγονότα που επιβεβαίωσαν τις επισημάνσεις του Γλάδστον ,ότι το τουρκικό κράτος που δίκαια αποκλήθηκε «κράτος δολοφόνος» βαρύνεται όχι μόνο ως Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά και ως «κοσμικό» Κράτος (μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων το 1908) με ανήκουστα εγκλήματα κατά των υποδούλων λαών της Μικρας Ασίας ,της Μεσης Ανατολής και των Βαλκανίων που είχαν την τραγική αφέλεια να πιστέψουν ότι η κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα αρκούσε για να θεμελιώσει ένα σύγχρονο τουρκικό κράτος δικαίου για όλες τις εθνότητες που την κατοικούσαν.
Ο Τζορτζ Χόρτον, Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη κατά τις περιόδους 1911-17, 1919-22 στο βιβλίο του «Αναφορικά με την Τουρκία» αναφέρει:
«...Αμέσως μετά την ψήφιση του Συντάγματος, το πρώτο βήμα της κυρίαρχης τουρκικής φυλής ήταν να εδραιώσει την υπεροχή της με μέτρα καταστολής ,ακόμη και με φόνους... Οι τούρκοι παράλληλα, αποφάσισαν να εξαναγκάσουν όλες τις μη τουρκικές φυλές να γίνουν Οθωμανοί στην γλώσσα, στους νόμους, τα ήθη και τα έθιμα... Δεν πιστεύω να συνέλαβε ανθρώπινος νους, ποτέ άλλοτε πιο ανόητο σχέδιο από αυτό, δηλαδή να υποχρεώσει ολόκληρα έθνη να αλλάξουν τη γλώσσα και τα έθιμα τους μέσα σε μία νύχτα...
Αυτό το σχήμα φαντάζει ακόμα πιο απίθανο αν λάβουμε υπόψιν μας ότι αυτή η προσπάθεια έγινε -και γίνεται-από ένα κατώτερο πολιτισμό που προσπαθεί να επιβληθεί σ’ενα ανωτερό του... Οι Νεότουρκοι δεν είχαν ποτέ την πρόθεση να δώσουν ίσες ελευθερίες σε όλους τους λαούς που είχαν την ατυχία να βρίσκονται στο ελεός τους... Όταν απέτυχαν να τους εκτουρκίσουν, η εναλλακτική λύση που είχαν ήταν να τους αφανίσουν, πολιτική που δεν χρειάζεται μακροπρόθεσμα σχέδια για να υλοποιηθεί...»
Ο Γάλλος δημοσιογράφος Rene Puaux καταγγέλλει στο βιβλίο του «Εξορία και Επαναπατρισμός των Ελλήνων στη Τουρκία» :
«...Από το 1914 η Τουρκική Κυβέρνηση εφήρμοσε ένα ωριμασμένο από καιρό σχέδιο. Εγκαινίασε τις μαζικές εξορίες Ελλήνων της Θράκης και των Ακτών της Μικράς Ασίας. Εκτιμώνται σε 284.172 τα θύματα αυτής της πρώτης εξόδου, κατά την διάρκεια της οποίας φόνοι, λεηλασίες, βιασμοί, εμπρησμοί ήσαν στην ημερήσια διάταξη. Έτσι εκδιώχθηκαν τα δύο τρίτα του Ελληνικού πληθυσμού της Θράκης από τις εστίες τους... Όχι λιγότερο δοκιμασθείσα υπήρξε η περιοχή του Ευξεινου Πόντου με 257.019 θύματα...»
Υπάρχουν επίσης γραπτές επιβεβαιώσεις από τον Γαλλο περιηγητή του 18ου αι. Α. Σαβαρί, του Βρετανού συγγραφέα William Darlymple, του Αμερικανού στρατηγού James G. Harbord, του πασίγνωστου Winston Churcill κ.α.
Τέλος θα πρέπει να απαντήσουμε στη προπαγάνδα των νεοταξιτών «ακαδημαϊκών» σχετικά με τον ισχυρισμό ότι όλα αυτα ανήκουν στο παρελθόν και οφείλουμε να βλέπουμε το μέλλον.
Δεν θα αναφερθούμε στις μειονότητες,στο Πατριαρχείο ή τις παραβιάσεις των τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο, αλλά ούτε και στο κατοχικό στρατό στην Κύπρο.
Θα αναφερθούμε στα «φιλάνθρωπα αριστουργήματα » της τουρκικής ποίησης που αποτελούν μέχρι και σήμερα βασικό διδακτικό υπόδειγμα στην σπουδαστική «εκπαίδευση» των Τουρκοπαίδων
Απολαύστε τα...

1. Οι Τουρκοι Περασαν...(από τον ποιητή Ενίς-Αβνη Μπέη,1912)

Εκεί οπού τα πόδια μου επάτησαν
Το αίμα πάντα άφθονο την γη ποτίζει
Και’ κει όπου τα χέρια μου τ’άπλωσα
Ο Μαής σε Φθινόπωρο γυρίζει.
Θα αφήσω όλεθρο που θα είναι μοναδικός
και δεν ξανάγραψε ποτέ η ιστορία
που δεν θα διορθώσει ο πολιτισμός
σε δέκα χρόνια μέσα. Πίστη μου είναι η βία.
Τα σπλάχνα θα κρεμάσω στου γαϊτανιού
την άκρη και του κόσμου όλου την σοφία
μαζί με τον πολιτισμό,στου τουφεκιού
τη σφαίρα και στα πίσω πόδια του αλόγου.
Οι ρεματιές ,τα δάση πάνω στα βουνά,
μαζί με τους σταυρούς του ολέθρου που θα αφήσω
για πάντα θα μιλούν στον κόσμο για καλά
«Οι Τούρκοι πέρασαν». Να τι άφησαν πίσω.

2. Αισχρέ Έλληνα
(από τον ποιητή I.Veziroglou ,που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Χουριέτ» την 18η Ιουλ. 1974, δηλ.την παραμονή της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο)

Ενόσω είσαι ζωντανός,αισχρέ Ρωμηέ στη γη
Το μίσος μου για σε,μα τον Αλλάχ,δεν με αφήνει.
Κεφάλια χίλια να’ κοβα σαν να’τανε σκυλί
Ο καθένας γκιαούρης, αχ το μίσος μου δεν σβήνει.
Εκδίκηση είν’ο μόνος μου ,απ’εδώ και μπρος σκοπός.
Σαν έλθει ο καιρός, σκληρά θα αγωνιστώ στη μάχη
Κι αν πελεκήσω σε μια μέρα χίλια σαν εχθρός
γκιαούρηδων κεφάλια,αχ!το μίσος μου πυρά θα έχει.
Χιλιάδων εκατό τα πτώματα στον ποταμό
κι αν ρίξω. Και τριαντα δύο χιλιάδων αν συντρίψω
με πέτρα τα κεφάλια και τα δόντια με το στανιό
σας βγάλω.Αχ!το μίσος μου δεν θα εγκαταλείψω.
Να τρυπούσα με την λόγχη μου σαράντα χιλιάδες
απ’αυτούς κι ακόμη ογδόντα χιλιάδες
να έστελνα στο διάβολο. Μα τον Αλλάχ!
Δεν μπορεί να μου φύγει αυτό το μίσος.

3. Στροφή από το ποίημα «Δυτική Θράκη» του Χουσεϊν Τσελίκογλου που δημοσιεύτηκε το 1977

Σ’όποιον με πειθώ δεν ησυχάζει
Πρέπει να του ασκήσεις βία,
Φρόνιμος να’ναι για να μάθει.
Του Έλληνα η φιλία να μας λείπει.
Μίσος εχω δίχως τελειωμό.
Πρέπει από τη Θράκη μας να φύγει.

4. Στροφή από το ποίημα του Musa Korkmaz το έτος 1974 «Η Κύπρος ανήκει στους Τούρκους»

Η Κύπρος ξέρουμε πως είναι Τουρκική,
Το λέει και η ιστορία! Σύντομα θα πάρουμ’όλα
του Αιγαίου τα νησιά ,στην εύθετη στιγμή και
την πατρίδα του Ατατούρκ Θεσσαλονίκη

Πηγή :«Ιδού οι Τούρκοι»
Συγγραφέας: Γρηγόρης Κοσσυβάκης