Έχουμε αναλύσει πολλές φορές ότι η «17Ν» και ο ΕΛΑ ήταν «αριστερές» υπογραφές των μυστικών υπηρεσιών.
Διευκρίνιση: Αυτό δεν σημαίνει ότι τα λεγόμενα «μέλη» αυτών των οργανώσεων ήταν πράκτορες. Κατά κανόνα οι πράκτορες δεν συλλαμβάνονται εκτός και αν καταστεί απαραίτητο για να σκηνοθετηθεί η θεαματική εξάρθρωση μιας οργάνωσης για πολιτικούς λόγους.
Τα περισσότερα φερόμενα ως «μέλη» είναι αθώοι και κατασκευασμένοι κατηγορούμενοι ή θύματα που έχουν εγκλωβιστεί για να χρησιμοποιηθούν σαν «αναλώσιμα υλικά»: Αυτούς που ονομάζουμε «χρήσιμους ηλιθίους».
Τέτοιους παγιδευμένους «χρήσιμους ηλίθιους» είχαμε πολλούς στο θέατρο της εξάρθρωσης της «17Ν». Όπως φυσικά και πολλούς ρουφιάνους των διωκτικών αρχών.
Ωστόσο, επειδή και έτσι δεν μπορούσε να «δέσει» και να σταθεί η σκευωρία των διωκτικών αρχών και του Χρυσοχοϊδη (αυτόν είχαμε και τότε), παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες πολλών «αριστερών» μαρτύρων και δικηγόρων, έγινε αναγκαία η «αυθόρμητη» προσέλευση του Κουφοντίνα. Με το «δικός» τους Κουφοντίνα και με τη «γενναία» ανάληψη της ευθύνης και την εξίσου «γενναία» ενοχοποίηση των άλλων, η παράσταση, έστω και κακόγουστη δόθηκε…
Στη δίκη παρωδία αποκαλύφτηκαν πολλά, αλλά έμειναν άγνωστα στον κόσμο: Φρόντισαν γι’ αυτό τα ΜΜΕ που συμμετέχουν ενεργά στο θέατρο της τρομοκρατίας, των δήθεν εξαρθρώσεων και των δικαστικών παραστάσεων.
Εμφάνισαν τα «αναλώσιμα υλικά» σαν την εξάρθρωση της «17Ν»!!!
Φυσικά δεν θα ήταν ΠΟΤΕ δυνατόν να εξαρθρωθεί η «17Ν» ή οποιαδήποτε άλλη τρομοκρατική οργάνωση για τον απλούστατο λόγο ότι οι μυστικές υπηρεσίες δεν συλλαμβάνουν ποτέ τους εαυτούς τους. Απλώς στήνουν τρομοκρατικά θεάματα «εξαρθρώσεων» και δικών…
Εκεί, βεβαίως, που την πάτησαν θεαματικά οι μηχανισμοί προβοκάτσιας ήταν στην υπόθεση του δήθεν ΕΛΑ.
ΕΔΩ, κατασκευάσανε ενόχους χωρίς να είναι «χρήσιμοι ηλίθιοι». Δηλαδή δεν είχαν καμία σχέση, ούτε είχαν εγκλωβιστεί για να αποτελέσουν τα «αναλώσιμα υλικά», όπως κάποιοι ηλίθιοι στη «17Ν».
Επίσης δεν έκαναν και «επιστημονική» επιλογή των κατασκευασμένων ενόχων. Επέλεξαν π.χ. τον Αγαπίου και τον Αγγ. Κανά που ήταν «σκληρά καρύδια» και αποκάλυψαν το φιάσκο.
Επειδή δεν είχαν ούτε ένα στοιχείο ενοχής τους «έστειλαν», οι διωκτικές αρχές τον διαβόητο Τσιγαρίδα για να δώσει υπόσταση στη σκευωρία.
Απέτυχαν παταγωδώς. Και ξεβρακώθηκαν παντελώς.
Και αποκαλύφτηκε κραυγαλέα όλο το παιχνίδι της κατασκευασμένης και θεαματικής εξάρθρωσης του δήθεν ΕΛΑ, καθώς και τα «επιδοτούμενα» γρανάζια των ποικίλων «αριστεριστών» και «αντιρατσιστών» δικηγόρων…
Ήταν τέτοιο αυτό το φιάσκο που έφτασε το δικαστήριο να βγάζει έξω τον Τσιγαρίδα, αυτόν που δήλωνε ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη και να κρατάει στις φυλακές τους άλλους ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ.
Και είναι διπλό φιάσκο να αθωώνει τον Τσιγαρίδα ΓΙΑΤΙ δεν υπήρχαν στοιχεία που να τεκμηριώνουν τη «δήλωση» ανάληψης ευθύνης…
Περισσότερα γι’ αυτό το φιάσκο διαβάστε από το «Πατάρι» που έχει παρακολουθήσει συστηματικά όλες αυτές τις θεατρικές παραστάσεις…
http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?t=1628
Η θεατρική παράσταση που οι Αρχές και τα ΜΜΕ παρουσίασαν σαν εξάρθρωση και δίκη του ΕΛΑ επιτέλους έλαβε τέλος. Όλοι Αθώοι!
Το σήριαλ κράτησε επτά ολόκληρα χρόνια τρία εκ των οποίων οι κατηγορούμενοι Αγγ. Κανάς, Ειρ. Αθανασάκη και Κ. Αγαπίου τα έβγαλαν στις φυλακές Κορυδαλλού.
Ένας εκ των κατηγορουμένων, ο Χρ. Τσιγαρίδας, πολιτικός μηχανικός, αλλά και παθιασμένος τζογαδόρος, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία εναντίον του παρουσιάστηκε «αυθορμήτως» στο ειδικό ανακριτή Λεωνίδα Ζερβομπεάκο και «ανέλαβε την ευθύνη» για την συμμετοχή στον ΕΛΑ.
Ο Χ. Τσιγαρίδας, ήταν και ο μόνος που μετά από σύντομες διακοπές στον Κορυδαλλό αφέθηκε ελεύθερος για …λόγους υγείας!
Αυτή ήταν η ανταμοιβή του για την υπηρεσία που προσέφερε δηλώνοντας ότι υπήρξε (και καλά) τρομοκράτης μέλος του ΕΛΑ, αν και τις τρομοκρατικές ενέργειες της μυστηριώδους «οργάνωσης» τις μάθαινε μόνο από …τις εφημερίδες!
Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να στηθεί η υπόθεση και να γίνουν οι προκάτ δίκες, μια και οι υπόλοιποι δήλωναν άσχετοι με την υπόθεση.
Ο ένας απ’ τους κατηγορούμενους, ο Κώστας Αγαπίου, ο μοναδικός με ιστορία στον αντιδικτατορικό αγώνα, εξαιρετικά ευαίσθητο άτομο που πραγματικά υπέφερε επειδή βρέθηκε κατηγορούμενος για τρομοκρατία και κατάδικος στις φυλακές, χωρίς να έχει καμιά σχέση με την υπόθεση, όπως άλλωστε οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, μηδέ εξαιρουμένου του αναλαβόντος την «ευθύνη», χτυπήθηκε απ’ την επάρατο και απεβίωσε στο μεταξύ.
Ουσιαστικά ο Κ. Αγαπίου έπεσε θύμα της απάνθρωπης μεταχείρισης που του επεφύλαξε το βαθύ κράτος. Πάνω στη ράχη αθώων έπρεπε κάποτε να κλείσει τις υποθέσεις 17Ν και ΕΛΑ, που είχαν παραβρωμίσει, για να ξεκινήσει φρέσκα τρομοκρατικά σήριαλ.
Το έχει ανάγκη, ειδικά μετά την έκλειψη, υπό την κρατική μορφή, του «κομμουνιστικού κινδύνου». Γιατί πώς να το κάνουμε, για να υπάρχει κράτος πρέπει να υπάρχει και μια δημόσια απειλή. Όπως ο καλός θεούλης χρειάζεται το διάβολο για να βεβαιώνεται ως ενσάρκωση του αγαθού, έτσι και το κράτος χρειάζεται ένα αδίστακτο εχθρό, όχι μόνο δικό του, αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης, για να μπορεί να εμφανίζεται ως η δύναμη που φροντίζει για το γενικό καλό.
http://resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3954
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου