Οι τερατωδίες της παρακρατικής αχρειότητας

Το ψέμα, η συκοφαντία, η εξαχρείωση, η εξαγορά συνειδήσεων, η δολιότητα, ο καταναγκασμός, το έγκλημα έχουν πάρει σήμερα πρωτοφανείς διαστάσεις.
Σε ένα σαστισμένο, απλοϊκό όλα αυτά τα δεινά φαίνονται σαν το αποτέλεσμα των «κακών» και «ελαττωματικών» ανθρώπων.
Στην πραγματικότητα είναι και παραμένουν εκδηλώσεις της παρακμής του συστήματος. Η σήψη μια κοινωνίας αποτυπώνεται πάντα, πιο ευανάγνωστα, στη σήψη των νόμων της, της ηθικής της και των ανθρώπων της εξουσίας.
Η ηθική υποφέρει ιδιαίτερα από τους διαχειριστές της σήψης και τους μηχανισμούς της εξουσίας.
Από τη μια φωνάζουν όλοι αυτοί οι διαχειριστές και εξουσιαστές για ηθικούς κανόνες για να συγκαλύψουν έτσι τα συμφέροντά τους, τις ορέξεις τους και τους φόβους τους και από την άλλη είναι έτοιμοι για κάθε προστυχιά (εγκατάλειψη πεποιθήσεων, δολιότητα, προδοσία κ.λπ), για χάρη της φιλοδοξίας, των προνομίων και της εξουσιαστικής απληστίας.
Στην ιερή σφαίρα των ατομικών ή κομματικών συμφερόντων ο σκοπός αγιάζει κάθε μέσον. Και ακριβώς γι’ αυτό κατασκευάζουν ειδικούς κώδικες ηθικής, μόνιμους και ταυτόχρονα ελαστικούς σαν καλές τιράντες, για να χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν…
Αυτή η υπόθεση Χρυσοχοϊδη-Διώτη είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική, όχι μόνο για το «είδος» της ηθικής των ανθρώπων της εξουσίας, αλλά για την τερατώδη υποκρισία της κρατικής και παρακρατικής αχρειότητας. Αποτελεί την πιο αποκρουστική καρικατούρα της «ηθικής» του κράτους και του παρακράτους: το κομματικό και δημοσιογραφικό.
Για απλές, αλλά και επιλεκτικές «φουσκάλες» διαφθοράς των ιστορικών πελατειακών σχέσεων έχει χαλάσει ο κόσμος: οι μηχανισμοί των ΜΜΕ βομβάρδιζαν την ελληνική κοινωνία ανηλεώς και βάρβαρα με θηριώδη σεναριογραφία και ψευδολογία.
Για τη μετάθεση π.χ. του παιδιού του Τσιτουρίδη ζήσαμε μια νεροποντή γλοιώδους ηθικολογίας περί «διαφάνειας» και «διαφθοράς». Ο Τσιτουρίδης στήθηκε στο δημοσιογραφικό και πολιτικό εδώλιο και καταδικάστηκε…
Το ίδιο συνέβη και με την πρόσφατη υπόθεση Ρόβλια. Με σημειώσεις μεταθέσεων άστραψαν και βρόντησαν οι «ηθικοί» και οι «αδιάφθοροι»…
Με το Ζαχόπουλο το σήριαλ τράβηξε μήνες: Λιντσαρίστηκε επί μήνες αγρίως, με ποικιλόμορφα και πολύχρωμα (και ροζ) σενάρια.
Άπειρα είναι τα παραδείγματα
Σήμερα με την υπόθεση Χρυσοχοϊδη-Διώτη, του τάφου η σιωπή!
Εδώ ένας υπουργός προσλαμβάνει παράνομα το παιδί ενός εισαγγελέα με τον οποίο «εξάρθρωσαν» την δήθεν τρομοκρατία και κατασκεύασαν τα φαιδρά κατηγορητήρια και τις δίκες παρωδίες και ΟΥΔΕΙΣ ευαισθητοποιήθηκε, ούτε ενοχλήθηκε…
Εδώ υπάρχει μια «καυτή» σχέση και διαπλοκή της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας, και η παράνομη και ρουσφετολογική «πρόσληψη» αντιμετωπίζεται σαν κάτι το φυσιολογικό και ηθικότατο!!!
Εδώ ένας υπουργός και ένας δικαστικός αξιωματούχος με αδιαφανείς διαδικασίες καταργούν και τους δικούς τους νόμους και αυτό δεν είναι σκάνδαλο, αλλά «ανθρωπισμός»!!!
Διαπλέκονται «βρώμικα» οι εξουσίας και οι παραεξουσίες και δεν είναι διαφθορά, αλλά «ανθρώπινη αλληλεγγύη»!!!
Το παρακράτος των ΜΜΕ όχι μόνο κουκουλώνει τα πάντα, ενώ σε άλλα πολύ πιο ασήμαντα περιστατικά μας κατέκλυζε με αναθέματα κατά της «διαφθοράς» και της «διαπλοκής», κατακρεουργώντας τους «ενόχους», αλλά προβάλλει και το Χρυσοχοϊδη σαν «ευαίσθητο» προστάτη των νέων παιδιών!!!
Αυτή είναι η ηθική τους και αυτή η πολιτική φιλοσοφία τους: Η φιλοσοφία και η ηθική των «νταβάδων» στις πιο μοχθηρές μορφές τους…
Πηγή