Του Paul Craig Roberts
Η τρέχουσα πολιτική διαμάχη στην Αμερική, σε σχέση με την οροφή δανεισμού, που θυμίζει έντονα πολιτικό θέατρο, μπορεί να έχει έναν συγκεκριμένο σκοπό.
Ο πρόεδρος Ομπάμα δήλωσε πως δεν θα καταφύγει στις ειδικές εξουσίες που διαθέτει ώστε να συνεχιστεί η λειτουργία του κράτους, σε περίπτωση που το Κογκρέσο δεν εγκρίνει την αύξηση του ορίου δανεισμού.
Πρόκειται για μια πολύ ύποπτη στάση. Μοιάζει τελείως απίθανο, ο πρόεδρος της Αμερικής να θέλει να αφήσει τους μαχόμενους σε ολόκληρο τον κόσμο στρατιώτες απλήρωτους, και χωρίς εφόδια.
Να θέλει να μη σταλούν οι συντάξεις και τα επιδόματα στους δικαιούχους τους, και να αφεθεί το δολάριο να καταρρεύσει, ενώ η πιστοληπτική δυνατότητα της χώρας θα κινδυνεύσει με καταστροφή.
Υπάρχουν ειδικές εξουσίες και διατάγματα, που ισχύουν από καιρό, όπως και η 14ησυνταγματική τροποποίηση, που επιτρέπουν στον Ομπάμα να παρακάμψει το όριο δανεισμού που θέτει το κογκρέσο. Ένα κογκρέσο που θα ανακουφίζονταν, αν ο πρόεδρος απέτρεπε τα μέλη του από το να διαλύσουν το κράτος.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Μια πιθανότητα είναι πως όλο αυτό το πολιτικό θέατρο που παίζεται στις πλάτες της κοινής γνώμης, έχει ως στόχο του την, κατά τα άλλα αδύνατη, δραματική περιστολή του κοινωνικού διχτύου ασφαλείας.
Αν συνεχιστεί το δράμα, και φτάσουμε στη καταληκτική ημερομηνία χωρίς κάποια συμφωνία, ο Ομπάμα, που μάλλον επιθυμεί αυτή τη περιστολή όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι, θα αναγκαστεί να δεχτεί τις προτάσεις τους, ώστε να συνεχίσουν οι πληρωμές προς τους στρατιώτες, τους συνταξιούχους, κλπ. και να σωθεί το δολάριο.
Φτάνοντας τη πολιτική κόντρα έως το τελικό της όριο, ο πρόεδρος θα μπορεί μετά να επικαλεστεί πως δεν είχε άλλη επιλογή.
Ποιος Αμερικανός πολίτης θέλει να δει τους φαντάρους να εγκαταλείπονται στο πεδίο της μάχης, και τους ηλικιωμένους να μένουν χωρίς τρόφιμα; Ποιος άλλος, εκτός των πολύ πλούσιων, μπορεί να αντέξει μια σημαντική υποτίμηση του δολαρίου;
Πρόκειται για ένα άριστα οργανωμένο σχέδιο με σκοπό να ξεφορτωθούν κάποιοι το New Deal, και το κοινωνικό κράτος, που χρησιμοποιεί χρήματα τα οποία όμως θα μπορούσαν να δίνονται σε πολέμους, σε διασώσεις τραπεζών, και σε περικοπές φόρων για τους λίγους προνομιούχους πλούσιους.
Αν δεν «ζυμωθεί» η αμερικανική κοινή γνώμη μέχρι την 2 Αυγούστου, το πολιτικό θέατρο θα συνεχιστεί, με προσωρινές αυξήσεις του ορίου δανεισμού, μέχρι τα πράγματα να δυσκολέψουν. Την 15η Ιουλίου, η Standards &Poors έθεσε υπό επιτήρηση όλες τις ασφαλιστικές εταιρίες με αξιολόγηση ΑΑΑ, επικαλούμενη τους δεσμούς τους με την πιστοληπτική αξιολόγηση των ΗΠΑ.
Στις 25 Ιουλίου, το αμερικανικό δολάριο έχασε έναντι του ελβετικού φράγκου, ενώ ο χρυσός έσπασε κάθε ρεκόρ.
Λίγο ακόμη από κάτι τέτοια, και οι Αμερικανοί πολίτες θα προτιμούν τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών από το να έρθουν αντιμέτωποι με έναν οικονομικό Αρμαγεδώνα.
Αν βρίσκονταν ακόμη στην εξουσία ο Bush και ο Cheney, θα εκμεταλλεύονταν το αδιέξοδο αυτό, για να στερήσουν το κογκρέσο από μέρος της ισχύος του. Ο Ομπάμα όμως ταυτίζεται τόσο πολύ με τα οικονομικά συμφέροντα, που βλέπει το αδιέξοδο ως ευκαιρία για να μειώσει τις κοινωνικές δαπάνες, τις δαπάνες για την υγεία, και τις δαπάνες για τη παιδεία. Μόνο έτσι θα μπορέσει η Wall Street να τα ιδιωτικοποιήσει όλα αυτά.
Έτσι, ότι και να προκύψει από αυτό το αδιέξοδο με την οροφή του αμερικανικού δανεισμού, ο μόνος χαμένος θα είναι ο λαός της Αμερικής.
S.A.-Global Research
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=25792
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου