Η πόλη του Ντιτρόιτ, η οποία για χρόνια πλήρωνε τους λογαριασμούς της με δανεικό χρήμα, είναι η μεγαλύτερη πόλη στην ιστορία των ΗΠΑ που καταθέτει αίτημα για προστασία πτώχευσης. Ιδού γιατί η πόλη έφτασε στην οικονομική καταστροφή και γιατί αντιμετωπίζει τόσο μεγάλο πρόβλημα:
Τι συνέβη;
Για δεκαετίες, το Ντιτρόιτ πληρώνει τους λογαριασμούς του με δανεικά χρήματα, ενώ αγωνίζεται για την παροχή των πιο βασικών υπηρεσιών στους κατοίκους του. Η πόλη, η οποία ήταν έτοιμη να χρεοκοπήσει εξαιτίας του χρέους των τουλάχιστον 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τώρα θα έχει μια δεύτερη ευκαιρία σε ένα ομοσπονδιακό πτωχευτικό δικαστήριο για να κάνει αναδιάρθρωση. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού του Ντιτρόιτ μόνο φέτος εκτιμάται στα 380 εκατομμύρια δολάρια και ο Kevyn Orr, ο διορισμένος από το κράτος διευθυντής έκτακτης ανάγκης, επέλεξε την πτώχευση από το να αποσπάσει χρήματα από την αστυνομία, την πυροσβεστική και άλλες υπηρεσίες για να κάνει τις πληρωμές του χρέους. Η κίνηση αυτή εξοικονομεί χρήματα ώστε η πόλη να μπορεί να λειτουργήσει, αλλά θα βλάψει την εικόνα του Ντιτρόιτ για χρόνια. Αφήνει επίσης τους πιστωτές με ψίχουλα και θέτει σε κίνδυνο τα συνταξιοδοτικά οφέλη χιλιάδων συνταξιούχων της πόλης.
Για δεκαετίες, το Ντιτρόιτ πληρώνει τους λογαριασμούς του με δανεικά χρήματα, ενώ αγωνίζεται για την παροχή των πιο βασικών υπηρεσιών στους κατοίκους του. Η πόλη, η οποία ήταν έτοιμη να χρεοκοπήσει εξαιτίας του χρέους των τουλάχιστον 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τώρα θα έχει μια δεύτερη ευκαιρία σε ένα ομοσπονδιακό πτωχευτικό δικαστήριο για να κάνει αναδιάρθρωση. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού του Ντιτρόιτ μόνο φέτος εκτιμάται στα 380 εκατομμύρια δολάρια και ο Kevyn Orr, ο διορισμένος από το κράτος διευθυντής έκτακτης ανάγκης, επέλεξε την πτώχευση από το να αποσπάσει χρήματα από την αστυνομία, την πυροσβεστική και άλλες υπηρεσίες για να κάνει τις πληρωμές του χρέους. Η κίνηση αυτή εξοικονομεί χρήματα ώστε η πόλη να μπορεί να λειτουργήσει, αλλά θα βλάψει την εικόνα του Ντιτρόιτ για χρόνια. Αφήνει επίσης τους πιστωτές με ψίχουλα και θέτει σε κίνδυνο τα συνταξιοδοτικά οφέλη χιλιάδων συνταξιούχων της πόλης.
Γιατί συνέβη;
Χρειάστηκαν δεκαετίες φθοράς για την πτώση του πανίσχυρου κάποτε βιομηχανικού γίγαντα που έβαλε τον κόσμο πάνω σε τροχούς. Η πόλη αυξήθηκε σε 1,8 εκατομμύρια ανθρώπους το 1950, δελεάζοντας τους με άφθονες θέσεις εργασίας που κατέβαλαν καλές αμοιβές, ώστε να εξάγουν αυτοκίνητα προς πώληση σε όλη την υδρόγειο. Όμως, όπως και πολλές αμερικανικές πόλεις, η πτώση του Ντιτρόιτ ξεκίνησε στο τέλος εκείνης της δεκαετίας, καθώς κατασκευαστές άρχισαν να χτίζουν στα προάστια. Στη συνέχεια ήρθαν οι ταραχές του 1967 που επιτάχυναν τον αριθμό των λευκών κατοίκων που μετακόμισαν προς τις πόλεις βόρεια της οδού Eight Mile, η οποία θεωρείται η φυλετική διαχωριστική γραμμή της περιοχής. Την ίδια στιγμή, οι εταιρείες αυτοκινήτων άρχισαν να ανοίγουν εργοστάσια και σε άλλες πόλεις και η άνοδος των αυτοκινήτων που εισάγονταν από την Ιαπωνία άρχισε να μειώνει το μέγεθος της βιομηχανίας αυτοκινήτων των ΗΠΑ. Οι αξίες των ακινήτων στο Ντιτρόιτ έπεσαν, τα φορολογικά έσοδα μειώθηκαν, η αστυνομία δεν μπορούσε να ελέγξει το αυξανόμενο ποσοστό δολοφονιών και πολλοί μαύροι της μεσαίας τάξης εγκατέλειψαν την πόλη για τα ασφαλέστερα προάστια με καλύτερα σχολεία. Μέχρι το 2009, η αυτοκινητοβιομηχανία κατέρρευσε μαζί με την οικονομία στο σύνολό της, παρασύροντας μαζί της και την πόλη. Η διαφθορά της κυβέρνησης υπό τον πρώην δήμαρχο Kwame Kilpatrick χειροτέρεψε τα πράγματα. Στην απογραφή του 2000, ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ έπεσε κάτω από το 1 εκατ. ευρώ, καθώς η έξοδος συνεχίστηκε. Σήμερα είναι μόλις πάνω από 700.000.
Χρειάστηκαν δεκαετίες φθοράς για την πτώση του πανίσχυρου κάποτε βιομηχανικού γίγαντα που έβαλε τον κόσμο πάνω σε τροχούς. Η πόλη αυξήθηκε σε 1,8 εκατομμύρια ανθρώπους το 1950, δελεάζοντας τους με άφθονες θέσεις εργασίας που κατέβαλαν καλές αμοιβές, ώστε να εξάγουν αυτοκίνητα προς πώληση σε όλη την υδρόγειο. Όμως, όπως και πολλές αμερικανικές πόλεις, η πτώση του Ντιτρόιτ ξεκίνησε στο τέλος εκείνης της δεκαετίας, καθώς κατασκευαστές άρχισαν να χτίζουν στα προάστια. Στη συνέχεια ήρθαν οι ταραχές του 1967 που επιτάχυναν τον αριθμό των λευκών κατοίκων που μετακόμισαν προς τις πόλεις βόρεια της οδού Eight Mile, η οποία θεωρείται η φυλετική διαχωριστική γραμμή της περιοχής. Την ίδια στιγμή, οι εταιρείες αυτοκινήτων άρχισαν να ανοίγουν εργοστάσια και σε άλλες πόλεις και η άνοδος των αυτοκινήτων που εισάγονταν από την Ιαπωνία άρχισε να μειώνει το μέγεθος της βιομηχανίας αυτοκινήτων των ΗΠΑ. Οι αξίες των ακινήτων στο Ντιτρόιτ έπεσαν, τα φορολογικά έσοδα μειώθηκαν, η αστυνομία δεν μπορούσε να ελέγξει το αυξανόμενο ποσοστό δολοφονιών και πολλοί μαύροι της μεσαίας τάξης εγκατέλειψαν την πόλη για τα ασφαλέστερα προάστια με καλύτερα σχολεία. Μέχρι το 2009, η αυτοκινητοβιομηχανία κατέρρευσε μαζί με την οικονομία στο σύνολό της, παρασύροντας μαζί της και την πόλη. Η διαφθορά της κυβέρνησης υπό τον πρώην δήμαρχο Kwame Kilpatrick χειροτέρεψε τα πράγματα. Στην απογραφή του 2000, ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ έπεσε κάτω από το 1 εκατ. ευρώ, καθώς η έξοδος συνεχίστηκε. Σήμερα είναι μόλις πάνω από 700.000.
Η αυτοκινητοβιομηχανία παρέσυρε και την πόλη;
Είναι ένας μεγάλος παράγοντας. Η πόλη είναι γεμάτη με εγκαταλελειμμένα εργοστάσια που χτίστηκαν στην άνθηση των μεταπολεμικών χρόνων, τα περισσότερα από τα οποία έχουν διάφορες ιστορίες. Δεδομένου ότι η εισβολή των ιαπωνικών αυτοκινήτων άρχισε να μειώνει τις πωλήσεις του Ντιτρόιτ, η General Motors, η Chrysler, η Ford και εκατοντάδες εταιρείες εξαρτημάτων αυτοκινήτων έψαξαν έξω από την πόλη για να οικοδομήσουν εργοστάσια σε σύγχρονες γραμμές. Σε κάθε ύφεση, όλο και περισσότερες εταιρείες εγκατέλειπαν την πόλη, αφήνοντας τα ογκώδη κτίρια σε καταληψίες. Η φορολογική βάση του Ντιτρόιτ συνέχισε να διαβρώνεται. Τη στιγμή που η αυτοκινητοβιομηχανία κατέρρευσε το 2009, μόνο λίγα εργοστάσια της GM και της Chrysler είχαν απομείνει. Η GM είναι η μόνη με έδρα το Ντιτρόιτ, αν και έχει τεράστια κέντρα έρευνας και δοκιμών με χιλιάδες θέσεις εργασίας έξω από την πόλη.
Που αλλού συνέβη αυτό;
Πριν το Ντιτρόιτ, η μεγαλύτερη τοπική αίτηση πτώχευσης της κυβέρνησης ήταν στο Τζέφερσον Κάουντι της Αλαμπάμα, τον Νοέμβριο του 2011. Η περιοχή είχε χρέος πάνω από 4 δις δολάρια, ως επί το πλείστον από διεφθαρμένες συμφωνίες που αφορούσαν τη χρηματοδότηση αποχέτευσης που κατέρρευσε όταν η κρίση των ενυπόθηκων δανείων «χτύπησε» το 2008. Η περιοχή εξακολουθεί να προσπαθεί να συμμαζέψει το χάος. Τον περασμένο μήνα, οι επίτροποι επιδίωξαν ένα συμβιβασμό που απαιτούσε την πληρωμή των πιστωτών με λίγο πάνω από το ήμισυ των χρημάτων που τους χρωστούσαν και την αύξηση των ποσοστών υπονόμων. Ελπίζουν να βγουν από το καθεστώς πτώχευσης τον Δεκέμβριο. Το Τζέφερσον Κάουντι έχει σχεδόν 700.000 κατοίκους, όσους σχεδόν και το Ντιτρόιτ, και περιλαμβάνει την πόλη του Μπέρμιγχαμ. Η οικονομική κρίση προκάλεσε επίσης πτωχεύσεις μικρότερων πόλεων. To Στόκτον, το Σαν Μπερναντίνο και το Μάμοθ Λέικς στην Καλιφόρνια κήρυξαν πτώχευση πέρυσι. To Στόκτον και το Σαν Μπερναντίνο επλήγησαν από την κατακόρυφη πτώση των τιμών στις κατοικίες κατά τη διάρκεια της ύφεσης, η οποία προκάλεσε την περικοπή των φόρων ιδιοκτησίας και πωλήσεων, ενώ το Μάμοθ Λέικς κατέρρευσε από την δικαστική απόφαση των 4 εκατ. δολαρίων για παραβίαση μιας σύμβασης που ασκήθηκε εναντίον της πόλης από έναν μεσίτη.
Σε ποιον χρωστάει το Ντιτρόιτ;
Υπάρχουν 53 πιστωτές που διαπραγματεύονται με την ομάδα αναδιάρθρωσης του Orr. Από αυτούς, οι 48 πιστωτές είναι ακάλυπτοι, καθώς τα χρήματα που τους χρωστάνε δεν προέρχονται από έσοδα της πόλης, όπως τα έξοδα παροχής υπηρεσιών νερού ή φόροι από τα καζίνο. Άλλοι πιστωτές είναι συνδικάτα και οι συνταξιούχοι που λαμβάνουν συντάξεις από την πόλη.
Υπάρχουν 53 πιστωτές που διαπραγματεύονται με την ομάδα αναδιάρθρωσης του Orr. Από αυτούς, οι 48 πιστωτές είναι ακάλυπτοι, καθώς τα χρήματα που τους χρωστάνε δεν προέρχονται από έσοδα της πόλης, όπως τα έξοδα παροχής υπηρεσιών νερού ή φόροι από τα καζίνο. Άλλοι πιστωτές είναι συνδικάτα και οι συνταξιούχοι που λαμβάνουν συντάξεις από την πόλη.
Η General Motors ανέκαμψε μετά από την πτώχευση- μπορεί να κάνει το ίδιο και το Ντιτρόιτ;
Ίσως. Στην κρατικά χρηματοδοτούμενη πτώχευση της GM το 2009, η εταιρεία χωρίστηκε στα δύο, με τα περιουσιακά στοιχεία της GM που έφερναν χρήματα να μένουν στην εταιρεία και τα εξαθλιωμένα εργοστάσια και τα δισεκατομμύρια χρέους να πηγαίνουν σε μια ξεχωριστή εταιρεία. Η GM μείωσε το χρέος της από 46 δις δολάρια σε 8 δις δολάρια και χρησιμοποίησε την πτώχευση για να κλείσει εργοστάσια, να σταματήσει κάποιες μάρκες και να κερδίσει περισσότερες παραχωρήσεις από τα συνδικάτα. Η νέα, πιο λιτή εταιρεία έκτοτε συγκέντρωσε 17,2 δις δολάρια σε κέρδη και πρόσθεσε θέσεις εργασίας στο Ντιτρόιτ. Για την πόλη, η επιστροφή θα είναι πολύ πιο δύσκολη. Οι παρηκμασμένες γειτονιές της δεν μπορούν να σταλούν αλλού. Όμως, οι πιστωτές στους οποίους το Ντιτρόιτ χρωστάει περισσότερα από 14 δις δολάρια θα πρέπει να λάβουν ψίχουλα. Χιλιάδες συνταξιούχοι της πόλης πιθανόν να χάσουν τουλάχιστον ένα μέρος των συνταξιοδοτικών παροχών τους. Παραχωρήσεις θα μπορούσαν να επιβληθούν σε δεκάδες σωματεία της πόλης, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής και τις περικοπές των παροχών. Απαλλαγμένο από αυτές τις οικονομικές επιβαρύνσεις, το Ντιτρόιτ θα είναι σε θέση να συγκεντρώσει τα περιορισμένα δολάριά του σε υπηρεσίες όπως η βασική αστυνομική και πυροσβεστική προστασία. Καλύτερες υπηρεσίες θα μπορούσαν να φέρουν περισσότερους ανθρώπους και να προσελκύσουν περισσότερες επενδύσεις. Ήδη στο κέντρο της πόλης και σε μια περιοχή στα βόρεια που ονομάζεται Μίνταουν υπάρχει μια επιχειρησιακή και οικιστική ανάπτυξη – σημάδια ότι το Ντιτρόιτ έχει μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου