Δείτε το βίντεο:
Με ελληνικούς υπότιτλους:
Το βίντεο αποκαλύπτει την πιο άσχημη εκδήλωση του εβραϊκού εθνοκεντρισμού, της αίσθησης του «περιούσιου» λαού και τη μισαλλοδοξία , αλλά μπορείτε να παρατηρήσετε ότι κανένας από τους ισραηλινούς ρατσιστές στο βίντεο δεν προσδιορίζεται ως «σιωνιστής» ή δείχνει κάποιο ενδιαφέρον για το σιωνιστικό χαρακτήρα του Ισραήλ.
Το βίντεο αποκαλύπτει την πιο άσχημη εκδήλωση του εβραϊκού εθνοκεντρισμού, της αίσθησης του «περιούσιου» λαού και τη μισαλλοδοξία , αλλά μπορείτε να παρατηρήσετε ότι κανένας από τους ισραηλινούς ρατσιστές στο βίντεο δεν προσδιορίζεται ως «σιωνιστής» ή δείχνει κάποιο ενδιαφέρον για το σιωνιστικό χαρακτήρα του Ισραήλ.
Αντ’ αυτού , και χωρίς εξαίρεση , εκφράζουν τη βαθιά ανησυχία τους για το «εβραϊκό κράτος» για τον «εβραϊκό χαρακτήρα» και για θέματα που αφορούν την εβραϊκή θρησκεία και την εβραϊκή «καθαρότητα».
Βλέπουμε τον βουλευτή Ben Ari στην κάμερα να λέει «Δεν είμαστε κράτος μεταναστών, .. το κράτος μας είναι διαφορετικό - είναι ένα εβραϊκό κράτος .. για μένα ο εβραϊκός λαός είναι πολύτιμος ... αυτό είναι το μόνο εβραϊκό μας κράτος» και τον πρωθυπουργό Benjamin Netanyahu να μιλά σχετικά με τους δημογραφικούς φόβους και τον «εβραϊκό χαρακτήρα» του Ισραήλ.(Ο Michael Ben Ari είναι ο βουλευτής που είχε σκίσει την Καινή Διαθήκη μπροστά στην κάμερα).
Για πάνω από μια δεκαετία τώρα, έχω ισχυριστεί ότι ο ισραηλινός ρατσισμός οδηγείται από την εβραϊκή αίσθηση υπεροχής, και όχι από την σιωνιστική ιδεολογία. Έχω υποστηρίξει ότι ο Σιωνισμός, σε μεγάλο βαθμό, μια ξένη έννοια για τους περισσότερους Ισραηλινούς, είναι απλώς ένα σύμπτωμα της εβραϊκής αίσθησης ‘περιουσιότητας’ (exclusivism) και επειδή το λέω αυτό, με έχουν καταγγείλει, παρενοχλήσει και ‘μαυρίσει’ πολλοί Εβραϊκοί αριστεροί οργανισμοί και ακόμη λιγότεροι Παλαιστινιακοί.
Αλλά αυτό το ντοκιμαντέρ αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα, είχα δίκιο πέρα ως πέρα. Για το Ισραήλ, η Εβραϊκότητα και όχι ο Σιωνισμός, είναι η σημαίνουσα κατευθυντήρια πολιτική. Αυτή η ταινία δεν είναι για την σιωνιστική καταπίεση ή το «νέο ρατσισμό» του Ισραήλ, είναι στην πραγματικότητα σχετικά με το μίσος για τους γκοΐμ (‘goyem’ λένε τους ‘εθνικούς’) που είναι σύμφυτο με τον εβραϊκό πολιτικό λόγο.
Έτσι λοιπόν, εδώ είναι μερικές ερωτήσεις που απαιτούν άμεση προσοχή:
Για πολλά χρόνια έχουμε ακούσει για την ηρωική εβραϊκή συμμετοχή στο Κίνημα των Πολιτικών Δικαιωμάτων, έχουμε μάθει επίσης (από Εβραίους ‘προοδευτικούς’) σχετικά με την εβραϊκή «φροντίδα για τον Άλλο», για την «δικαιοσύνη» και για την «ισότητα».
Πώς λοιπόν, μπορούμε να εξηγήσουμε τη σαφή διαφορά μεταξύ του καθαρού ρατσισμού του εβραϊκού κράτους και αυτής της εβραϊκής ηθικής ώθησης ;
Επιπλέον, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός ότι τα πολιτικά όργανα της εβραϊκής διασποράς είναι από τους κορυφαίους υποστηρικτές της φιλο- μεταναστευτικής πολιτικής, αλλά όχι για το Ισραήλ. Όπως ο βουλευτής Ben Ari αναφέρει, «δεν είναι ένα κράτος μεταναστών» - στην πραγματικότητα είναι ένα σύστημα αντι - μεταναστευτικό.
Εδώ, έχουμε εντοπίσει μια σαφής διαφορά μεταξύ τηςφαντασιακής, προοδευτικής συνθηματολογίας της εβραϊκής Διασποράς που αποδίδει ανθρωπιστική και οικουμενική ηθική στην εβραϊκή πολιτική, και της πραγματικότητας του εβραϊκού κράτους, που είναι, το ίδιο, ρατσιστικό μέχρι το κόκαλο.
Είναι κατανοητό ότι ο Max Blumenthal, ο David Sheen και πολλά πρόσωπα και οργανώσεις της εβραϊκής Αριστεράς καταστρέφονται από την κλίμακα των «νέου» ρατσισμού στο Ισραήλ.
Αλλά αναρωτιέμαι, πως κάποιες προοδευτικές οργανώσεις ‘μόνο για Εβραίους’ όπως η JVP ή η IJAN θα φερθούν σε 100.000 Σουδανούς στην προσπάθειά τους να τους κάνουν να συμμετάσχουν στις τάξεις τους. Θα τους δεχτούν; Νομίζω ότι όλοι γνωρίζουμε την απάντηση σε αυτό.
Αν οι Εβραίοι θέλουν να αντιταχθούν πραγματικά στον ρατσισμό, μάλλον θα πρέπει να εξετάσουν τον καθαρισμό της δικής τους πολιτικής κουλτούρας από κάθε ίχνος ‘περιουσιότητας’.
Αλλά εικάζω ότι, από τη στιγμή που θα το κάνουν αυτό, δεν θα είναι Εβραίοι πια - θα έχουν γίνει απλοί άνθρωποι, μπορεί ακόμη να πετύχουν και το αρχέγονο σιωνιστικό όνειρο και να γίνουν άνθρωποι σαν όλους τους άλλους ανθρώπους.
* Ο Gilad Atzmon είναι Βρετανό-Εβραίος γεννημένος στο Ισραήλ, σαξοφωνίστας, συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής. Οι επικρίσεις του στο σιωνισμό, την εβραϊκή ταυτότητα, και τον Ιουδαϊσμό, καθώς και αμφιλεγόμενες απόψεις του σχετικά με το Ολοκαύτωμα και την εβραϊκή ιστορία τον έχουν οδηγήσει να κατηγορείται συχνά για «αντισημιτισμό» και «ρατσισμό».
Ο David Sheen γεννημένος στο Τορόντο του Καναδά, ζει στο Ισραήλ και γράφει στην ισραηλινή Haaretz.com.
Ο Max Blumenthal είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και blogger. Ο πατέρας του Sidney Blumenthal, ήταν σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου