Γράφει ο Αμετανόητος
Για τους φοιτητές και τους ερασιτέχνες λάτρεις της Οικονομικής επιστήμης ένας μύθος πάντοτε περιβάλλει έναν σπουδαίο Οικονομολόγο όταν αρχίζουν να τον διαβάζουνε και τον κατανοούν.
Στην περίπτωση του Joseph Alois Schumpeter αν θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα τον θυμόμασταν για κάτι, είναι ότι αυτός ο μεγάλος οικονομολόγος είπε ότι «η δημιουργική καταστροφή κεφαλαίου» ριζώνει στις δυναμικές της ανανέωσης…
«Η θεμελιώδης παρακίνηση που θέτει και διατηρεί σε κίνηση την καπιταλιστική μηχανή [...] αυτή η δημιουργία,δημιουργικής καταστροφής συνιστά το δεδομένο του καπιταλισμού»
Το κράχ του 1929 βέβαια ξεπέρασε κάθε προσδοκία στην μεταγενέστερη θεωρία τουSchumpeter…
Αυτό που έγινε τότε, μόνο μία απλή «δημιουργική καταστροφή» δεν μπορείς να την ονομάσεις…
Παρ’ όλα αυτά, παρ’όλο τον πόλεμο που ακολούθησε ο κόσμος βρήκε τελικά τον δρόμο του και σιγά σιγά σε Αμερική και Ευρώπη από το 1945 εως το 1973 γράφτηκαν τα «χρυσά χρόνια του καπιταλισμού».
Ο μεγάλος J. M. Keynes με τη γνωστή θεωρία του βέβαια βοήθησε πάρα πολύ.
Ολα σχεδόν τα κράτη oρθοπόδησαν και σε ένα νέο δυναμικό πλαίσιο διαμόρφωσαν τις καινούριες κοινωνικές συνθήκες.
Ο καπιταλισμός όμως μέσα από δυναμικές διεργασίες μεταμορφώθηκε και πάλι,μεταλλάχθηκε, με ακόμη χειρότερο προσωπείο.
Στην άκρως Νεοφιλελεύθερη και Μονεταριστική Ευρώπη του 2012 αρχίζουν και κάνουν λόγο πάλι για τη δεκαετία αυτή, παρόλο που έχουν περάσει 80 χρόνια σχεδόν από τότε…
«η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα και σαν τραγωδία» έγραφε κάποτε ένας γέρος γερμανός φιλόσοφος.
Μία άλλη Γερμανίδα, αδιαμφισβήτητη ηγέτης της Ε.Ε., με το ασύλληπτης έμπνευσης «Δημοσιονομικό σύμφωνο» βουλιάζει στην Φτώχεια όλη την Ηπειρο…
Κάπου διάβασα,από έναν μεγάλο ξένο οικονομολόγο ότι η Ευρώπη,με αυτό το σύμφωνο, ποινικοποιεί τον Κeyns…
Κι’ έχει απόλυτο δίκιο.
Στην ουσία υποχρεώνει ΟΛΕΣ τις χώρες της Ε.Ε.να ασπαστούν στο Σύνταγμά τους, τον ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ σαν την επίσημη Οικονομική Πολιτική...
Η δήλωση του Mario Monti,που διάβασα, ενός από τους μεγαλύτερους Τραπεζίτες του πλανήτη και νυν Ιταλού πρωθυπουργού, δεν αφήνει για εμάς κανένα περιθώριο παρανόησης.Ελλάδα,Πορτογαλία και Ιρλανδία παραχώρησαν (sic) πάλι ένα μέρος της Εθνικής τους Κυριαρχίας…
Ο Super Mario είναι μέσα στα πράγματα, και παίζει άψογα το παιχνίδι του και το παιχνίδι τους…
Να θυμηθούμε,ότι,μέρος της Εθνικής Κυριαρχίας μας, σύμφωνα με το Σύνταγμά μας, άρθρο 28, παραχωρήθηκε στην Ε.Ε.
«Το άρθο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» αναφέρει η ερμηνευτική δήλωση μέσα στο Σύνταγμα.
Επίσης με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ παραχωρήσαμε ήδη και τη Νομισματική κυριαρχία μας. Η ΕΚΤ ασκεί το εκδοτικό προνόμιο και εμείς από το 2002 πλέουμε σε πελάγη ανείπωτης ευτυχίας που έχουμε σαν Ευρωπαίοι πολίτες το Ευρώ.
Τώρα, με αυτό το Γερμανικό Σύμφωνο που ψηφίσανε άρον-άρον τα κόμματα των Μνημονίων, χάσαμε και την Δημοσιονομική κυριαρχία μας…
Αλλοι αποφασίζουν για εμάς και αποφασίζουν αμιγώς Νεοφιλελεύθερα…
Ράιχενμπαχ, Τόμσεν και Σία Γιουνάϊτεντ…
Το Σύνταγμά μας στά Αρθρα 2,4,5,26,50,93,95,16,17,18,20,24,21,22,106 υπερασπίζεται την Αρχή του Κράτους Δικαίου και του Κοινωνικού Κράτους…
Εμείς όμως, ως γνωστόν, ούτε Κράτος Δικαίου είχαμε ποτέ αλλά ούτε μεριμνήσαμεουσιαστικά, για να δημιουργήσουμε δομές ενός πραγματικού Κοινωνικού Κράτους.
Εχουμε φτάσει πιά σε σημείο, να αναρωτιόμαστε, όχι που είναι το Κοινωνικό κράτος αλλά που είναι το Ελληνικό Κράτος…!!!
Ακολουθούμε σαν χώρα, κατά γράμμα τις Θατσερικές συνταγές του «δεν υπάρχει αυτό που λέμε κοινωνία, αλλά μόνο άτομα,οικογένειες και επιχειρήσεις»
Ο κοινωνικός αυτοματισμός και τα «εμφυλιακά» τύπου συμπτώματα της κοινωνικής παρακμής αρχίζουν και δίνουν σάρκα και οστά, στα απεχθή λόγια της κυρίας από την Βρετανική νήσο.
Ομως, το Αρθρο 106, παράγραφος 3, του Συντάγματος, μιλάει επίσης για την ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του πλούτου όταν οι ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ το επιβάλλουν.
Αναφέρει σχετικά το άρθρο του Συντάγματος:
«Με την επιφύλαξη της προστασίας που παρέχεται από το άρθρο 107 ως προς την επανεξαγωγή κεφαλαίων εξωτερικού μπορεί να ρυθμίζονται με νόμο τα σχετικά με την εξαγορά επιχειρήσεων ή με την αναγκαστική συμμετοχή σε αυτές του Κράτους ή άλλων δημοσίων φορέων εφόσον οι επιχειρήσεις αυτές έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική σημασία για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου ή έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο.»
Επειδή λοιπόν ο Καπιταλισμός πάντοτε έτρεμε αυτό που κάνει ήδη η πρόεδρος της Αργεντινής, (Εθνικοποίηση πετρελαϊκού πλούτου), όταν σαφέστατα ΔΕΝ ωφελείται το Δημόσιο Συμφέρον από τις Μονοπωλιακές πρακτικές μίας εταιρείας στο ΕΔΑΦΟΣ της, ο Ελληνικός καπιταλισμός και τα Διεθνή κοράκια που τριγυρνάνε ετοιμοπόλεμα από πάνω…πρέπει να γίνουν πολύ προσεκτικοί.
Τόσο προσεκτικοί που θα τους συμβούλευα να μην ξεχάσουν ποτέ ότι «για τον ψύλλο δεν πρέπει να καίνε το πάπλωμα» όπως μου είπε πολύ σοφά κάποτε μία γερόντισσα στα Χανιά.
Δηλαδή, αφού αποφασίσανε να διαλύσουν ένα «μαγαζάκι», να είναι έτοιμοι για την διάλυση και του «μεγάλου μαγαζιού» αν κάτι δεν πάει καλά… να μην μπλοφάρουν, και να ετοιμαστούν πραγματικά.
Γιατί ως γνωστόν, στα χαοτικά συστήματα, που ακολουθεί η Παγκοσμιοποίηση και αναφέρει στην ίδια δήλωση ο Ιταλός πρωθυπουργός, ακόμα και το «πέταγμα της πεταλούδας» είναι δυνατόν να φέρει ανυπολόγιστες καταστροφές.
Και τότε, ο «σώζων εαυτό σωθήτω»…
ή αλλιώς,
«η δημιουργική καταστροφή» του Ελληνικού «λεπιδόπτερου», παραφράζοντας τον Schumpeter, δεν θα είναι τόσο δημιουργική όσο κάποιοι φαντάζονται…
Ας το ξανασκεφτούν λοιπόν καλύτερα, άλλωστε στη Ρόδο (και στο πήδημα)… έχουμε πολλές.
Καλή Λευτεριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου