Απρίλιος του 1945: το Βερολίνο, ερειπιώνας ήδη, είναι περικυκλωμένο από τον Κόκκινο Στρατό. Ο ουρανός είναι γεμάτος σύννεφα που περιορίζουν την ορατότητα. Σε μια κατεστραμμένη λεωφόρο γεμάτη συντρίμμια, δυο βήματα από την Πύλη του Βρανδεμβούργου, από την Καγκελαρία και από το μπούνκερ (οκτώ μέτρα κάτω από τη γη) όπου ο Αδόλφος Χίτλερ περνάει τις τελευταίες μέρες του ως δικτάτορας, προσγειώνεται ένα μικρό αεροπλάνο.
Μέσα βρίσκεται η ναζίστρια αεροπόρος Χάνα Ράιτς, η οποία αψηφά τον θάνατο για να φτάσει στον Φύρερ της και να τον σώσει. Μάταια όμως, καθώς σύμφωνα με αυτά που η ίδια δήλωνε μέχρι τον θάνατό της το 1979, ο Χίτλερ στις 28 Απριλίου 1945, όταν η Ράιτς αναχώρησε από το Βερολίνο, δεν ήταν μαζί της. Ο Φύρερ της, παρέμεινε στο μπούνκερ, όπου δύο ημέρες αργότερα αυτοκτόνησε μαζί με την Εύα Μπράουν, χρησιμοποιώντας ένα φιαλίδιο υδροκυανίου και ένα πιστόλι.
Θα μπορούσε όμως μια εξέταση DNA στο κρανίο που φυλάσσεται στη Μόσχα και σύμφωνα με τους Ρώσους ανήκει στον ναζιστή δικτάτορα, με διακριτή την οπή από σφαίρα, να επαναφέρει στο προσκήνιο υποθέσεις που η Ιστορία υποτίθεται πως είχε ξεδιαλύνει; Υποθέσεις ποικίλες και απίθανες: από τη διαφυγή του Φύρερ στην Αργεντινή μ' ένα ιαπωνικό υποβρύχιο μέχρι τη μυστική του παραμονή στη θρυλική ναζιστική βάση της Ανταρκτικής - της οποίας η ύπαρξη δεν αποδείχτηκε ποτέ.
Οπως και να 'χει, το μυστικό που αποκαλύφθηκε χάρη στη σύγχρονη γενετική είναι εντυπωσιακό: το κρανίο που φυλάσσεται στη Μόσχα δεν είναι του Χίτλερ! Ανήκει σε μια γυναίκα μεταξύ είκοσι και σαράντα ετών. Πρόκειται για το κρανίο της Εύα Μπράουν, που όταν πέθανε ήταν τριάντα τριών χρονών; Οχι, καθώς όλες οι ιστορικές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν την αυτοκτονία της με υδροκυάνιο.
Αυτή η αναπάντεχη τροπή οφείλεται στις εξετάσεις DΝΑ που πραγματοποιήθηκαν στο κρανίο του δικτάτορα, οι πρώτες τουλάχιστον γνωστές επιστημονικές εξετάσεις που έγιναν ποτέ στα λείψανά του. Τις πραγματοποίησε η μοριακή βιολόγος Λίντα Στράουσμπαχ από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ μαζί με τους ειδικούς της εγκληματολογικής υπηρεσίας της Νέας Υόρκης. Η ομάδα ανέλυσε μέχρι και δείγματα υφάσματος ποτισμένα με αίμα από τον καναπέ όπου πιστεύεται πως αυτοκτόνησε ο Φύρερ (φυλάσσονται κι αυτά στη Μόσχα), για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται όντως για το αίμα ενός άντρα. Είναι όμως του Χίτλερ; Βιολογικό υλικό αδιαμφισβήτητα δικό του με το οποίο θα μπορούσαν να συγκριθούν τα αποτελέσματα δεν υπάρχει και τα δισέγγονα του ετεροθαλούς αδερφού του δικτάτορα, του Αλόις Χίτλερ, που ζουν στις ΗΠΑ, αρνούνται να συνεργαστούν.
Εικάζεται επίσης η ύπαρξη μιας υπόγειας στοάς και κυκλοφορεί και μια ιστορία για ένα σωσία του Χίτλερ τον οποίο σκότωσαν οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες στις 30 Απριλίου. Η υπόθεση διαφυγής είναι πιθανή; «Οχι», δηλώνει ο Λουτζ Κλίνκχαμερ από το γερμανικό Ινστιτούτο Ιστορίας της Ρώμης, υπεύθυνος του Τμήματος Σύγχρονης Ιστορίας. «Θα ήταν σαν να μην λαμβάναμε υπόψη τις μαρτυρίες που συγκεντρώθηκαν τα επόμενα χρόνια από τις ανακρίσεις πάμπολλων αυτοπτών μαρτύρων. Αν και κανένας δεν τον είδε να αυτοκτονεί και κανένας δεν φωτογράφησε το πτώμα του μετά τον θάνατό του. Οταν έγινε η αυτοψία στις 8 Μαΐου (τα πτώματα είχαν βρεθεί μία δύο μέρες νωρίτερα), οι Σοβιετικοί δήλωναν με σιγουριά πως έχουν στην κατοχή τους το πτώμα του Χίτλερ χάρη σ' ένα τμήμα της κάτω γνάθου που έμεινε άθικτο. Αυτό το εύρημα βρίσκεται στη Μόσχα, στα αρχεία της μυστικής αστυνομίας, και δεν έχει εκτεθεί ποτέ στο κοινό - υπάρχουν μόνο φωτογραφίες του».
Αλλά γιατί το τμήμα της γνάθου να αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο; «Ο βοηθός οδοντιάτρου του Χίτλερ και ο οδοντοτεχνικός του είχαν αιχμαλωτιστεί από τους Ρώσους (ενώ ο οδοντίατρος είχε συλληφθεί από τους Αμερικανούς) - συμπληρώνει ο Κλίνκχαμερ - ήταν αναγκασμένοι να επιδείξουν το ιστορικό υγείας και την τελευταία ακτινογραφία του δικτάτορα. Να πώς προκύπτει η ταυτοποίηση, σύμφωνα με τη δική τους εκδοχή». Εκδοχή η οποία από τότε παραμένει αμετάβλητη για τη Μόσχα και δεν κλονίζεται ούτε από τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της εξέτασης DΝΑ στο κρανίο: «Είναι σίγουρα αυθεντικό» δήλωσε ο Βασίλι Χριστοφόροβ, ένας από τους υπεύθυνους των αρχείων της ρωσικής μυστικής αστυνομίας, της πρώην KGB.
Αλλά πέρα από τις αποδείξεις και τα ευρήματα, απρόσιτα και ίσως και αντιφατικά, υπάρχει ακόμη ο τεράστιος όγκος μαρτυριών που έχουν συλλέξει οι ιστορικοί. «Μια από τις σημαντικότερες εργασίες στον χώρο αποτελεί η έρευνα που διεξήγαγε το 1945 ο βρετανός ιστορικός Χιου Τρέβορ Ρόπερ, πράκτορας εκείνη την εποχή στη βρετανική Ιντέλιτζενς (σ.σ.: έρευνα που στη συνέχεια θα γίνει διάσημο βιβλίο «Χίτλερ, οι τελευταίες μέρες» - κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Ιωλκός) και η οποία εκφράζεται ξεκάθαρα υπέρ της εκδοχής του θανάτου στο μπούνκερ» υπενθυμίζει ο Γκουστάβο Κόρνι, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Τρέντο, συγγραφέας της μονογραφίας «Χίτλερ» (εκδ. il mulino, Bologna). Το FBI έκλεισε επίσημα την υπόθεση το 1956 αλλά, μάταιο να το αρνηθεί κανείς, η τελευταία αυτή ανακάλυψη των Αμερικανών επαναφέρει στο προσκήνιο μια μεγάλη ιστορική απορία.
Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου