Αν ήμουν ο διαχειριστής του περίφημου fund από το Κατάρ, θα είχα φύγει ήδη για τον Παναμά με το πρώτο αεροπλάνο. Θα είχα γίνει ρόμπα σε όλο το Σίτι και οι εμίρηδες θα είχαν ήδη εκδώσει συμβόλαιο εκτέλεσής μου, κυνηγώντας με σε όλο τον πλανήτη.
Σαν να λέμε δηλαδή ότι μου έχουν εμπιστευθεί μερικά δις ευρώ για να τους τα αυγατίσω και εγώ κλείνω συμφωνίες σε μια χώρα με καταρρέουσα τριτοκοσμική κυβέρνηση, που δε γνωρίζει πότε ακριβώς θα βαρέσει το κανόνι, ή πότε ακριβώς θα παραδώσει ανακουφισμένη την εξουσία στην αντιπολίτευση.
Αν ήμουν τόσο τζογαδόρος, θα είχα να αντιμετωπίσω μια σειρά από πονταρίσματα, που περισσότερο θυμίζουν ρώσικη ρουλέτα:
1. Επενδύω σε δύο εταιρίες, στις οποίες βρίσκεται σε εξέλιξη πρόγραμμα ανταλλαγής χρέους με μερικά δις σίγουρες ζημιές. Ίσως θα ήταν φρόνιμο να περιμένω πρώτα να δω πόσα ακριβώς είναι αυτά τα δις.
2. Πρόκειται για δύο εταιρίες υπερδανεισμένες, που εξαρτούν την επιβίωσή τους από τις διαθέσεις της ΕΚΤ και του κράτους. Θα έπρεπε πρώτα να λάβω εγγυήσεις, έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις με Γάλους και Γερμανούς, ότι θα συνεχίσει να υφίσταται η βοήθεια.
3. Βρίσκεται σε εξέλιξη διεθνής λογιστικός έλεγχος με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Αν δεν ήμουν φάντασμα, θα περίμενα πρώτα τα αποτελέσματα του ελέγχου. Είθισται, όταν εξαγοράζουμε προβληματικές επιχειρήσεις, να έχει προηγηθεί εκκαθάριση. Δεν αγοράζουμε πρώτα και κάνουμε την εκκαθάριση μετά, ακόμα και αν πρόκειται για το περίπτερο της κυρίας Κούλας.
4. Τυχόν αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ, έπειτα από άτακτη πτώχευση, θα εξανέμιζε την επένδυσή μου μέσα σε μία νύχτα. Θα περίμενα κάποιες ασφαλείς ενδείξεις τουλάχιστον ως προς την ανάκαμψη ή τη βιωσιμότητα του μηχανισμού στήριξης.
Παρά το προηγούμενο του φιάσκου με την Εθνική, το Ελληνικό και τον Αστακό, μπορεί να υπάρχουν κάποια ψήγματα αλήθειας και η συγχώνευση να προχωρήσει. Αυτό με το Κατάρ όμως είναι μεγάλη μούφα. Θεωρώ δηλαδή πολύ πιθανό, λίγο πριν την κατάρρευση και τον εξευτελισμό, ο κ. Κωστόπουλος να προτιμήσει μια αξιοπρεπή έξοδο (καθότι γνωστός Gentleman) δωρίζοντας το οικογενειακό του κειμήλιο στον Λάτση. Αυτά τα πασοκικά με το Κατάρ είναι οι γνωστές διαρροές για να φανεί δήθεν υγιές το εγχείρημα. Γιατί, όπως εύστοχα έγραψε και ένας σχολιαστής: Και από πότε δύο ετοιμοθάνατοι με ίδια ασθένεια μαςκάνουν έναν ζωντανό και υγιή ;;;
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε δεινή θέση, καθώς έχει να διαχειριστεί το μεγαλύτερο πρόβλημα από την έναρξη της κρίσης: Την ολική κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Και αυτό γιατί όλες οι παρατάσεις που έπαιρνε έληξαν και τώρα είναι αντιμέτωπη με τον ξαφνικό θάνατο. Η ΕΚΤ σταμάτησε τις μηνιαίες ενέσεις και οι κεφαλαιακή ανεπάρκεια που έκρυβαν τρία ολόκληρα χρόνια, βγαίνει τώρα στην επιφάνεια, αφενός με τον έλεγχο της Blackrock και αφετέρου με τις ζημιές από την αναδιάρθρωση.
Αυτό που δεν μπορεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά η κυβέρνηση είναι η επικείμενη απώλεια των καταθέσεων, αν τελικά καταρρεύσουν ως ντόμινο οι τράπεζες. Ας κάνουμε ένα σενάριο: Τι θα γινόταν αν κατέρρεε η Alpha; Μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι θα έμεναν στο δρόμο και εξαγριωμένοι πολίτες θα αναζητούσαν τις καταθέσεις τους (το ταμείο εγγυήσεων έχει δεν έχει μισό δις). Η τράπεζα θα οδηγούνταν σε πολύχρονη εκκαθάριση και η κυβέρνηση θα έπεφτε την ίδια νύχτα.
Η υποτιθέμενη συγχώνευση είναι μια ακόμα παράταση, μια ακόμα άρνηση μπροστά στο εμπόδιο των απολεσθέντων καταθέσεων, που αδυνατεί να διαχειριστεί η κυβέρνηση.
Κυκλοφορούν διάφορα αφελέστατα σενάρια, ότι δήθεν ο ELA και το ΤΧΣ θα σώσουν την κατάσταση και ότι δήθεν η κυβέρνηση θα πάρει σε αντάλλαγμα κοινές μετοχές και μέσω αυτών θα κρατικοποιήσει προσωρινά τις τράπεζες για να εγγυηθεί τις καταθέσεις. Η αλήθεια είναι πολύ πικρή, καθώς το μέγεθος των τεσσάρων τραπεζών είναι τόσο μεγάλο και οι ζημιές τους τόσο υπέρογκες, που θα χρειαζόταν ένα έλλειμμα κοντά στο 100% του προϋπολογισμού για να καλυφθούν. Και κανένας στην Ευρώπη δεν είναι διατεθειμένος να το χρηματοδοτήσει.
Κακοφωνίξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου