Σχ. ΚΟ: Το Σουδάν είναι η αρχαία χώρα της Νουβίας. Ο χριστιανισμός εισήλθε στην περιοχή αρκετά νωρίς, στα τέλη περίπου, του 1ου αιώνα μ. Χ. Επί Ιουστινιανού έγινε ένα φρούριο του χριστιανισμού, αλλά μετά την μωαμεθανική εισβολή το χριστιανικό στοιχείο περιορίστηκε στο νότο.Υπό το καθεστώς του ισλαμιστή, πολέμαρχου, Ντανκαλαβί Μοχαμάτ Αχμάντ Μπεν Αμπνταλάχ, γνωστού ως ”Μάχντι” (1881-1898), οι εναπομείναντες Κόπτες εξισλαμίστηκαν δια της βίας. Το ίδιο και οι λιγοστοί Έλληνες. Τον 19ο αιώνα Βρετανοί ιεραπόστολοι δραστηριοποιήθηκαν στο νότιο Σουδάν. Σήμερα οι χριστιανοί αποτελούν το 16% του πληθυσμού και είναι κυρίως Ρωμαιοκαθολικοί και Αγγλικανοί.
Από: «Η Φωνή της Ρωσίας»Οι Χριστιανοί του Σουδάν εγκαταλείπουν τη χώρα. Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι με διάταγμα της νέας κυβέρνησης στερούνται την ιδιότητα του πολίτη. Κατά τη γνώμη των σουδανικών Αρχών δεν έχουν θέση σε ένα «αυστηρά ισλαμικό κράτος». Οι εκπρόσωποι των «μη μουσουλμανικών» δογμάτων, οι οποίοι δεν θα προλάβουν να φύγουν έως τις 8 Απριλίου, θα υποστούν διώξεις και αναγκαστική απέλαση.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η μαζική φυγή των Χριστιανών από το Σουδάν εγκυμονεί μια ανθρωπιστική καταστροφή τόσο για τη νεοδημιουργηθείσα Δημοκρατία του Νοτίου Σουδάν, όσο και για τις γειτονικές αφρικανικές χώρες.
Ο μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος στο Σουδάν έληξε μόλις το περασμένο έτος. Οι νότιες πολιτείες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους και το μερίδιό τους από τα έσοδα των πωλήσεων πετρελαίου, που ήταν και η κύρια αιτία των μαχών του Βορρά με το Νότο. Ακόμη και πριν από την τελική απόφαση σχετικά με τη διαίρεση της χώρας ο πρόεδρος του Σουδάν Ομάρ Χασάν αλ-Μπασίρ εκκόλαπτε τα σχέδια για να συντάξει ένα νέο "ισλαμικό" Σύνταγμα. Ως βάση του κηρύχθηκαν οι νόμοι της Σαρίας, το Ισλάμ ως επίσημη θρησκεία και τα αραβικά ως επίσημη γλώσσα του κράτους.
Δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπό το παλαιό δίκαιο οι Χριστιανοί είχαν γλυκιά ζωή στο Σουδάν. Στα χαρτιά το κράτος εγγυάτο τη θρησκευτική ελευθερία, στην πράξη όμως οι μη μουσουλμάνοι αντιμετώπιζαν συνεχώς σοβαρές διακρίσεις και διώξεις. Ακόμη και πριν από τον τελικό διαχωρισμό του Σουδάν σε Νότιο και Βόρειο είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί Νουμπί. Στην περιοχή των Ορέων Νουμπί τότε διεξήχθησαν μάχες μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.Τώρα ο πόλεμος φαίνεται να τελείωσε, εάν δεν υπολογίσουμε τις περιοδικές αψιμαχίες στα σύνορα. Για τους Χριστιανοί είναι η αλήθεια αυτό δεν κάνει ευκολότερα τα πράγματα: το Χαρτούμ έχει ουσιαστικά τεθεί εκτός νόμου. Και ακόμα και αν οι άλλες γειτονικές χώρες ανοίξουν τα σύνορά σε όσους απελάθηκαν από το Σουδάν, δεν θα λυθεί το πρόβλημα. Στο βορρά η Αίγυπτος, στα βορειοδυτικά η Λιβύη, μακρύτερα το Τσαντ, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και η Αιθιοπία. Για κάθε μία από αυτές τις χώρες να ταΐσει έστω και ένα τμήμα από το ένα εκατομμύριο των προσφύγων είναι ένα ακατόρθωτο έργο.Θα πρέπει να σημειωθεί ότι παρόμοιες διαδικασίες λαμβάνουν χώρα σήμερα όχι μόνο στο Σουδάν. Και η φύση τους είναι μάλλον όχι θρησκευτική, αλλά πολιτική, θεωρεί ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Εκκλησίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης ηγούμενος Φίλιππος (Ριαμπίχ).Ανησυχητικές ειδήσεις έρχονται και από άλλες χώρες, όπου κυριαρχούν οι ισλαμικές παραδόσεις, όπου γεννώνται εκκλήσεις για την καταστροφή των χριστιανικών εκκλησιών ή το διωγμό των χριστιανών. Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα δεν είναι ότι οι εκπρόσωποι του Χριστιανισμού και του Ισλάμ έπαψαν να συνεννοούνται ο ένας με τον άλλο. Αφού οι άνθρωποι εκατοντάδες χρόνια ζούσαν δίπλα-δίπλα. Το πρόβλημα είναι ότι στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο πραγματοποιείται μεταφορά της ευθύνης για τις ενέργειες ενός λαού ή μιας θρησκευτικής παράδοσης σε όλα τα μέλη αυτής της παράδοσης.Πράγματι τα πολιτικά συμφέροντα στο Σουδάν, όπως και σε κάθε χώρα, πλούσια σε πετρέλαιο, έχουν μπλεχτεί πολύ.
Ως παραδείγματα για το πώς λύνονται στον «σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο» τα προβλήματα, δεν χρειάζεται να πάμε μακριά: δίπλα στο Σουδάν βρίσκονται οι χώρες της «αραβικής άνοιξης» και η Λιβύη. Η διαμάχη μεταξύ των φυλών, των λαών και θρησκειών, ένα από τα πιο συνηθισμένα εργαλεία αποσταθεροποίησης. Η ανθρωπιστική καταστροφή, στο χείλος της οποίας ισορροπεί το Σουδάν, επίσης μπορεί να επιλυθεί με διαφορετικούς τρόπους, έως και την ήδη δοκιμασμένη μέθοδο του «κλεισίματος του εναέριου χώρου». Ωστόσο προς το παρόν η παγκόσμια κοινότητα έχει αρκετές άλλες μεθόδους επιρροής στο βόρειο Χαρτούμ και τη νότια Τζουμπά, είναι πεπεισμένος ο ειδικός του Κέντρου μελέτης των χωρών της Βόρειας Αφρικής Σεργκέι Koστελιάνετς:Δεν είναι καθόλου μια εσωτερική υπόθεση του Σουδάν, που χωρίστηκε και έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικές χώρες. Λάβετε υπόψη ότι η ίδια η διαίρεση αυτή έγινε με την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας.Αν δεν ήταν η πίεση από τη διεθνή κοινότητα, ο πόλεμος είναι πιθανό ότι θα συνεχιζόταν. Και υπάρχουν πολλές πολιτικές, οικονομικές και ανθρωπιστικές πλευρές επίδρασης στις χώρες αυτές. Η διεθνής κοινότητα είναι υποχρεωμένη να λάβει μέτρα ώστε τουλάχιστον να μειωθεί η ένταση των παθών στα σύνορα. Και ως μέγιστος στόχος να διευθετηθεί συνολικά η σύγκρουση.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών, που συνοδεύτηκαν από μόνιμες αψιμαχίες, ξηρασία, πείνα, το Σουδάν εγκατέλειψαν περισσότεροι από 4 εκατομμύρια άνθρωποι. Σήμερα 700.000 χριστιανοί είναι αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: την καταστολή του καθεστώτος Αλ Μπασίρ ή την πείνα στη Νότια Δημοκρατία. Το πρόβλημα σε κάθε περίπτωση πρέπει να λύσει η διεθνής κοινότητα: η κυβέρνηση του Σουδάν εξαρτάται πλήρως από την οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό. Εν τω μεταξύ εκπρόσωποι διαφόρων χριστιανικών δογμάτων στο Σουδάν λένε με μια φωνή: οι ομόθρησκοί τους απειλούνται στη χώρα από μια πραγματική γενοκτονία.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου