Του Peter Dale Scott, πρώην διπλωμάτη του Καναδά, και καθηγητού στο University of California, Berkeley.
Τις τελευταίες δεκαετίες, δυο φορές προβλέφθηκαν σημαντικές περικοπές των αμερικανικών αμυντικών δαπανών. Μία μετά τη κατάρρευση του τοίχους του Βερολίνου, και μια με την έναρξη της οικονομικής κρίσης του 2008.
Και τις δυο όμως φορές, οι στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν!
Ο λόγος ήταν η παρέμβαση των ΗΠΑ στα Βαλκάνια το 1990, και στη Λιβύη σήμερα. Και στις δυο περιπτώσεις, ένα στοιχείο που κρατιέται καλά κρυμμένο από τη κοινή γνώμη, είναι ο βαθμός της κρυφής συνεργασίας μεταξύ των ΗΠΑ και του υποτιθέμενου εχθρού της, της Αλ Κάιντα.
Η αμερικανική επέμβαση στα Βαλκάνια και στη Λιβύη, παρουσιάστηκε στο κόσμο, από πλευράς των εξωνημένων αμερικανικών και δυτικών ΜΜΕ ως ανθρωπιστικού χαρακτήρα. Κάποιοι στη Ουάσιγκτον μπορεί και να το πίστεψαν. Στο βάθος όμως, το πραγματικό κίνητρο ήταν το πετρέλαιο και η γεωστρατηγική.
Από το 1989, σχεδόν σε όλους τους πολέμους, βλέπουμε μια σύγκρουση μεταξύ Αμερικής και ισλαμικών ομάδων, για το ποιος θα ελέγξει την Ευρασία στη μετασοβιετική εποχή. Σε μερικά μέτωπα (Σομαλία 1993), και Αφγανιστάν (2001), η σύγκρουση ήταν ξεκάθαρη, με τη κάθε πλευρά να δικαιολογεί τις επεμβάσεις της εξαιτίας των υπερβολών της άλλης.
Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις όπου η Αμερική χρησιμοποίησε την Αλ Κάιντα, ώστε να αυξήσει την επιρροή της (Αζερμπαϊτζάν 1993). Τότε είναι που ανατράπηκε ένας πρόεδρος φιλικά διακείμενος στη Ρωσία, μετά την κρυφή εισαγωγή μεγάλου αριθμού Αράβων και Μουτζαχεντίν μαχητών, που οργάνωσε η CIA μέσω της αεροπορικής εταιρίας της Air America. Ήταν ένας γάμος αμοιβαίας εξυπηρέτησης. Οι Μουτζαχεντίν υπερασπίστηκαν τους Μουσουλμάνους απέναντι στους Ρώσους στον θύλακα Nagorno-Karabakh, ενώ οι Αμερικάνοι κέρδισαν έναν πρόεδρο που άνοιξε τις πετρελαιοπηγές του Μπακού στις εταιρίες της Δύσης.
Η συνεργασία Αμερικανών και ισλαμιστών φονταμενταλιστών δεν είναι κάτι το καινούργιο. Ξεκίνησε το 1953, όταν η CIA στρατολογούσε δεξιούς μουλάδες ώστε να ανατρέψουν τον πρωθυπουργό του Ιράν Mossadeq, ενώ παράλληλα συνεργάζονταν με την σουνιτική Μουσουλμανική Αδελφότητα. Σήμερα βλέπουμε κάτι ανάλογο, πλην όμως πιο σύνθετο, στη Λιβύη. Το είδαμε στη Βοσνία το 1992-95, και στο Κόσσοβο το 1997-98. Εκεί λοιπόν, η Αμερική παρενέβη σε μια τοπική διαμάχη, στο όνομα του ανθρωπισμού, προκειμένου να αποτρέψει τυχόν θηριωδίες. Και στις τρεις περιπτώσεις όμως, οι θηριωδίες έγιναν από όλες τις πλευρές, και η Αμερική όχι μόνο δεν τις εμπόδισε, αλλά πάντα στήριζε τη πλευρά που συνδέονταν με την Αλ Κάιντα.
Στη περίπτωση του Κοσσόβου το 1999, οι ΗΠΑ πήραν το μέρος του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσόβου (UCK), που ήταν σύμμαχος της Αλ Κάιντα, και στη συνέχεια ηγήθηκαν των Νατοϊκών βομβαρδισμών. Όπως ήταν ευρέως γνωστό, ο UCK είχε την υποστήριξη του bin Laden και του al-Zawahiri, και παράλληλα εμπορεύονταν ηρωίνη του Αφγανιστάν. Μάλιστα, αρκετοί από τους μαχητές του, σύμμαχοι των ΗΠΑ, εκπαιδεύτηκαν από τους τρομοκράτες του bin Laden!
Στρατόπεδο Bondsteel
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρώην πράκτορα της αμερικανικής DEA Michael Levine, η απόφαση του τότε προέδρου Κλίντον να υποστηρίξει τον UCK εξαγρίωσε τους ανθρώπους της DEA που τον θεωρούσαν ως οργάνωση διεθνούς λαθρεμπορίας ναρκωτικών. Μάλιστα το 1998, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήριζε επίσημα τον UCK ως τρομοκρατική οργάνωση, σημειώνοντας πως χρηματοδοτείται από το εμπόριο ναρκωτικών, και από ισλαμικές χώρες και άτομα, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο Usama bin Laden. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ο UCK εισήγαγε κάθε χρόνο στη Δυτική Ευρώπη ναρκωτικά αξίας $2 δισεκατομμυρίων, χρησιμοποιώντας ένα εξελιγμένο δίκτυο λογιστών και εταιριών. Τίποτα όμως απ όλα αυτά δεν εμπόδισαν την Αμερική από το να στηρίζει τον αλβανικό εθνικισμό του UCK.
Πρώην πράκτορες των ΗΠΑ έχουν παραδεχτεί ότι βοήθησαν στην εκπαίδευση μελών του UCK, πολύ πριν από τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας. Αυτές οι αποκαλύψεις εξόργισαν κάποιους Ευρωπαίους διπλωμάτες, διότι υπονόμευσαν τις διαπραγματεύσεις για πολιτική λύση μεταξύ Σέρβων και Αλβανών.
Όταν αποχώρησε από τη περιοχή το κλιμάκιο του OSCE που επιτηρούσε την ανακωχή, πριν ξεκινήσουν οι αεροπορικές επιδρομές, τα δορυφορικά τηλέφωνα και τα GPS του παραδόθηκαν κρυφά στον UCK, ώστε οι διοικητές του να έχουν συνεχή και αδιάλειπτη επαφή με το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτον. Μάλιστα αρκετοί αντάρτες του UCK, είχαν το προσωπικό νούμερο του κινητού, του τότε διοικητή του ΝΑΤΟ στρατηγού Wesley Clark.
Η αμερικανική παρέμβαση στα Βαλκάνια ξεκίνησε με την προγραμματισμένη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, υπό την ηγεσία της Γερμανίας, και τη συναίνεση της ΕΕ. Συνέχισε με κυρώσεις εναντίον της Σερβίας (1992). Στη Βοσνία, η αμερικανική παρέμβαση οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο, καταλήγοντας στους βομβαρδισμούς του 1999 και στη κατοχή του Κοσσυφοπεδίου.
Πολλοί θεωρούν ότι η αμερικανική παρέμβαση είχε ως κίνητρο να δημιουργηθεί ένας διαβαλκανικός ενεργειακός αγωγός, καθώς και μια στρατιωτική βάση στα Βαλκάνια, που να τον υπερασπίζεται. Αν και αυτοί που πίστευαν κάτι τέτοιο αρχικά λοιδορήθηκαν, οι υποψίες τους έγιναν πραγματικότητα στη συνέχεια. Το 2007 η αμερικανική AMBO corporation ξεκίνησε τη κατασκευή ενός αγωγού από την Αλβανία προς τη FYROM. Και κάπου εκεί κοντά, βρίσκεται η αμερικανική στρατιωτική βάση Camp Bondsteel, στην οποία εδρεύουν περισσότεροι από 7.000 στρατιώτες.
Σήμερα, η Αμερική περνάει μεγάλη κρίση με τον προϋπολογισμό της, που οφείλεται κυρίως στους πολλούς πολέμους που διεξάγει. Παρόλα αυτά, ήδη ετοιμάζεται και για άλλες επεμβάσεις στην Υεμένη, στην Σομαλία, και πολύ πιθανώς στη Συρία και στο Ιράν, πέρα από τη Λιβύη, το κύριο αεροδρόμιο της οποίας έχει βάλει στο μάτι.
Ο μόνος που μπορεί να βάλει τέλος σε αυτά τα σχέδια είναι ο αμερικανικός λαός. Αλλά για να το κάνει, θα πρέπει πρώτα να μάθει τις σκοτεινές και υπόγειες διασυνδέσεις, που κρύβονται πίσω από το ανθρωπιστικό προσωπείο των παρεμβάσεων της χώρας του. Όσο ο λαός έχει άγνοια, τόσο θα συνεχίζεται αυτό το παιχνίδι των άνομων συνεργασιών. Και τόσο θα παραπλανάται ο λαός για το τι ακριβώς παίχθηκε με την επίθεση της 11/9/01.
S.A.-Global Research
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=25829
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου