Η αθώωση του Μιλόσεβιτς δεν έγινε ούτε ένα μονόστηλο

Πώς ο Σλ. Μιλόσεβιτς που χαρακτηρίστηκε «χασάπης των Βαλκανίων» και δικαιώθηκε στη Χάγη έγινε θύμα της δυτικής προπαγάνδας

«Είναι εγκληματίας πολέμου», «προκάλεσε γενοκτονία στη Βοσνία», «είναι φονιάς, είναι ο χασάπης των Βαλκανίων». Αυτοί δεν είναι παρά μερικοί μόνο από τους δεκάδες χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήθηκαν απροκάλυπτα από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης της Δύσης, για τη δαιμονοποίηση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς· ενός απολύτως δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη, μιας χώρας στην οποία περισσότερα από 20 πολιτικά κόμματα λειτουργούν απολύτως ελεύθερα σεβόμενα τους νόμους και το Σύνταγμα. Ενας ηγέτης τον οποίον όμως οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης με «μακρύ χέρι» το ΝΑΤΟ επιθυμούσαν και κατάφεραν τελικά να τον βγάλουν από τη μέση με απώτερο σκοπό τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας - που ενωμένη μάλλον δεν βόλευε τα δυτικά γεωπολιτικά σχέδια αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων.

Τελικά ο «εγκληματίας πολέμου» Μιλόσεβιτς, ο οποίος σύρθηκε στα διεθνή δικαστήρια «για να πληρώσει για τη γενοκτονία στη Βοσνία», κρίθηκε αθώος από το Δικαστήριο της Χάγης, αν και ο ίδιος δεν πρόλαβε να χαρεί την απονομή δικαιοσύνης, καθώς πέθανε στο κελί της φυλακής όπου κρατούνταν πριν από 10 χρόνια. Μια είδηση που πέρασε όμως στα «ψιλά» και δεν έπαιξε στο διεθνές δελτίο ειδήσεων.

Στον Μιλόσεβιτς αναφέρθηκε ωστόσο μέσα από μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάλυσή του το Ron Paul Institute σχολιάζοντας τον τρόπο με τον οποίον ο πρώην πρόεδρος της Σερβίας αρχικά στοχοποιήθηκε, στη συνέχεια δαιμονοποιήθηκε κι εν τέλει εξοντώθηκε από τη Δύση. «Τα τελευταία 20 τόσα χρόνια σχολιαστές νεοσυντηρητικοί και φιλελεύθεροι, αυθεντίες, έχουν να μας πουν σε κάθε δυνατή ευκαιρία ότι ο Μιλόσεβιτς ήταν ένας δικτάτορας και ευθύνεται για τη γενοκτονία στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990. Η προπαγάνδα του ΝΑΤΟ είπε τα ίδια και σε μια άλλη περίπτωση στο Ιράκ το 2003, με αποτέλεσμα σήμερα στη χώρα να επικρατεί το χάος» τόνιζε η ανάλυση.

Το Ron Paul Institute υπενθύμιζε και τη σπουδή του CNN να χαρακτηρίζει τη δίκη Μιλόσεβιτς ως «πιο σημαντική... ακόμη και από τη Δίκη της Νυρεμβέργης», ενώ υπογράμμιζε ότι «όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τη γραμμή του ΝΑΤΟ ήταν χαρακτηρισμένος υποστηρικτής των εγκλημάτων του Μιλόσεβιτς ή και, ακόμη χειρότερα, αρνητής της γενοκτονίας». Παρ' όλα αυτά όμως και παρά τη δημοσιότητα γύρω από τη «δίκη του αιώνα», σύντομα φάνηκε ότι η δίωξη είχε πολλά κενά.
Οι μακάβριοι ισχυρισμοί από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους για γενοκτονία αποδείχθηκαν τελικά... ψευδείς. Αντίθετα ο «Σλόμπο» δεν ευθυνόταν για την εθνοκάθαρση που έγινε στη Βοσνία, αλλά στην πραγματικότητα είχε εναντιωθεί.

http://www.dimokratianews.gr/content/65423/i-athoosi-den-egine-oyte-ena-monostilo

Αθώος ο Μιλόσεβιτς για τα εγκλήματα πολέμου

Στις 11 Μαρτίου 2006, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πέθανε στις φυλακές Σεβενίγκεν της Χάγης, αφού οι δεσμώτες του είχαν αρνηθεί τη μεταφορά του στη Μόσχα για την περίθαλψή του, παρότι υπέφερε από καρδιακά προβλήματα. Από τα κυριότερα στοιχεία του κατηγορητηρίου στο Διεθνές Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν η υποτιθέμενη συνενοχή του Βελιγραδίου στη σφαγή 8.000 Βοσνίων μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995.

Την περασμένη Δευτέρα, ένας άλλος θεσμός της διεθνούς δικαιοσύνης, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που λειτουργεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, απάλλαξε μετά θάνατον τον Μιλόσεβιτς και τη χώρα του από την κατηγορία της γενοκτονίας. Το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπάρχουν πειστήρια που να αποδεικνύουν ότι το Βελιγράδι είχε υπό τον έλεγχό του τον στρατό των Σερβοβοσνίων και απέρριψε την καταβολή οικονομικής αποζημίωσης από τη Σερβία στη Βοσνία–Ερζεγοβίνη.

Αξίζει να σημειωθεί πως το ίδιο Δικαστήριο που έκρινε τον πρώην Σερβο-βόσνιο πρόεδρο Ράντοβαν Κάρατζιτς, ένοχο για εγκλήματα πολέμου, καταδικάζοντας τον, σε 40 χρόνια φυλακή, αποφάσισε, παμψηφεί, πως ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς δεν ήταν μέλος της εγκληματικής οργάνωσης με θύματα Μουσουλμάνους και Κροάτες στον πόλεμο της Βοσνίας.

Οι δικαστές έκριναν πως Κάρατζιτς και Μιλόσεβιτς ήταν ευνοημένοι από τη διατήρηση της Γιουγκοσλαβίας με τον Μιλόσεβιτς να είναι, αρχικά, υποστηρικτικός, αλλά με το πέρασμα των χρόνων, οι επιδιώξεις τους σημείωσαν απόκλιση. Το δικαστήριο έκρινε πως από το 1990 εως τα μισά του 1991, ο πολιτικός στόχος της ηγεσίας των Σερβοβόσνιων ήταν η διατήρηση της Γιουγκοσλαβίας και η αποτροπή του διαχωρισμού η της ανεξαρτησίας της Βοσνίας-Ερζεγοβινης, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα των διαχωρισμό των Σερβοβόσνιων από τη Σερβία, Το δικαστήριο σημείωσε πως ο Μιλόσεβιτς ενέκρινε αυτό τον στόχο και μίλησε κατά της ανεξαρτητοποίησης της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.

Σύμφωνα με το δικαστήριο, ο Μιλόσεβιτς προσπάθησε να έχει μια πιο προσεκτική προσέγγιση της κατάστασης. Επίσης, έκρινε ότι σε υποκλαπείσες συνομιλίες με τον Κάρατζιτς, ο Μιλόσεβιτς αναρωτιόταν αν είναι σοφή η χρήση αθέμιτης ενέργειας σε απάντηση μιας άλλης αθέμιτης ενέργειας και εξέφραζε τις αμφιβολίες του για τη νομιμοτητα μιας Σερβοβοσνιακής Συνέλευσης.

Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, σύμφωνα με τους δικαστές, εξέφραζε τις επιφυλάξεις του για το γεγονός πως η Σερβοβοσνιακή Συνέλευση απέκλειε τους Μουσουλμάνους που προέρχονταν από τη Γιουγκοσλαβία.

Παράλληλα, σε συναντήσεις με Βόσνιους και Σερβοβόσνιους αξιωματούχους, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, σύμφωνα με τους δικαστές, υπογράμμιζε πως όλα τα μέλη των άλλων εθνών και εθνικοτήτων πρέπει να προστατευτούν. Τόνιζε επίσης πως το διεθνές ενδιαφέρον για τους Σέρβους δεν συνιστούσε διάκριση.

Επίσης, ο Μιλόσεβιτς υπογράμμιζε την ανάγκη αποφασιστικής καταπολέμησης του εγκλήματος.

Σύμφωνα με το δικαστήριο, σε ιδιωτικές συναντήσεις ο Μιλόσεβιτς ήταν εξαιρετικά εξοργισμένος με την απόφαση της ηγεσίας των Σερβοβόσνιων να απορρίψουν το σχέδιο Βανς-Όουεν. Επίσης διαπιστώθηκε πως ο Μιλόσεβιτς έλεγε πως κατανοούσε τις ανησυχίες των Σερβοβόσνιων, αλλά υπογράμμιζε πως το πιο σημαντικό ήταν ο τερματισμός του πολέμου.

Ο Μιλόσεβιτς αναρωτιόταν κατά πόσο ο κόσμος θα δεχόταν πως οι Σερβοβόσνιοι που αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο του πληθυσμού της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης θα έπαιρναν το 50% της ιδιοκτησίας και προσπάθησε να ενθαρρύνει την επίτευξη πολιτικής συμφωνίας.

Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς είχε χαρακτηριστεί από τον διεθνή τύπο αμερικανικό και ευρωπαϊκό «χασάπης των Βαλκανίων»… Το CNN είχε χαρακτηρίσει την δίκη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πιο σημαντική......ακόμη και από την δίκη της Νυρεμβέργης.

Ωστόσο, 12 χρόνια μετά τον θάνατο του, το Δικαστήριο της Χάγης τον έκρινε αθώο για την κατηγορία της γενοκτονίας.

http://www.aek365.com/a-473672/athwo-o-milosebit-gia-ta-egklhmata-polemou.htm

Αποκάλυψη – βόμβα στην Στοκχόλμη! Το ΝΑΤΟ έκρυψε πόρισμα που αποδείκνυε πως την περιβόητη βόμβα στο Σεράγεβο την έριξαν Βόσνιοι ισλαμιστές και όχι Σέρβοι!

Μία συγκλονιστική αποκάλυψη ήλθε στο φως της δημοσιότητας σε συνέδριο που οργάνωσαν ακτιβιστές και οργανώσεις στην Στοκχόλμη. Κινήσεις πολιτών και ΜΚΟ που διοργάνωσαν το αντιπολεμικό συνέδριο ”Nordic peace talks” – παρέμβαση για την ειρήνη στον κόσμο, άκουσαν έκπληκτοι τον διακεκριμένο Νορβηγό καθηγητή Ola Tunander από το Ινστιτούτο Έρευνας για την ειρήνη (Όσλο) να αποκαλύπτει ότι…

…την περιβόητη βόμβα που προκάλεσε το μακελειό αμάχων στο Σεράγεβο και έγινε αφορμή για την επέμβαση του ΝΑΤΟ σην Βοσνία, την εκτόξευσαν ισλαμιστές από τις δυνάμεις του Αλία Ιζεντμπέκοβιτς!

Ο καθηγητής συγκρίνοντας την προπαγάνδα πριν την εισβολή στην Λιβύη και την διαφαινόμενη επέμβαση στην Συρία, έκανε λόγο για διαστρέβλωση της αλήθειας προκειμένου να προωθηθούν οι στρατιωτικές επεμβάσεις, προχώρησε όμως και ένα βήμα παραπάνω: “Πολλές φορές, θηριώδη εγκλήματα κατά αμάχων που προκαλούν τις επεμβάσεις, γίνονται από τις ίδιες τις πλευρές που επιδιώκουν την επέμβαση! Χαρακτηριστικό παράδειγμα (όπως τόνισε), ήταν αυτό της Βοσνίας.”

Ο Νορβηγός καθηγητής που διατηρεί στενούς δεσμούς με το ΝΑΤΟ, μιλώντας για την σφαγής την αγορά του Μαρκάλε, για την οποία το διεθνές δικαστήριο της Χάγης έχει ήδη καταδικάσει τον Σερβοβόσνιο στρατηγό Stanislav Galic, αποκάλυψε πως τόσο η ομάδα διαχείρισης κρίσης του ΝΑΤΟ, όσο ο πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής της συμμαχίας Vigleik Eide αλλά και οι Νορβηγοί υπουργοί εξωτερικών και άμυνας, είχαν στα χέρια τους το πόρισμα της επίσημης έρευνας. Το πόρισμα κατέληγε με σαφήνεια ότι την δολοφονική ενέργεια την έκαναν οι ισλαμιστές του Ιζεντμπέκοβιτς! Όλοι παραδέχθηκαν ότι η επίθεση έγινε εναντίον των συμπολιτών τους, ουδείς όμως το ανακοίνωσε. “Και αυτό δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση”, κατέληξε ο καθηγητής. “Σε πολλές περιπτώσεις παρέμβασης που αργότερα βαπτιζόταν False Flag operation, υπήρξαν αντίστοιχες θηριωδίες για να προκληθούν αθώα θύματα δίνοντας έτσι το πράσινο φως για την επέμβαση, αφού τον φόνο τον χρεωνόταν ο αντίπαλος”.

Να σημειωθεί ότι αρκετοί δημοσιογράφοι τότε είχαν υποστηρίξει ότι όντως η επίθεση έγινε από Βόσνιους ισλαμιστές, γεγονός όμως που θάφτηκε ακαριαία για να γίνει η επέμβαση… Όπως άλλωστε θάφτηκε σε μία νύχτα το ναζιστικό παρελθόν του Ιζεντμπέκοβιτς και των Βόσνιων SS.

http://olympia.gr/2013/08/21/

ΒΟΣΝΙΑ: Διαμάχη για το κτίσιμο Εκκλησίας στη Σρεμπρένιτσα

Στη Βοσνία έχει προκύψει μια διαμάχη σχετικά με την οικοδόμηση μιας νέας ορθόδοξης εκκλησίας στη Σρεμπρένιτσα, μια πόλη όπου ένας μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων σκοτώθηκε τη δεκαετία του 1990 κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Το αν μια Εκκλησία πρέπει ή δεν πρέπει να κατασκευαστεί, αν είναι πολύ κοντά στο νεκροταφείο των θυμάτων, ή αν οι δολοφονίες στη Σρεμπρένιτσα αποτελούν "σφαγή" υπό τις συνθήκες του εμφυλίου πολέμου, είναι κάποια θέματα, αλλά αυτό που πρέπει να επισημανθεί εδώ είναι ο χαρακτηρισμός που έσπευσαν να δώσουν τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης για την κατασκευή της εκκλησίας. Την χαρακτήρισαν «σπορά διχόνοιας». Ποτέ δεν θα δείτε η κατασκευή ενός τζαμιού σε μη μουσουλμανικά κράτη να περιγράφεται με αυτό τον χαρακτηρισμό από οποιαδήποτε δυτικό μέσο επικοινωνίας.

Η ανέγερση τζαμιών στις δυτικές πόλεις και κωμοπόλεις - μερικές φορές σε μέρη όπου δεν υπάρχουν περισσότερο από ελάχιστες μουσουλμανικές οικογένειες - αναπόφευκτα χαιρετίζεται από τα «προοδευτικά» media με στερεότυπες εκφράσεις όπως «εμπλουτισμός της τοπικής κοινότητας» και «μια μαρτυρία για την αυξανόμενη πολυμορφία της πόλης», και ότι έτσι «τονίζεται η ανοχή της περιοχής για τους άλλους πολιτισμούς». Ποτέ κανείς δεν ξεφεύγει από αυτή τη γραμμή, και ποτέ δεν έχει γραφτεί κάτι για "παραφωνία" ή "πρόκληση" όπου χτίζονται τζαμιά (θυμηθείτε και το τζαμί στο “Ground Zero” στη Νέα Υόρκη) - πολύ δε περισσότερο να θεωρηθεί το κτίσιμο ενός τζαμιού ως «ένα προγεφύρωμα για μια βίαιη ιδεολογία με φιλοδοξίες για παγκόσμια ηγεμονία».

Σύμφωνα με την φωτογραφία (2011) την Εκκλησία χτίζουν "Σέρβοι φασίστες"

Αλλά οι κανόνες είναι διαφορετικοί όταν πρόκειται για εκκλησίες. Οι Χριστιανοί πιστοί αυτόματα θεωρούνται ύποπτοι έλλειψης ανεκτικότητας, θρησκευτικής μισαλλοδοξία, μίσους απέναντι στον «άλλο», και άλλα πολύ χειρότερα.

Εδώ η ιστορία όπως παρουσιάζεται από το France 24:

  

Έριδες σπέρνει η νέα Εκκλησία στην Σρεμπρένιτσα

AFP - Σε ένα δασώδες λόφο κοντά στη Σρεμπρένιτσα, ένα λευκό καμπαναριό υψώνεται στον ουρανό, δίνοντας την πρώτη γεύση του νέου ναού που χτίστηκε κοντά στην σημαδεμένη βοσνιακή πόλη, η οποία αυτή την εβδομάδα σηματοδότησε την 18η επέτειο της χειρότερης σφαγής στη μετα- μεταπολεμική Ευρώπη.

 Όμως, αντί να φέρει την ειρήνη και την ηρεμία, η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία έχει σπείρει νέα διχόνοια στην εθνοτικά μικτή πόλη, η οποία εξακολουθεί να φέρει τις βαθιές πληγές του πολέμου της Βοσνίας 1992-1995.

Για τον τοπικό Σερβοβόσνιο πληθυσμό, η εκκλησία, που χτίστηκε μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα πάνω από ένα μνημείο για τα θύματα της γενοκτονίας, είναι μια αναγκαιότητα.

Για τις οικογένειες των θυμάτων και τη διεθνή κοινότητα, η νέα εκκλησία είναι καθαρή πρόκληση.

Σύμφωνα με την Hatidza Mehmedovic, μια Βόσνια Μουσουλμάνα και επικεφαλής μιας ένωσης γυναικών της Σρεμπρένιτσα που έχασαν τους αγαπημένους τους στη σφαγή του 1995, το «μόνο το γεγονός ότι η εκκλησία χτίζεται δεν μας ενοχλεί».

Αλλά η εκκλησία «είναι σε ένα σημείο όπου δεν υπάρχουν πιστοί και βρίσκεται κοντά στο χώρο ενός μαζικού τάφου», όπου τα θύματα της σφαγής βρέθηκαν, είπε.

Ο σύζυγός της Μεχμέντοβιτς και δύο γιοι της, σκοτώθηκαν και είναι θαμμένοι στο νεκροταφείο στο Ποτοκάρι, λίγο έξω από τη Σρεμπρένιτσα.

Ο Aleksandar Mladjenovic, (φωτο) ένας τοπικός Ορθόδοξος ιερέας ο οποίος έχει την εποπτεία των εργασιών κατασκευής, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι οι κατασκευαστές είχαν σταματήσει το έργο τους στο χώρο ενόψει της 11^ης Ιουλίου της επετείου της σφαγής για να αποφευχθεί η ένταση.

Σε μια ζεστή βραδιά του Ιουλίου, μόνο το κελάηδημα των πουλιών και το φτερούγισμα της σημαίας της Σερβίας στο καμπαναριό σπάσει τη σιωπή γύρω από την εκκλησία, στο μικρό χωριό της Budak.

Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ένα επίπεδο, φρεσκοκομμένο πεδίο που περιβάλλεται με αγκαθωτό σύρμα περίφραξης: αυτή είναι η τοποθεσία όπου το 2007 ιατροδικαστές έκαναν εκταφή των λειψάνων περίπου 130 θυμάτων της σφαγής της Σρεμπρένιτσα.

"Χτίζουν (την εκκλησία) σε αυτό το σημείο ως πρόκληση για τους νεκρούς και τις οικογένειες των θυμάτων", δήλωσε η Μεχμέντοβιτς.

"Η τοποθεσία του ναού είναι μακριά από κάποια πόλη ή κωμόπολη και είναι τόσο κοντά σε ένα πρώην μαζικό τάφο και το Μνημείο της Γενοκτονίας της Σρεμπρένιτσα είναι ένα σχεδιασμένο για να προκαλέσει και όχι για να εξυπηρετήσει τις νόμιμες ανάγκες των πιστών,« μια δήλωση από την πρεσβεία των ΗΠΑ στο Σεράγεβο, δήλωσε.

Ο μουσουλμάνος δήμαρχος της Σρεμπρένιτσα, Camil Durakovic, είπε ότι δημαρχείο είναι έτοιμο να βρει αλλού γη για να «μετακομίσει» εκεί η εκκλησία και να φύγει μακριά από το Budak.

"Αυτή είναι μια μάχη για την ιερή γη, γιατί το μνημείο είναι ένας ιερός τόπος για τους μουσουλμάνους," λέει ο Ντουράκοβιτς.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

http://redskywarning.blogspot.gr/

Τον Κ. Παπούλια ζητά ως μάρτυρα υπεράσπισης ο Κάρατζιτς!

Ο πρώην πολιτικός ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάρατζιτς ζήτησε σήμερα Παρασκευή από τους δικαστές του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία να καλέσουν να καταθέσει στη δίκη του ο Έλληνας πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, σύμφωνα με κείμενο που υπέβαλε στο δικαστήριο ο κατηγορούμενος.

"Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι ο πρόεδρος Παπούλιας έχει πληροφορίες που μπορούν να υποστηρίξουν πραγματικά" την υπόθεση του κατηγορούμενου, προστίθεται στο κείμενο αυτό, το οποίο παρουσιάστηκε στο δικαστήριο από την υπεράσπιση του Κάρατζιτς.

Ο πρώην πολιτικός ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας κατηγορείται για γενοκτονία, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας για το ρόλο που διαδραμάτισε στον πόλεμο της Βοσνίας (1992-1995), κατά τον οποίο έχασαν τη ζωή τους 100.000 άνθρωποι και εκτοπίστηκαν 2,2 εκατομμύρια.

Η υπεράσπιση του πρώην πολιτικού ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας προτείνει ο Κάρολος Παπούλιας να κληθεί να καταθέσει στο διεθνές δικαστήριο στις 26 Μαρτίου του 2013.

"Λόγω των θρησκευτικών και ιστορικών δεσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και τους Σέρβους, ο πρόεδρος Παπούλιας ήταν ένας από τους λίγους διεθνείς συνομιλητές στους οποίους οι Σέρβοι της Βοσνίας είχαν εμπιστοσύνη και με τους οποίους μπορούσαν να μιλήσουν με απόλυτη εμπιστοσύνη", επισημαίνεται στο κείμενο της υπεράσπισης του Ράντοβαν Κάρατζιτς.

Ο πρώην πολιτικός ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας, ο οποίος συνελήφθη στο Βελιγράδι το 2008, θεωρεί ότι η κατάθεση του προέδρου της Ελλάδος θα συμβάλει στο να αποδειχθεί η αθωότητά του στην υπόθεση του βομβαρδισμού αγοράς στο Σαράγεβο, στις 5 Φεβρουαρίου του 1994, από τον οποίο έχασαν τη ζωή τους 67 άνθρωποι, σύμφωνα πάντα με το κείμενο της υπεράσπισης του κατηγορούμενου.

http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=217364

Ο Κάρατζιτς ζητάει την κλήτευση του κ. Κάρολου Παπούλια στην δίκη του...

Σύμφωνα με το iwpr.net , ο πρώην πρόεδρος των Σερβοβοσνίων Ράντοβαν Κάρατζιτς αυτή την εβδομάδα ζήτησε από τους δικαστές, την κλήτευση του σημερινού πρόεδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, ώστε να του απευθύνει ερωτήσεις η ομάδα υπεράσπισης του κατηγορουμένου.
Σε γραπτή αίτηση που κατατέθηκε στις 26 Ιανουαρίου, ο Κάρατζιτς υποστηρίζει ότι συνάντησε τον Κάρολο Παπούλια, πρόεδρος από το 2005 και υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας κατά το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου της Βοσνίας, δέκα ημέρες μετά από μια επίθεση με όλμους σε στην αγορά Markale του Σεράγεβο στις 5 Φεβρουαρίου 1994. Στην επίθεση σκοτώθηκαν περισσότερα από 60 άτομα και τραυματίστηκαν πάνω από 100.

Κατά τη διάρκεια της δίκης του, ο Κάρατζιτς έχει επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η επίθεση αυτή οργανώθηκε από τη βοσνιακή κυβέρνηση, και ότι τα σώματα που βρέθηκαν στη σκηνή ήταν “ανδρείκελα και παλιά πτώματα”.

Στην αίτηση, ο Κάρατζιτς υποστηρίζει ότι συναντήθηκε με τον Παπούλια στις 15 Φεβρουαρίου 1994, τον ενημέρωσε ότι “οι Σέρβοι της Βοσνίας δεν ήταν υπεύθυνοι για το κέλυφος του όλμου που έπεσε στην αγορά Markale”.

Στην ίδια συνάντηση, ο Κάρατζιτς δήλωσε ότι, είπε στον τότε Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών ότι, “οι Σέρβοι ήταν έτοιμοι να θέσουν μερικά από τα βαρέα όπλα τους υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ”.

Ο κατηγορούμενος συνεχίζει να περιγράψει διάφορες άλλες συζητήσεις που είχε με τον κ. Παπούλια κατά τη διάρκεια του πολέμου, μεταξύ άλλων όσον αφορά το προσωπικό του ΟΗΕ που ήταν όμηροι το 1995, και την επιθυμία του Κάρατζιτς για μια “ειρηνευτική διαδικασία”.

“Υπάρχουν αρκετοί λόγοι να πιστεύει κανείς ότι, ο Πρόεδρος Παπούλιας έχει πληροφορίες που είναι σχετικές και απαραίτητες για την υπεράσπιση του Δρ Κάρατζιτς …”

Σε προηγούμενες επικοινωνίες μεταξύ της ομάδας υπεράσπισης του Κάρατζιτς και της κυβέρνησης της Ελλάδας, ο Πρόεδρος Παπούλιας επεσήμανε ότι “δεν έχει καμία πρόθεση να ικανοποιήσει το αίτημα του Δρ Κάρατζιτς” για μια κατάθεση. Ο κατηγορούμενος υποστηρίζει ότι μια κλήση του κ. Παπούλια είναι απαραίτητη.

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2012/01/blog-post_8376.html

H Συμμαχία ΗΠΑ – Αλ Κάιντα: Βοσνία, Κοσσυφοπέδιο και τώρα Λιβύη

Του  Peter Dale Scott, πρώην διπλωμάτη του Καναδά, και καθηγητού στο  University of California, Berkeley.

 

Τις τελευταίες δεκαετίες, δυο φορές προβλέφθηκαν σημαντικές περικοπές των αμερικανικών αμυντικών δαπανών. Μία μετά τη κατάρρευση του τοίχους του Βερολίνου, και μια με την έναρξη της οικονομικής κρίσης του 2008.

Και τις δυο όμως φορές, οι στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν!

Ο λόγος ήταν η παρέμβαση των ΗΠΑ στα Βαλκάνια το 1990, και στη Λιβύη σήμερα. Και στις δυο περιπτώσεις, ένα στοιχείο που κρατιέται καλά κρυμμένο από τη κοινή γνώμη, είναι ο βαθμός της κρυφής συνεργασίας μεταξύ των ΗΠΑ και του υποτιθέμενου εχθρού της, της Αλ Κάιντα.

Η αμερικανική επέμβαση στα Βαλκάνια και στη Λιβύη, παρουσιάστηκε στο κόσμο, από πλευράς των εξωνημένων αμερικανικών και δυτικών ΜΜΕ ως ανθρωπιστικού χαρακτήρα. Κάποιοι στη Ουάσιγκτον  μπορεί και να το πίστεψαν. Στο βάθος όμως, το πραγματικό κίνητρο ήταν το πετρέλαιο και η γεωστρατηγική.

Από το 1989, σχεδόν σε όλους τους πολέμους, βλέπουμε μια σύγκρουση μεταξύ Αμερικής και ισλαμικών ομάδων, για το ποιος θα ελέγξει την Ευρασία στη μετασοβιετική εποχή. Σε μερικά μέτωπα (Σομαλία 1993), και Αφγανιστάν (2001), η σύγκρουση ήταν ξεκάθαρη, με τη κάθε πλευρά να δικαιολογεί τις επεμβάσεις  της εξαιτίας των υπερβολών της άλλης.

Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις όπου η Αμερική χρησιμοποίησε την Αλ Κάιντα, ώστε να αυξήσει την επιρροή της (Αζερμπαϊτζάν 1993). Τότε είναι που ανατράπηκε ένας πρόεδρος φιλικά διακείμενος στη Ρωσία, μετά την κρυφή εισαγωγή μεγάλου αριθμού Αράβων και Μουτζαχεντίν μαχητών, που οργάνωσε η CIA μέσω της αεροπορικής εταιρίας της Air America. Ήταν ένας γάμος αμοιβαίας εξυπηρέτησης. Οι Μουτζαχεντίν υπερασπίστηκαν τους Μουσουλμάνους απέναντι στους Ρώσους στον θύλακα Nagorno-Karabakh, ενώ οι Αμερικάνοι κέρδισαν έναν πρόεδρο που άνοιξε τις πετρελαιοπηγές του Μπακού στις εταιρίες της Δύσης.

Η συνεργασία Αμερικανών και ισλαμιστών φονταμενταλιστών δεν είναι κάτι το καινούργιο. Ξεκίνησε το 1953, όταν η CIA στρατολογούσε δεξιούς μουλάδες ώστε να ανατρέψουν τον πρωθυπουργό του Ιράν Mossadeq, ενώ παράλληλα συνεργάζονταν με την σουνιτική Μουσουλμανική Αδελφότητα. Σήμερα βλέπουμε κάτι ανάλογο, πλην όμως πιο σύνθετο, στη Λιβύη. Το είδαμε στη Βοσνία το 1992-95, και στο Κόσσοβο το 1997-98. Εκεί λοιπόν, η Αμερική παρενέβη σε μια τοπική διαμάχη, στο  όνομα του ανθρωπισμού, προκειμένου να αποτρέψει τυχόν θηριωδίες. Και στις τρεις περιπτώσεις όμως, οι θηριωδίες έγιναν από όλες τις πλευρές, και η Αμερική όχι μόνο δεν τις εμπόδισε, αλλά πάντα στήριζε τη πλευρά που συνδέονταν με την Αλ Κάιντα.

Στη περίπτωση του Κοσσόβου το 1999, οι ΗΠΑ πήραν το μέρος του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσόβου (UCK), που ήταν σύμμαχος της Αλ Κάιντα, και στη συνέχεια ηγήθηκαν των Νατοϊκών βομβαρδισμών. Όπως ήταν ευρέως γνωστό, ο UCK είχε την υποστήριξη του bin Laden και του  al-Zawahiri, και παράλληλα εμπορεύονταν ηρωίνη του Αφγανιστάν. Μάλιστα, αρκετοί από τους μαχητές του, σύμμαχοι των ΗΠΑ, εκπαιδεύτηκαν από τους τρομοκράτες του bin Laden!

Στρατόπεδο Bondsteel

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρώην πράκτορα της αμερικανικής DEA Michael Levine, η απόφαση του τότε προέδρου Κλίντον να υποστηρίξει τον UCK εξαγρίωσε τους ανθρώπους της DEA που τον θεωρούσαν ως οργάνωση διεθνούς λαθρεμπορίας ναρκωτικών. Μάλιστα το 1998, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήριζε  επίσημα τον UCK ως τρομοκρατική οργάνωση, σημειώνοντας πως χρηματοδοτείται από το εμπόριο ναρκωτικών, και από ισλαμικές χώρες και άτομα, μεταξύ των οποίων και  ο ίδιος ο Usama bin Laden.  Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ο UCK εισήγαγε κάθε χρόνο στη Δυτική Ευρώπη ναρκωτικά αξίας $2 δισεκατομμυρίων, χρησιμοποιώντας ένα εξελιγμένο δίκτυο λογιστών και εταιριών. Τίποτα όμως απ όλα αυτά δεν εμπόδισαν την Αμερική από το να στηρίζει τον αλβανικό εθνικισμό του UCK.

Πρώην πράκτορες των ΗΠΑ έχουν παραδεχτεί ότι βοήθησαν στην εκπαίδευση μελών του UCK, πολύ πριν από τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας. Αυτές οι αποκαλύψεις εξόργισαν κάποιους Ευρωπαίους διπλωμάτες, διότι υπονόμευσαν τις διαπραγματεύσεις για πολιτική λύση μεταξύ Σέρβων και Αλβανών.

Όταν αποχώρησε από τη περιοχή το κλιμάκιο του OSCE που επιτηρούσε την ανακωχή, πριν ξεκινήσουν οι αεροπορικές επιδρομές, τα δορυφορικά τηλέφωνα και τα GPS του παραδόθηκαν κρυφά στον UCK, ώστε οι διοικητές του να έχουν συνεχή και αδιάλειπτη επαφή με το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτον. Μάλιστα αρκετοί αντάρτες του UCK, είχαν το προσωπικό νούμερο του κινητού, του τότε διοικητή του ΝΑΤΟ στρατηγού Wesley Clark.

Η αμερικανική παρέμβαση στα Βαλκάνια ξεκίνησε με την προγραμματισμένη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, υπό την ηγεσία της Γερμανίας, και τη συναίνεση της ΕΕ. Συνέχισε με κυρώσεις εναντίον της Σερβίας (1992). Στη Βοσνία, η αμερικανική παρέμβαση οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο, καταλήγοντας στους βομβαρδισμούς του 1999 και στη κατοχή του Κοσσυφοπεδίου.

Πολλοί θεωρούν ότι η αμερικανική παρέμβαση είχε ως κίνητρο να δημιουργηθεί ένας διαβαλκανικός ενεργειακός αγωγός, καθώς και μια στρατιωτική βάση στα Βαλκάνια, που να τον υπερασπίζεται. Αν και αυτοί που πίστευαν κάτι τέτοιο αρχικά λοιδορήθηκαν, οι υποψίες τους έγιναν πραγματικότητα στη συνέχεια. Το 2007 η αμερικανική AMBO corporation ξεκίνησε τη κατασκευή ενός αγωγού από την Αλβανία προς τη FYROM. Και κάπου εκεί κοντά, βρίσκεται η αμερικανική στρατιωτική βάση Camp Bondsteel, στην οποία εδρεύουν περισσότεροι από 7.000 στρατιώτες.

Σήμερα, η Αμερική περνάει μεγάλη κρίση με τον προϋπολογισμό της, που οφείλεται κυρίως στους πολλούς πολέμους που διεξάγει. Παρόλα αυτά, ήδη ετοιμάζεται και για άλλες επεμβάσεις στην Υεμένη, στην Σομαλία, και πολύ πιθανώς στη Συρία και στο Ιράν, πέρα από τη Λιβύη, το κύριο αεροδρόμιο της οποίας έχει βάλει στο μάτι.

Ο μόνος που μπορεί να βάλει τέλος σε αυτά τα σχέδια είναι ο αμερικανικός λαός. Αλλά για να το κάνει, θα πρέπει πρώτα να μάθει τις σκοτεινές και υπόγειες διασυνδέσεις, που κρύβονται  πίσω από το ανθρωπιστικό προσωπείο των παρεμβάσεων της χώρας του. Όσο ο λαός έχει άγνοια, τόσο θα συνεχίζεται αυτό το παιχνίδι των άνομων συνεργασιών. Και τόσο θα παραπλανάται ο λαός για το τι ακριβώς παίχθηκε με την επίθεση της 11/9/01.

S.A.-Global Research

http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=25829

http://www.antinews.gr/2011/08/01/115904/

Σφίγγει ο κλοιός της Τουρκίας γύρω μας, και εμείς βόσκουμε τα πρόβατα…

Οι ηγέτες της Σερβίας, της Τουρκίας και της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης συμφώνησαν σήμερα στο Καρατζόρτζεβο ότι οι τρεις χώρες στο μέλλον θα αλληλοστηρίζονται ειλικρινώς στη διαδικασία της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς ανάμειξη στα εσωτερικά ζητήματα των γειτονικών τους χωρών.
Από το Καρατζόρτζεβο της Βοϊβοντίνα, όπου οι Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και Φράνιο Τούτζμαν είχαν συζητήσει για το σχέδιο διχοτόμησης της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης πριν από την αιματηρή διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, οι πρόεδροι της Σερβίας, Μπόρις Τάντιτς, της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ και τα μέλη της τριμερούς προεδρίας της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, Νεμπόισα Ραντμάνοβιτς, Μπακίρ Ιζετμπέγκοβιτς και Ζέλικο Κόμσιτς διεμήνυσαν ότι σήμερα αντιμετώπισαν τα «φαντάσματα του παρελθόντος» και στράφηκαν προς το μέλλον.

Ο πρόεδρος της Σερβίας στη διάρκεια κοινής συνέντευξης τύπου μαζί με τους κ.κ. Γκιουλ και Ραντμάνοβιτς δήλωσε ότι προϋπόθεση για την ποιοτική συνεργασία είναι η εκρίζωση των προκαταλήψεων.

«Μαζί μπορούμε να αγωνιστούμε κατά των προκαταλήψεων που απορρέουν από τη δύσκολη ιστορία μας, επειδή αν αφήσουμε χώρο για τις προκαταλήψεις στο μέλλον θα βρεθούμε αντιμέτωποι με πολλά προβλήματα», ανέφερε ο κ. Τάντιτς.

«Επιθυμούμε ολόκληρη η περιοχή να ενταχθεί το συντομότερο δυνατό στην ΕΕ και αυτός είναι ο σημαντικότερος πολιτικός στόχος που τελικώς θα επιφέρει οφέλη στους πολίτες μας. Η Κροατία πρέπει να γίνει σύντομα μέλος της ΕΕ, αλλά είναι σημαντικό μετά την προσχώρηση της Κροατίας να μην υπάρξει μεγάλο διάλλειμα έως την ένταξη της επόμενης χώρας», πρόσθεσε ο πρόεδρος της Σερβίας.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας εξέφρασε την ελπίδα οι τρεις χώρες στο μέλλον να βρεθούν υπό την ίδια σκέπη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και στο χρονικό διάστημα που θα μεσολαβήσει να επιλύουν συνεργαζόμενες τα προβλήματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος.

«Στόχος μας είναι αυτή η περιοχή, που κάποτε ήταν εστία συγκρούσεων να μετατραπεί σε περιοχή ενότητας, που θα προχωρήσει προς το μέλλον και θα εδραιώσει ισχυρή συνεργασία», υπογράμμισε ο κ. Γκιουλ και πρόσθεσε ότι τα Βαλκάνια δεν είναι η περιφέρεια της Ευρώπης, αλλά το κέντρο της και ότι η Σερβία είναι η καρδιά αυτή της περιοχής.

Ο προεδρεύων της τριμερούς προεδρίας της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, Νεμπόισα Ραντμάνοβιτς είπε ότι συναντήσεις όπως η σημερινή αποδεικνύουν ότι μετά το ταραχώδες παρελθόν, στον 21ο αιώνα όλοι επιθυμούν να γίνουν τα Βαλκάνια όαση ειρήνης. «Και οι τρεις χώρες είναι προσηλωμένες στην ΕΕ και έχουμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις, αλλά και να αλληλοβοηθηθούμε», ανέφερε.

Ο πρόεδρος της Σερβίας επιβεβαίωσε ότι στη συνάντηση έλαβε επίσημη πρόσκληση να επισκεφθεί τη Βοσνία το πρώτο εξάμηνο του έτους.

Ο εκπρόσωπος των Μουσουλμάνων στην τριμερή προεδρία της Βοσνίας κ. Ιζετμπέγκοβιτς ανέφερε ότι η επόμενη τριμερής συνάντηση θα διεξαχθεί πιθανότατα στο Σαράγεβο, αλλά δεν απέκλεισε την πραγματοποίησή της στη Σρεμπρένιτσα.

http://taxalia.blogspot.com/

Βαλκάνια: Οι Οθωμανοί ξανάρχονται

Ιδιαίτερα δραστήρια εμφανίζεται τον τελευταίο χρόνο η Τουρκία στο χώρο των Βαλκανίων, όπου εκτός της πολιτικής επιθυμεί να αυξήσει και την οικονομική της επιρροή, εκμεταλλευόμενη αφ' ενός τη δική της ανάπτυξη αλλά και το γεγονός ότι άλλοι ανταγωνιστές της, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, βρίσκονται λόγω της κρίσης σε φάση συρρίκνωσης των ξένων επενδύσεών τους.

Ευνοϊκό πλαίσιο για τις κινήσεις αυτές αποτελούν τόσο οι συμφωνίες «ελεύθερου εμπορίου» που υπέγραψε η Αγκυρα με δέκα βαλκανικές χώρες (πλην του Κοσόβου), όσο και οι διαδικασίες ανάπτυξης και ιδιωτικοποιήσεων στις χώρες αυτές, που λειτουργούν ως μαγνήτης για τις επενδύσεις. Σημαντικότεροι τομείς ενδιαφέροντος είναι οι υποδομές, όπως δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, τηλεπικοινωνίες και κατασκευές, αλλά και οι τράπεζες και τα ορυκτά. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2000 ο όγκος του εξωτερικού εμπορίου της Τουρκίας με τα Βαλκάνια βρισκόταν στα 2,9 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το 2009 έφθασε περίπου τα 20.

Πριν από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Ν. Γκρούεφσκι, ανακοίνωσε ότι η τουρκική TAV μετά το αεροδρόμιο των Σκοπίων ανέλαβε την ανακατασκευή και του αεροδρομίου της Αχρίδας. Θα εκμεταλλεύεται και τα δύο για 20 χρόνια, ενώ θα κατασκευάσει και ένα τρίτο στο Στιπ. Παράλληλα στη χώρα (όπου ζουν 80.000 τουρκογενείς και στη Βουλή υπάρχουν δύο κόμματα της τουρκικής μειονότητας), τουρκικές τράπεζες ανοίγουν 40 νέα υποκαταστήματα, ενώ σημαντικές είναι οι επενδύσεις στον τουρισμό.

Στην Αλβανία, με τουρκική χρηματοδότηση εκσυγχρονίστηκε η βάση υποβρυχίων στο Δυρράχιο και ανακατασκευάζεται ο ναύσταθμος στον Αυλώνα, με την Τουρκία να αποκτά δικαίωμα παραμονής τουρκικών πολεμικών πλοίων στα αλβανικά λιμάνια. Σημαντικά ποσοστά διατηρεί η τουρκική εταιρεία Calik στην κινητή και σταθερή τηλεφωνία της χώρας, αλλά και στη δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα, την ΒΚΤ. Τέλος, τουρκικών συμφερόντων είναι και η εταιρεία που θα κατασκευάσει το δρόμο που θα ενώνει την Αλβανία με το Κόσοβο, αξίας 700 εκατομμυρίων δολαρίων.

Στο γειτονικό Κόσοβο η τουρκική εταιρεία Limak ανέλαβε την εκμετάλλευση του αεροδρομίου της Πρίστινας, με την υποχρέωση να επενδύσει 80 εκατομμύρια ευρώ σε υποδομές. Τουρκικά κεφάλαια διεκδικούν την απόκτηση της Kosovo Energy Corporation, αλλά και των κρατικών ταχυδρομείων.

Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (χώρα με τις μεγαλύτερες τουρκικές επενδύσεις και με το σημαντικότερο μουσουλμανικό στοιχείο) πριν από ενάμιση χρόνο η Τουρκία εξαγόρασε το 49% της εθνικής αεροπορικής εταιρείας Β&Η Airlines.

Ενδιαφέρον έχει εκδηλώσει η Αγκυρα για την εξαγορά και του σερβικού εθνικού αερομεταφορέα, της JAT Airways, ενώ τουρκικό κονσόρτσιουμ ανέλαβε την κατασκευή του μήκους περίπου 500 χιλιομέτρων δρόμου που συνδέει τη Σερβία με το Μαυροβούνιο. Πρόκειται για μια διαδρομή μέσα από περιοχές με μεγάλο μουσουλμανικό πληθυσμό.

Συμφωνία τουριστικής συνεργασίας υπεγράφη με το Μαυροβούνιο, ενώ στη Βουλγαρία (με επίσης μουσουλμανική μειονότητα), δραστηριοποιούνται περί τις 2.500 τουρκικές επιχειρήσεις.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για επενδύσεις κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα έχουν εκφράσει δεκάδες τούρκοι επιχειρηματίες μέσω των επιμελητηρίων τους, ενώ ήδη δραστηριοποιείται η τράπεζα Ziraat.

Ο συντονισμός των επενδυτικών σχεδίων γίνεται σε κεντρικό επίπεδο από ειδική «ομάδα εργασίας βαλκανικών χωρών» που λειτουργεί στο πλαίσιο του υφυπουργείου Εξωτερικού Εμπορίου εδώ και ένα χρόνο και η οποία διοργανώνει συχνά επιχειρηματικά φόρουμ. Ηδη τα περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια άμεσων επενδύσεων στα Βαλκάνια αντιπροσωπεύουν το 16% των επενδύσεων στο εξωτερικό, με διαρκώς αυξητική τάση.

Οπως συχνά τονίζουν τούρκοι αξιωματούχοι, τα Βαλκάνια περιλαμβάνονται στον ευρύτερο ζωτικό χώρο (οικονομικό και πολιτικό) της Τουρκίας, αποτελώντας παράλληλα μια δίοδο προς την Ε.Ε. αλλά και μέσο προσεταιρισμού των κυβερνήσεων της περιοχής. «Η περιοχή αποτελεί βασική προτεραιότητα της εξωτερικής μας πολιτικής» δήλωσε πρόσφατα ο σύμβουλος του Τ. Ερντογάν, Γκ. Ραμαζάνογλου.

http://kostasxan.blogspot.com/2011/04/blog-post_8598.html?utm_source=BP_recent