Η δεκαετία του τρόμου

Της Ελίνας Γαληνού
Κοινή διαπίστωση όλων μας, είναι η ταχύτητα με την οποία κινείται ο χρόνος. Για πότε γιορτάζαμε το μιλένιουμ-την είσοδο στον 21ο αιώνα και για πότε πέρασε ήδη η πρώτη του δεκαετία! Μια δεκαετία όμως, από τις πλέον πολυτάραχες που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Πολλοί, βασισμένοι σε ιστορικά παραδείγματα, ίσως ισχυριστούν ότι το φαινόμενο των ταραγμένων χρόνων, χαρακτηρίζει συνήθως τις πρώτες δεκαετίες ενός καινούριου αιώνα. «Ανάλογα φαινόμενα είχαμε και στην είσοδο του 20ου» , θα μας πούν. «Το ξεκίνημα ενός νέου αιώνα, κουβαλάει μαζί του τις δονήσεις των επερχομένων αλλαγών»… Καθώς οι ανάγκες των ανθρώπων μεταβάλλονται, κλονίζουν τα θεμέλια εποχών και αξιών φτάνοντας κάποτε μέχρις ανατροπής τους».
Αποχαιρετώντας το 2009, καθένας κρατά στο νού του μερικές εικόνες της δεκαετίας που πέρασε. Οι Δίδυμοι Πύργοι, η εισβολή στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, ο αλληλοσπαραγμός του δυτικού κόσμου με τον μουσουλμανικό, οι καταστροφές και το αίμα. Η διάδοση του τρόμου στην ημερησία διάταξη από τα ΜΜΕ ,να μοιάζει με σπόρ έξτρα μοδάτο! Φήμες οργιώδεις, διαδίδονται με απίστευτη ταχύτητα κόβοντας την ανάσα, μπλοκάροντας τη φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού, καθιστώντας έτσι το άτομο ανίκανο να αντιδράσει. Και το αποκορύφωμα, η μεγάλη οικονομική κρίση που έσκασε σαν βόμβα νετρονίου πάνω στις ανθρώπινες κοινωνίες, ρίχνοντάς τες σε ακόμα μεγαλύτερη απόγνωση καθώς αμφισβητείται πλέον και το ψωμί της ημέρας!
Και αναρωτιέται κανείς. Μέσα σ΄αυτή τη χαώδη πραγματικότητα όπου το δίκαιο και η λογική μοιάζουν ανεπαρκή να δώσουν μια εξήγηση στον κόσμο, ποιο είναι το μέλλον μας; «Δεν μας ενδιαφέρει το μέλλον γιατί δεν ξέρουμε αν μας αφορά…» ακούστηκε εκ στόματος νέων ανθρώπων την περασμένη άνοιξη παραμονές των ευρωεκλογών. «Απαξιωτική στάση ζωής» ίσως αποφανθούν κάποιοι ψυχολόγοι Και θα ήταν άτοπο ίσως και οξύμωρο να την αντιμετωπίσουμε με στείρους εφησυχασμούς, γιατί οι νέοι σήμερα διαθέτουν ρεαλισμό που μας κολλάει στον τοίχο!
Η αλήθεια είναι μια. Όλα αυτά τα φαινόμενα, δεν είναι παρά συμπτώματα μιας γενικευμένης παρακμής που υποδηλώνει ότι μια εποχή, ήδη έφτασε στο τέλος της. Τα μεγάλα οράματα της παγκοσμιοποίησης, έφτασαν στον στόχο τους αυτοαναιρούμενα. Ο κόσμος μέσα από την κατανάλωση και την διακίνηση αγαθών, δεν έγινε τελικά ούτε πιο ευτυχισμένος, ούτε καλύτερος. Αντίθετα, κινδυνεύει να βυθιστεί στην τρέλα και την απόγνωση. Στην εποχή όπου η πληροφορία μεταδίδεται με την μεγαλύτερη ταχύτητα και ευκολία από ποτέ άλλοτε, όλο και περισσότεροι λένε «δεν ξέρουμε τι μας γίνεται…» Και όμως, υποτίθεται ότι κολυμπάμε στη γνώση….
Όμως ο νούς του ανθρώπου δεν είναι ένα δοχείο για να το γεμίσεις, αλλά μια φωτιά που πρέπει να ανάψεις. Στους μεγάλους πολιτισμούς της Ιστορίας, πρωταρχικό ρόλο είχε η σκέψη . Η σκέψη όμως αν εγκλωβιστεί, ή αν της λείπει ο προσανατολισμός, μόνο αλλοπρόσαλλες και δυστυχισμένες κοινωνίες μπορεί να φτιάξει. Μέσα σ΄αυτές τις πικρές αλήθειες που ζούμε, ας βρούμε τη δύναμη να ξεχωρίσουμε την πιό ελπιδοφόρα μέσα από την ιστορία του δικού μας πολιτισμού που πυροδότησε κάποτε την Αναγέννηση και που απέδειξε μέσα στους αιώνες την αθανασία του ελληνικού πνεύματος. Καλή χρονιά!

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_91.html#ixzz0bM6TK74q