Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Το θέατρο της δήθεν κρίσης χρέους των ΗΠΑ


Διαδήλωση στην Ουάσιγκτον
Όλη αυτή η διαμάχη σε σχέση με την οροφή χρέους της Αμερικής, που καλύπτεται με θρησκευτικό ζήλο από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, δεν είναι παρά μια ακόμη απάτη πασπαλισμένη με ψευδή ιδεολογήματα, από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα.
Η λύση του προβλήματος είναι πανεύκολη, και είναι άξιο απορίας το πώς κανένας πολιτικός ή δημοσιογράφος δεν θέλει να τη συζητήσει.
Αντί για τη λύση όμως, οι εξωνημένοι προπαγανδιστές του συστήματος προτιμούν να συζητάνε και να προτείνουν ψεύτικες επιλογές, με σκοπό να παραμείνει στη θέση του το σημερινό, βασισμένο στο χρέος, τεχνητό οικονομικό σύστημα.
Η τρέχουσα πολιτική διαμάχη εστιάζει στην εμμονή των Δημοκρατικών να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα και να μειωθούν οι αντίστοιχες δαπάνες, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι απαιτούν να μην αυξηθεί η φορολόγηση, και να υπάρξουν δραματικές μειώσεις δαπανών.
Όντως, οι κρατικές δαπάνες έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο, και θα πρέπει να μειωθούν. Όμως καμία από τις δυο πλευρές δεν προσφέρει μια πραγματικά μεταρρυθμιστική λύση στο πρόβλημα των ΗΠΑ. Το μόνο που κάνουν είναι να προτείνουν σχέδια που έχουν σκοπό τη διατήρηση του ισχύοντος συστήματος, το οποίο σύστημα όμως είναι και το πραγματικό πρόβλημα.
Υπάρχουν πάρα πολλά κράτη που πνίγονται στα χρέη. Ο λόγος είναι τα άπειρα κεντρικά τραπεζικά συστήματα που λειτουργούν σε συνδυασμό με αυτά τα κράτη. Τα τραπεζικά αυτά συστήματα έχουν ως βασικό τους αξίωμα το ότι το χρήμα είναι χρέος.
Στη περίπτωση της Αμερικής, όποτε η κυβέρνηση χρειάζεται να ξοδέψει, δανείζεται από την Κεντρική Τράπεζα (Federal Reserve) με τόκο. Η Federal Reserve παρέχει στη κυβέρνηση τραπεζικά γραμμάτια τα οποία δημιουργεί από το τίποτα, ως αντάλλαγμα για ομόλογα ή χρέος. Αυτά τα γραμμάτια κυκλοφορούν στην οικονομία, και φυλάσσονται στις τράπεζες, οι οποίες δανείζουν πολλαπλάσια ποσά από αυτά που πραγματικά διαθέτουν.
Με άλλα λόγια, οι τράπεζες δημιουργούν επιπρόσθετα γραμμάτια από το πουθενά, αναγκάζοντας τον δανειζόμενο να πληρώνει επιτόκιο. Με το σύστημα αυτό, όλα τα χρήματα είναι χρέος, και ο λαός φορολογείται έτσι ώστε η κυβέρνηση να μπορεί να αποπληρώσει τους τόκους για το χρέος της, το οποίο ξεκίνησε από χρήματα που δεν υπάρχουν και τα οποία η Federal Reserve δημιούργησε από το πουθενά. Στην ουσία, το όλο σύστημα είναι απλά μια κομπίνα σχεδιασμένη για να κρατά τον κόσμο υπόδουλο σε ένα σύστημα συνεχούς χρέους, το οποίο η κυβέρνηση ποτέ δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει.
Έτσι, η ατέρμονη συζήτηση γύρω από την οροφή του χρέους, τις περικοπές,  κλπ. δεν είναι παρά χάντρες και καθρεφτάκια για να ξεγελιούνται  οι ιθαγενείς. Πρόκειται για ένα στημένο θέατρο μεταξύ των δυο φατριών ενός ουσιαστικά ενιαίου μονοκομματικού πολιτικού συστήματος. Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, αφού και οι δυο στηρίζουν εδώ και δεκαετίες αυτό το επίπλαστο οικονομικό σύστημα, που έχει χρεοκοπήσει τη χώρα και έχει υποδουλώσεις τους πολίτες της στα χρέη.
Ως κυρίαρχη οντότητα,  το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών θα μπορούσε να εκδώσει το δικό του νόμισμα, ελεύθερο από χρέη και  χωρίς τόκους, και με αυτό να αποπληρωθούν τα δάνεια του κράτους. Αυτό έκανε κάποτε ο πρόεδρος Λίνκολν, για να χρηματοδοτήσει τον εμφύλιο πόλεμο.
Για να ανακεφαλαιώσουμε, ένα κυρίαρχο κράτος δεν χρειάζεται να δανείζεται από την Κεντρική Τράπεζα, ούτε από οποιαδήποτε άλλη τράπεζα, από τη στιγμή που μπορεί να τυπώσει το δικό του χρήμα. Το ότι κανένα ΜΜΕ και κανένας πολιτικός δεν αναφέρει αυτή την απλή αλήθεια, σημαίνει πως κανένας τους δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για την ουσιαστική επίλυση της κρίσης που σπαράσσει τη χώρα.  Το μόνο που θέλουν είναι να διατηρηθεί το στάτους κβο.
Για να υπάρξει οριστική λύση, θα πρέπει σταδιακά να αντικατασταθεί το τρέχον σύστημα από ένα νομισματικό σύστημα ελεύθερο από χρέη και επιτόκια. Θα μπορούσαν να επανέλθουν στη κυκλοφορία τα χρυσά και τα ασημένια νομίσματα, με το εθνικό νομισματοκοπείο να βγάζει ασημένια κέρματα αξίας $20, και χρυσά αξίας$2.000. Ο λόγος που δεν γίνεται σήμερα αυτό, είναι επειδή η ονομαστική αξία των νομισμάτων αυτών, είναι πολύ μικρότερη από τη πραγματική αξία του μετάλλου τους. Αν όμως ένα κομμάτι χαρτί (χαρτονόμισμα) μπορεί να αξίζει $100 επειδή έτσι γράφει επάνω του, τότε γιατί να μην μπορεί να γίνει το ίδιο και με τα κέρματα;
Αν εφαρμοστούν οι δυο παραπάνω ιδέες, δεν θα υπήρχε κρίση χρέους, και δεν θα υπήρχε ανάγκη επιπλέον φορολόγησης, ενώ η κυβέρνηση θα μπορούσε να χρηματοδοτεί κοινωνικά προγράμματα κλπ προς όφελος του λαού της χώρας.
Κανένας δεν γνωρίζει ακόμη το πώς θα τελειώσει αυτή η κατασκευασμένη κρίση, αλλά όπως φαίνεται, πρόκειται για μια επιτηδευμένη μέθοδο του κατεστημένου, ώστε να αποδυναμωθεί η αμερικανική οικονομία, και έτσι να καταστεί ακόμη πιο εύκολη η επιβολή μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε που θα καταλήξει αυτό το «τσίρκο» που παρακολουθούμε εδώ και καιρό, με τους πολιτικάντηδες να μαλώνουν μεταξύ τους, προσφέροντας ψεύτικες προτάσεις, και απατηλές λύσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου