Η εβραϊκή οικογένεια των Ρότσιλντ έχει κατηγορηθεί για πλείστα όσα, τα περισσότερα των οποίων δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα. Ο ιδρυτής της δυναστείας Μάγιερ Άμσχελ Ρότσιλντ (πρώην Μπάουερ, 1743-1812) ίδρυσε μία τράπεζα στη Φρανκφούρτη το 1776. Εκείνο που διέκρινε τον Μ. Α. Ρότσιλντ, και στη συνέχεια ολόκληρη τη δυναστεία, είναι το γεγονός ότι έκαναν business σχεδόν αποκλειστικά με κυβερνήσεις, δανείζοντας χρήματα όταν εκείνες τα είχαν ανάγκη, όπως σε περιόδους πολέμων.
Ο Μ. Α. Ρότσιλντ έστειλε τους πέντε γιους του να ιδρύσουν παραρτήματα της οικογενειακής τράπεζας σε πέντε πόλεις της Γηραιάς Ηπείρου: ο Σάλομον εγκαταστάθηκε στη Βιέννη (ο αυστριακός οίκος διαλύθηκε το 1931), ο Καρλ στη Νάπολι της Ιταλίας (ο οίκος διαλύθηκε το 1861), ο Νάθαν εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και ο Ιάκωβος στο Παρίσι (είναι τα μόνα παρακλάδια της οικογένειας που υπάρχουν μέχρι σήμερα), ενώ, τέλος, ο Άνσελμ παρέμεινε στη Φρανκφούρτη. Ο οίκος της Φρανκφούρτης διαλύθηκε το 1901 και τη διεύθυνσή του ανέλαβαν, για λογαριασμό των Ρότσιλντ, οι αδελφοί Βάμπουργκ, εκ των οποίων οι δύο μετανάστευσαν στις ΗΠΑ, όπου ως «τεχνοκράτες» βοήθησαν στη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Αποθεμάτων (Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ), ενώ ο τρίτος παρέμεινε στη Γερμανία, χρηματοδοτώντας ο ίδιος, αλλά και διευκολύνοντας τη χρηματοδότηση των μπολσεβίκων, μετά την επανάσταση του 1917.
Οι Ρότσιλντ χρηματοδότησαν κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα όλους τους πολέμους στην Ευρώπη, μη έχοντας φυσικά τον παραμικρό ηθικό ενδοιασμό στο να χρηματοδοτούν και τις δύο εμπόλεμες πλευρές. Προκάλεσαν επίσης πολέμους με μοναδικό απώτερο σκοπό τη δημιουργία Κεντρικών Εκδοτικών Τραπεζών στις δύο εξαντλημένες οικονομικά, λόγω του πολέμου, εμπόλεμες χώρες, όπως συνέβη στην περίπτωση του γαλλογερμανικού πολέμου το 1870-1.
Λεπτομέρεια: μεσούντος του πολέμου και ενώ οι Γερμανοί βρίσκονταν ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από το Παρίσι, την άνοιξη του 1871, σημειώθηκε εξέγερση στο Παρίσι, που έγινε γνωστή ως «Παρισινή Κομμούνα» και επηρέασε τόσο τον Καρλ Μαρξ όσο και τον Μιχαήλ Μπακούνιν. Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, η τράπεζα των Ρότσιλντ στο Παρίσι φυλασσόταν από εξεγερμένους «αντικαπιταλίστες» κομμουνάρους… Γεγονός που δεν είναι και τόσο παράξενο αν λάβουμε υπόψη μας ότι ένα από τα «απαραίτητα στάδια» για τη μετάβαση στην κοινωνία του «επιστημονικού σοσιαλισμού», σύμφωνα με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, που συνέγραψαν το 1848 οι Κ. Μαρξ και Φ. Ένγκελς, ήταν και η ύπαρξη Κεντρικής Τράπεζας στην «υπό μετάβαση» χώρα. Ο νεαρός «σοσιαλιστής» Μαρξ έκανε ήδη τα πρώτα βήματά του στην μακρά πορεία του που θα τον καθιστούσε τον μεγαλύτερο οικονομολόγο του κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Έχοντας ανακαλύψει στα νιάτα του τον «επιστημονικό σοσιαλισμό» θα ανακαλύψει στην ωριμότητά του και το αντίπαλο δέος, το «κεφάλαιο». Είναι αυτό που, αργότερα και για διαφορετική περίπτωση, είπε ο αστός οικονομολόγος Τζων Κέννεθ Γκαλμπραίηθ: «Έχοντας ήδη το εμβόλιο, ανακαλύψαμε και τη σύφιλη». Φράση που χαρακτηρίζει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ολόκληρη την οικονομική, θρησκευτική, κοινωνική και πολιτιστική πορεία της Γης.
Τα πλούτη που συσσώρευσαν οι Ρότσιλντ αμύθητα. Ο Φρέντερικ Μόρτον, επίσημος βιογράφος της δυναστείας των Ρότσιλντ, σημείωνε στο βιβλίο του Οι Ρότσιλντ (1962) [1] ότι η περιουσία της οικογένειας ανερχόταν το 1850 στα 6 δισ. δολάρια. Αν υποθέσουμε ότι ο πλούτος αυτός δεν «χάθηκε», όπως φυσικά υποστηρίζει ο Μόρτον, και θεωρήσουμε ως λογική μια ετήσια αύξησή του που θα κυμαινόταν στο 4%, τότε σήμερα ο πλούτος αυτός θα ανερχόταν στα 2 τρισ. δολάρια. Αν δε θεωρήσουμε ότι αυτός ο πλούτος αυξανόταν κατά 8% ετησίως (λογικός αριθμός επίσης) τότε η περιουσία των Ρότσιλντ θα ανερχόταν σήμερα στα 500 περίπου τρισεκατομμύρια δολάρια. Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτά τα μεγέθη, ας αναφέρουμε κάποια άλλα: το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν των ΗΠΑ ανερχόταν το 1997 στα 8 τρισ. δολάρια. Με 300 περίπου δισ. δολάρια θα μπορούσε κάποιος να αγοράσει όλα τα αποθέματα χρυσού που υπάρχουν σε όλες τις κεντρικές τράπεζες του πλανήτη. Το συνολικό χρέος των ΗΠΑ είναι περί τα 7 τρισ. δολάρια. Ενώ η συνολική περιουσία των 497 δισεκατομμυριούχων (σε δολάρια) που υπήρχαν το 2001 στον πλανήτη, ανερχόταν, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, στα 1,54 τρισ. δολάρια [2]. Η περιουσία του πλουσιότερου –τα τελευταία οχτώ χρόνια– ανθρώπου στον πλανήτη, Μπιλ Γκέιτς (Microsoft) ανερχόταν στα τέλη του 2001 στα 52,8 δισ. δολάρια…
Χάθηκε, ωστόσο, η περιουσία των Ρότσιλντ; Απλώς καμία από τις επιχειρήσεις τους δεν φέρει πια το όνομά τους. Σύμφωνα με τον Φρ. Μόρτον (1962) οι δύο τράπεζες του Λονδίνου και του Παρισιού ήταν ίσως ακόμα οι δύο μεγαλύτερες ιδιωτικές επιχειρήσεις στον κόσμο. «Παρότι ο γαλλικός οίκος», αναφέρει ο Μόρτον, «ελέγχει μεγάλο αριθμό βιομηχανικών, εμπορικών, μεταλλευτικών και τουριστικών επιχειρήσεων, ούτε μία δεν φέρει το οικογενειακό όνομα». Ήδη από τη δεκαετία του 1920 οι τράπεζες των Ρότσιλντ στην Αγγλία και στη Γαλλία είχαν αναδιοργανωθεί και αποτελούσαν πια μέρος ενός παγκόσμιου καρτέλ, ελεγχόμενου από την οικογένεια. Σ’ αυτό το καρτέλ ανήκαν και οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις του Τζ. Π. Μόργκαν στις ΗΠΑ.
Ο Τζων Πίερποντ Μόργκαν ο πρεσβύτερος αντιπροσώπευε στις ΗΠΑ κάποια βρετανική τράπεζα (Τζωρτζ Πήμποντυ & Σια) συμφερόντων των Ρότσιλντ. Με την οικονομική τους βοήθεια κατόρθωσε να ελέγξει τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα μεγάλο μέρος του σιδηροδρομικού δικτύου των ΗΠΑ, τα μεγαλύτερα χαλυβουργεία της χώρας, βιομηχανίες όπλων, ναυπηγεία (ο «Τιτανικός» ανήκε σε δική του εταιρεία) και φυσικά τράπεζες. Ο γιος του Τζ. Π. Μόργκαν ο νεώτερος σε συνεργασία με τους αδελφούς Βάμπουργκ και τους Ροκφέλερ κατάφεραν να δημιουργήσουν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων και να οδηγήσουν τις ΗΠΑ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποσπώντας βέβαια τεράστια κυβερνητικά συμβόλαια για παραγωγή όπλων. Ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσων δεν υπήρξε παρά αχυράνθρωπος αυτής της ομάδας, που τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα έλεγχαν οτιδήποτε συνέβαινε στις ΗΠΑ. Λεπτομέρεια: οι Μόργκαν και οι Ροκφέλερ κατάγονταν κι αυτοί από κάποιους αριστοκρατικούς κύκλους της Μεγάλης Βρετανίας, αν αυτό έχει κάποια σημασία…
Ο Μ. Α. Ρότσιλντ έστειλε τους πέντε γιους του να ιδρύσουν παραρτήματα της οικογενειακής τράπεζας σε πέντε πόλεις της Γηραιάς Ηπείρου: ο Σάλομον εγκαταστάθηκε στη Βιέννη (ο αυστριακός οίκος διαλύθηκε το 1931), ο Καρλ στη Νάπολι της Ιταλίας (ο οίκος διαλύθηκε το 1861), ο Νάθαν εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και ο Ιάκωβος στο Παρίσι (είναι τα μόνα παρακλάδια της οικογένειας που υπάρχουν μέχρι σήμερα), ενώ, τέλος, ο Άνσελμ παρέμεινε στη Φρανκφούρτη. Ο οίκος της Φρανκφούρτης διαλύθηκε το 1901 και τη διεύθυνσή του ανέλαβαν, για λογαριασμό των Ρότσιλντ, οι αδελφοί Βάμπουργκ, εκ των οποίων οι δύο μετανάστευσαν στις ΗΠΑ, όπου ως «τεχνοκράτες» βοήθησαν στη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Αποθεμάτων (Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ), ενώ ο τρίτος παρέμεινε στη Γερμανία, χρηματοδοτώντας ο ίδιος, αλλά και διευκολύνοντας τη χρηματοδότηση των μπολσεβίκων, μετά την επανάσταση του 1917.
Οι Ρότσιλντ χρηματοδότησαν κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα όλους τους πολέμους στην Ευρώπη, μη έχοντας φυσικά τον παραμικρό ηθικό ενδοιασμό στο να χρηματοδοτούν και τις δύο εμπόλεμες πλευρές. Προκάλεσαν επίσης πολέμους με μοναδικό απώτερο σκοπό τη δημιουργία Κεντρικών Εκδοτικών Τραπεζών στις δύο εξαντλημένες οικονομικά, λόγω του πολέμου, εμπόλεμες χώρες, όπως συνέβη στην περίπτωση του γαλλογερμανικού πολέμου το 1870-1.
Λεπτομέρεια: μεσούντος του πολέμου και ενώ οι Γερμανοί βρίσκονταν ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από το Παρίσι, την άνοιξη του 1871, σημειώθηκε εξέγερση στο Παρίσι, που έγινε γνωστή ως «Παρισινή Κομμούνα» και επηρέασε τόσο τον Καρλ Μαρξ όσο και τον Μιχαήλ Μπακούνιν. Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, η τράπεζα των Ρότσιλντ στο Παρίσι φυλασσόταν από εξεγερμένους «αντικαπιταλίστες» κομμουνάρους… Γεγονός που δεν είναι και τόσο παράξενο αν λάβουμε υπόψη μας ότι ένα από τα «απαραίτητα στάδια» για τη μετάβαση στην κοινωνία του «επιστημονικού σοσιαλισμού», σύμφωνα με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, που συνέγραψαν το 1848 οι Κ. Μαρξ και Φ. Ένγκελς, ήταν και η ύπαρξη Κεντρικής Τράπεζας στην «υπό μετάβαση» χώρα. Ο νεαρός «σοσιαλιστής» Μαρξ έκανε ήδη τα πρώτα βήματά του στην μακρά πορεία του που θα τον καθιστούσε τον μεγαλύτερο οικονομολόγο του κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Έχοντας ανακαλύψει στα νιάτα του τον «επιστημονικό σοσιαλισμό» θα ανακαλύψει στην ωριμότητά του και το αντίπαλο δέος, το «κεφάλαιο». Είναι αυτό που, αργότερα και για διαφορετική περίπτωση, είπε ο αστός οικονομολόγος Τζων Κέννεθ Γκαλμπραίηθ: «Έχοντας ήδη το εμβόλιο, ανακαλύψαμε και τη σύφιλη». Φράση που χαρακτηρίζει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ολόκληρη την οικονομική, θρησκευτική, κοινωνική και πολιτιστική πορεία της Γης.
Τα πλούτη που συσσώρευσαν οι Ρότσιλντ αμύθητα. Ο Φρέντερικ Μόρτον, επίσημος βιογράφος της δυναστείας των Ρότσιλντ, σημείωνε στο βιβλίο του Οι Ρότσιλντ (1962) [1] ότι η περιουσία της οικογένειας ανερχόταν το 1850 στα 6 δισ. δολάρια. Αν υποθέσουμε ότι ο πλούτος αυτός δεν «χάθηκε», όπως φυσικά υποστηρίζει ο Μόρτον, και θεωρήσουμε ως λογική μια ετήσια αύξησή του που θα κυμαινόταν στο 4%, τότε σήμερα ο πλούτος αυτός θα ανερχόταν στα 2 τρισ. δολάρια. Αν δε θεωρήσουμε ότι αυτός ο πλούτος αυξανόταν κατά 8% ετησίως (λογικός αριθμός επίσης) τότε η περιουσία των Ρότσιλντ θα ανερχόταν σήμερα στα 500 περίπου τρισεκατομμύρια δολάρια. Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτά τα μεγέθη, ας αναφέρουμε κάποια άλλα: το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν των ΗΠΑ ανερχόταν το 1997 στα 8 τρισ. δολάρια. Με 300 περίπου δισ. δολάρια θα μπορούσε κάποιος να αγοράσει όλα τα αποθέματα χρυσού που υπάρχουν σε όλες τις κεντρικές τράπεζες του πλανήτη. Το συνολικό χρέος των ΗΠΑ είναι περί τα 7 τρισ. δολάρια. Ενώ η συνολική περιουσία των 497 δισεκατομμυριούχων (σε δολάρια) που υπήρχαν το 2001 στον πλανήτη, ανερχόταν, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, στα 1,54 τρισ. δολάρια [2]. Η περιουσία του πλουσιότερου –τα τελευταία οχτώ χρόνια– ανθρώπου στον πλανήτη, Μπιλ Γκέιτς (Microsoft) ανερχόταν στα τέλη του 2001 στα 52,8 δισ. δολάρια…
Χάθηκε, ωστόσο, η περιουσία των Ρότσιλντ; Απλώς καμία από τις επιχειρήσεις τους δεν φέρει πια το όνομά τους. Σύμφωνα με τον Φρ. Μόρτον (1962) οι δύο τράπεζες του Λονδίνου και του Παρισιού ήταν ίσως ακόμα οι δύο μεγαλύτερες ιδιωτικές επιχειρήσεις στον κόσμο. «Παρότι ο γαλλικός οίκος», αναφέρει ο Μόρτον, «ελέγχει μεγάλο αριθμό βιομηχανικών, εμπορικών, μεταλλευτικών και τουριστικών επιχειρήσεων, ούτε μία δεν φέρει το οικογενειακό όνομα». Ήδη από τη δεκαετία του 1920 οι τράπεζες των Ρότσιλντ στην Αγγλία και στη Γαλλία είχαν αναδιοργανωθεί και αποτελούσαν πια μέρος ενός παγκόσμιου καρτέλ, ελεγχόμενου από την οικογένεια. Σ’ αυτό το καρτέλ ανήκαν και οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις του Τζ. Π. Μόργκαν στις ΗΠΑ.
Ο Τζων Πίερποντ Μόργκαν ο πρεσβύτερος αντιπροσώπευε στις ΗΠΑ κάποια βρετανική τράπεζα (Τζωρτζ Πήμποντυ & Σια) συμφερόντων των Ρότσιλντ. Με την οικονομική τους βοήθεια κατόρθωσε να ελέγξει τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα μεγάλο μέρος του σιδηροδρομικού δικτύου των ΗΠΑ, τα μεγαλύτερα χαλυβουργεία της χώρας, βιομηχανίες όπλων, ναυπηγεία (ο «Τιτανικός» ανήκε σε δική του εταιρεία) και φυσικά τράπεζες. Ο γιος του Τζ. Π. Μόργκαν ο νεώτερος σε συνεργασία με τους αδελφούς Βάμπουργκ και τους Ροκφέλερ κατάφεραν να δημιουργήσουν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων και να οδηγήσουν τις ΗΠΑ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποσπώντας βέβαια τεράστια κυβερνητικά συμβόλαια για παραγωγή όπλων. Ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσων δεν υπήρξε παρά αχυράνθρωπος αυτής της ομάδας, που τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα έλεγχαν οτιδήποτε συνέβαινε στις ΗΠΑ. Λεπτομέρεια: οι Μόργκαν και οι Ροκφέλερ κατάγονταν κι αυτοί από κάποιους αριστοκρατικούς κύκλους της Μεγάλης Βρετανίας, αν αυτό έχει κάποια σημασία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου