Δεν ξέρουμε τι θα πει στο διάγγελμά του ο Γ. Παπανδρέου. Ούτε και που μας ενδιαφέρει στην ουσία. Αυτό που έγινε σήμερα δεν έχει προηγούμενο κι ως τέτοιο μπορεί να μείνει στην ιστορία. Μια κυβέρνηση με 160 βουλευτές και με 10 μονάδες διαφορά από το δεύτερο κόμμα, με μόλις 20 μήνες θητεία στην εξουσία, προέβη σε άτακτη υποχώρηση κάτω από το βάρος της λαϊκής οργής. Ο πανίσχυρος, μέχρι πρότινος, πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου είναι πλέον ένας αδύναμος υπό προθεσμία πρωθυπουργός και αρχηγός κόμματος.
Ήδη τα ξένα μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν για σχηματισμό κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Παπαδήμο.
Το ερώτημα είναι γιατί έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ. Γιατί δηλαδή έπρεπε να συμβούν όλα αυτά για να καταλάβει η κυβέρνηση τα τραγικά της λάθη. Τώρα δυστυχώς δεν μπορεί να τα αλλάξει μόνη της. Χρειάζεται προσπάθεια από όλους.
Όμως, το γεγονός ότι η κυβέρνηση παραδέχεται ανοικτά ότι απέτυχε και ζητά κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας, δηλαδή να σώσουν τη χώρα κάποιοι άλλοι, αυτό είναι ομολογία αποτυχίας. Είναι επίσης και μια μεγάλη νίκη για όσους επέμειναν να ζητούν επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Όλους αυτούς τους μήνες ο Αντ. Σαμαράς “προπηλακίστηκε” πολιτικά για τη στάση του. Τώρα οι ίδιοι του ζητούν κυβέρνηση εθνικής ενότητας και μάλιστα συζητούν ακόμη και την απομάκρυνση του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.
Αυτό είναι ένα ιστορικό γεγονός που δεν έχει προηγούμενο. Έστω και καθυστερημένα -κι ελπίζουμε να μην είναι πολύ αργά για τη χώρα- αποφάσισαν να παραδεχθούν ότι απέτυχαν.
Η ιστορία θα τους κρίνει, και πιστεύουμε κι ένα Ειδικό Δικαστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου