Στην Ελβετία, οι ξένοι μετανάστες έχουν ήδη συνδυαστεί με την αυξημένη εγκληματικότητα, τις αυξημένες τιμές των ακινήτων, την αυξημένη ανεργία, ακόμη και την αυξημένη κυκλοφοριακή κίνηση στους δρόμους. Τώρα όμως, άρχισαν να θεωρούνται συλλογικά υπεύθυνοι, ακόμη και για τη νέα περιβαλλοντική κρίση!
Η Οικολογική και Πληθυσμιακή Ένωση (ECOPOP) της Ελβετίας, ξεκίνησε ένα πανεθνικό δημοψήφισμα με απώτερο στόχο τη σύνδεση μεταξύ της μετανάστευσης και του περιβάλλοντος. Έχοντας ως προτεραιότητα τη σταθεροποίηση του πληθυσμού της χώρας, η Ένωση πιστεύει ότι αν μπουν αυστηρά όρια στη μετανάστευση, θα βοηθηθεί και το περιβάλλον.
Αν και γενικά, οι περιβαλλοντικές πολιτικές θεωρούνται ως παγκόσμια ζητήματα, κυρίως μέσα στα πλαίσια των κλιματικών συζητήσεων, η ECOPOP θεωρεί το ζήτημα τοπικό, το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς από το κράτος, μέσα από έναν συνδυασμό αυστηρότερης μεταναστευτικής πολιτικής και ελέγχου των γεννήσεων.
Πιο συγκεκριμένα, η ECOPOP θέλει η Ελβετία να περιορίσει τη μετανάστευση, και να αποκηρύξει τις διεθνείς συνθήκες που τη δεσμεύουν επ αυτού. Το ζήτημα υπάρχει ως ιδέα από τη δεκαετία του 1970. Κάτι ανάλογο έχουν υποστηρίξει και οι ακροδεξιοί Nick Griffin της Βρετανίας και η Marine Le Pen στη Γαλλία. Η δεύτερη μάλιστα έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα της ότι «μπορεί κανείς να είναι οικολόγος χωρίς να θέλει ανοιχτά τα σύνορα, και χωρίς να συμφωνεί με το δικαίωμα ψήφου στους αλλοδαπούς μετανάστες…».
Η παραπάνω θεώρηση αποδεικνύει το πως μπορούν να μπερδευτούν τα βιολογικά με τα πολιτικά ζητήματα. Πολλές φορές, οι συζητήσεις για μολύνσεις, ιούς, ή και το περιβάλλον, καλύπτονται μέσα από μια γλώσσα που ανακατώνει τη βιολογία με τη κοινωνιολογία. Όταν κάποιοι πολιτικοί χρησιμοποιούν τους όρους «εισβολή» ή «μόλυνση», μπορούν πολύ εύκολα να κινητοποιήσουν τον κόσμο. Αυτό όμως μπορεί και να λειτουργήσει ανάποδα. Οι φυσικές επιστήμες πολύ συχνά χρησιμοποιούν όρους της πολιτικής. Για παράδειγμα, οι βιολόγοι μιλάνε για «βιολογικές εισβολές», ή για «μόλυνση ξένων σωμάτων».
Οι παραπάνω λεκτικές μεταφορές, αλλά και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς οτιδήποτε το ξένο, παίζουν μεγάλο ρόλο στο ανθρώπινο επίπεδο φόβου και ανασφάλειας. Φέρνουν στην επιφάνεια μια νοσταλγία για μια ιδανική χαμένη αγνότητα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα πρέπει να συνδυάζουμε το περιβάλλον με τη μετανάστευση. Αρκεί να θυμόμαστε, πως στα μαύρα χρόνια της ευρωπαϊκής ιστορίας, η κατηγοριοποίηση κάποιων ανθρώπων σε «ξένα σώματα», σε «κοινωνικά βάρη», ή σε «απειλές», είχαν ως τελικό αποτέλεσμα την εξόντωσή τους.
S.A.-Le Temps
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου