Είναι γνωστό και εν πολλοίς αποδεκτό, ότι στη χώρα μας τα επαγγέλματα κληρονομούνται: το παιδί του πολιτικού θα γίνει βουλευτής και (αν είναι και «καταφερτζής») Υπουργός, του τραγουδιστή έντεχνος, του έμπορου εμποράκος, του βιοτέχνη βιοπαλαιστής.
Ο γιος του ποδοσφαιριστή θα αρχίσει να κλοτσάει τη μπάλα πριν καν περπατήσει, γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι θα ωθήσουν με το καλό ή με το άγριο τα τέκνα τους προς την αυτή κατεύθυνση για να μη μαραζώσει το «γραφείο», ηθοποιοί που αν δεν είχαν το όνομα δεν έκαναν ούτε για υποβολείς, υπάλληλοι που περνούν στα παιδιά τη νοοτροπία της μισθωτής εργασίας για να «έχει ο (κάθε) μήνας εννιά».
Ο αγρότης θα κρατήσει σίγουρα το πρώτο αγόρι στα χωράφια και θα σπουδάσει το άλλο για να καταξιωθεί η οικογένεια κοινωνικά. Μόνο τα παιδιά των εργατών θα πασκίσουν για την δική τους ανοδική κοινωνική κινητικότητα, λες και είναι βαλτοί να καταρρίψουν τη θεωρία της ταξικής πάλης.
Το γεγονός όμως ότι η πρώην διευθύντρια των φυλακών Κορυδαλλού (μετατέθηκε προσωρινά) είναι κόρη τέως διευθυντή του ίδιου σωφρονιστικού καταστήματος μας αφήνει πραγματικά άφωνους.
Η μόνη πραγματική μεταρρύθμιση που χρειάζεται ο τόπος είναι να θεσμοθετηθεί το άτυπο σύστημα από επαγγελματικές κάστες, για να διατηρηθεί η «καθαρότητα» τους.
Μ.Ο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου