Γιατί η Ομιλία του Λίνκολν στο Gettysburg απορρίπτεται από τους Νότιους εθνικιστές

Southern Nationalist Network / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Τις τελευταίες ημέρες τα αμερικάνικα μέσα μαζικής ενημέρωσης γιόρτασαν την επέτειο της πιο περίφημης ομιλίας του Αβραάμ Λίνκολν. Εν μέσω του λεγομένου «εμφυλίου πολέμου», ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα πόλεμος των Ηνωμένων Πολιτειών κατά του ανεξάρτητου Νότου, η ομιλία του Λίνκολν το 1863,κατάφερε με πολύ λίγες λέξεις να συνοψίσει μια θεώρηση της Ένωσης και της ιστορίας των ΗΠΑ η οποία έκτοτε έχει γίνει κυρίαρχη. Αυτή η θεώρηση, για παράδειγμα, λέει ότι οι ΗΠΑ είναι ένα ‘proposition-nation’* βασίζεται στην ιδέα της καθολικής ισότητας. (*«προτασιακό έθνος», δηλ. ένα πολυπολιτιστικό -πολυφυλετικό – πολυθρησκευτικό ‘Έθνος-Ιδέα’, που βασίζεται σε κοινές «ιδέες», ‘δημοκρατία’, ‘ισότητα’ κλπ αντί σε κοινές ρίζες).Με άλλα λόγια, όπως ο Τζορτζ Μπους δήλωσε το 2001 στην ομιλία του κατά την ορκωμοσία του:

«Η Αμερική δεν υπήρξε ποτέ ενωμένη με βάση το αίμα ή τη γέννηση ή το έδαφος. Είμαστε δεσμευμένοι από ιδανικά που μας έκαναν να προχωρήσουμε πέρα ​​από την καταγωγή του καθενός μας».

Την ίδια άποψη για τις ΗΠΑ ως «προτασιακό έθνος» επανέλαβε πιο πρόσφατα ο Μπαράκ Ομπάμα το 2013, στην δική του ομιλία κατά την ορκωμοσία του :

«Αυτό που ενώνει αυτό το έθνος δεν είναι τα χρώματα του δέρματός μας ή τα δόγματα της πίστης μας ή η προέλευση των ονομάτων μας. Αυτό που μας κάνει εξαιρετικούς - αυτό που μας κάνει Αμερική - είναι η υποταγή μας σε μια ιδέα που έχει αρθρωθεί σε μια Διακήρυξη περισσότερο από δύο αιώνες πριν : «Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυτονόητες, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι ....».

Η Ομιλία του Λίνκολν στο Gettysburg επεκτάθηκε πάνω στην Διακήρυξη του επηρεασμένου από τον Διαφωτισμό (και Τέκτονα) -Thomas Jefferson το 1776. Από τότε η έννοια αυτή έχει οδηγηθεί στην φυσική κατάληξή της με την κυβέρνηση της Ουάσινγκτον να ενεργεί για να διαλύσει τις ομοιογενείς κοινότητες, να επιβάλει δια της βίας την «ένταξη» (μη λευκών) στα σχολεία και τις επιχειρήσεις, την εισαγωγή αμέτρητων εκατομμυρίων ανθρώπων από χώρες του Τρίτου Κόσμου και πιο πρόσφατα να θεσπίσει τον «γάμο» μεταξύ ομοφυλοφίλων. 

Όπως ο Γάλλος διανοητής της ‘Νέας Δεξιάς’Guillaume Faye γράφει στο βιβλίο του ‘Archeofuturism’ (‘Αρχαιοφουτουρισμός’), ο λόγος του status quo και ακόμη και η ριζοσπαστική αριστερά στην ‘προτασιακή κοινωνία’ επί του παρόντος «περιορίζεται στον ίδιο παλιό θρήνο: “Ας προχωρήσουμε περαιτέρω στην πορεία του ‘εγκαλιταριανισμού’ (‘egalitarianism’ το δόγμα που προωθεί μια ισοπεδωτική ‘ισότητα – ομοιότητα’ αρνούμενη κανόνες, αρχές και ιεραρχίες που υπάρχουν στη φύση).

Εκτός από την απόρριψη της παραδοσιακής κοινωνίας και του έθνους που βασίζεται στο αίμα και τη γη, μια άλλη σημαντική πτυχή της ομιλίας του Λίνκολν ήταν η αντίθεσή του στην αυτοδιάθεση. Αυτό ήρθε σε αντίθεση με προηγούμενη δήλωση υποστήριξης του Λίνκολν στο δικαίωμα της απόσχισης το οποίο καθιερώθηκε στην Βουλή των Αντιπροσώπων το 1847 :

«Όλοι οι άνθρωποι, οπουδήποτε, που έχουν την δύναμη, έχουν το δικαίωμα να ξεσηκωθούν και να αποτινάξουν την υπάρχουσα κυβέρνηση και να σχηματίσουν μια νέα που τους ταιριάζει καλύτερα. Αυτό είναι το πιο πολύτιμο, το πιο ιερό δικαίωμα, ένα δικαίωμα που ελπίζουμε και πιστεύουμε αποβλέπει στο να ελευθερώσει τον κόσμο».

Αυτά τα λόγια του Λίνκολν από το 1847 αντικατοπτρίζουν στενά την ιδέα που διατυπώθηκε από τον Thomas Jefferson στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Όπως έγραψε ο Τζέφερσον :

«Όποτε οποιαδήποτε μορφή Κυβέρνησης γίνεται καταστροφική για τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε, είναι το δικαίωμα του λαού να την αλλάξει ή να την καταργήσει και να θέσει μια νέα κυβέρνηση....»

Αντί να επιχειρηματολογήσει εναντίον του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, ο Λίνκολν επέλεξε να παρουσιάσει τον πόλεμο της κυβέρνησής του κατά των αποσχισμένων Νότιων Πολιτειών ως «ένα μεγάλο εμφύλιο πόλεμο, που δοκιμάζει αν η εν λόγω χώρα ή οποιοδήποτε έθνος τόσο αφοσιωμένο, μπορεί να αντέξει για καιρό». Φυσικά, αυτό το «έθνος», στο οποίο αναφέρεται εδώ είναι ένα που είναι «αφιερωμένο στην πρόταση ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι». Με άλλα λόγια, από την στιγμή που ένα «προτασιακό έθνος» δημιουργηθεί, εάν οποιαδήποτε περιοχή προσπαθήσει να αποσχιστεί από αυτό, τότε αναγκαστικά προσπαθεί να καταστρέψει το «προτασιακό έθνος». Ο Λίνκολν υποστήριξε ότι η απόσχιση του Νότου θα καταστρέψει την ρεπουμπλικανική κυβέρνηση και την «ισόνομη» κοινωνία των Βορείων. Χωρίς το Νότο ο Βορράς δεν θα ήταν σε θέση να συνεχίσει το πείραμά του. Ωστόσο, η Νότια απόσχιση στην πραγματικότητα σήμαινε ότι οι Βόρειες Πολιτείες επιτέλους θα είχαν πλέον το Νότο να ψηφίζει ενάντια στις πολιτικές που οι περισσότεροι Βόρειοι είχαν υποστηρίξει από καιρό σε διάφορα μέτωπα. Αντί η Νότια απόσχιση να καταστρέψει το έργο των ΗΠΑ στο βορρά στην πραγματικότητα το επιτάχυνε και το ενέτεινε.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

http://redskywarning.blogspot.gr/

ΗΠΑ: Ο Ομπάμα παρέλειψε το «Θεός» από την ιστορική Ομιλία του Gettysburg

Όχι μόνο περιφρόνησε ο Ομπάμα την τελετή για την 150η επέτειο της ιστορικής Ομιλίας του Αβραάμ Λίνκολν στο Gettysburg (19 Νοεμβρίου 1863) την Τρίτη, αλλά αγνόησε και παρέλειψε τις λέξεις «κάτω από το Θεό» (“under God”).

Όλως περιέργως, στην ομιλία που επέλεξε ο Μπαράκ Ομπάμαυπήρχε μία παράλειψη - σε μια φράση που κάθε άλλη διασημότητα στο παρελθόν έχει απαγγείλει στο «ότι αυτό το έθνος, κάτω από το Θεό, θα έχει μια νέα γέννηση ελευθερίας», ο Αμερικάνος πρόεδρος άφησε έξω τις λέξεις "κάτω από το Θεό." 

«Μετά από πέντε χρόνια κατεδάφισης της θρησκευτικής ελευθερίας, δεν είναι ούτε περίεργο, ούτε απρόσμενο ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν έλαβε υπόψη του το ‘κάτω από το Θεό’, όταν απήγγειλε την Ομιλία του Gettysburg», λέει ο Mat Staver, ιδρυτής και πρόεδρος της Liberty Counsel. «Σίγουρα έχει αρνηθεί να αναγνωρίσει τον Θεό και τις βιβλικές αξίες σε όλη την προεδρία του».

«Την Πέμπτη, πριν από 150 χρόνια, ο Αβραάμ Λίνκολν μας προκάλεσε όλους να «αποφασίσουμε ότι αυτοί οι νεκροί δεν έχουν πεθάνει μάταια - ότι αυτό το έθνος, κάτω από το Θεό, θα έχει μια νέα γέννηση της ελευθερίας και μια κυβέρνηση από το λαό, με το λαό, για το λαό, δεν πρέπει να χαθεί από τη γη», θυμίζει ο Staver.

«Σήμερα, η “νέα γέννηση της ελευθερίας” σημαίνει τη λήψη μια στάσης εναντίον μίας τυραννικής, αντιθρησκευτικής επίθεσης σε κάθε κυβερνητικό επίπεδο από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, έως τα δημαρχεία και τα δημόσια σχολεία », λέει .

Η δικαιολογία που δόθηκε από τον εκπρόσωπο του Λευκού ΟίκουJay Carney ήταν : «Διάβασε την έκδοση της ομιλίας που του έδωσε ο Ken Burns», προσθέτοντας ότι ο Μπερνς είναι ένας «γνωστός μελετητής του “Εμφυλίου Πολέμου”».

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Μπερνς, learntheaddress.org, υπάρχουν πέντε εκδόσεις της Ομιλίας στο Gettysburg και ο Ομπάμα κλήθηκε να διαβάσει την πρώτη, την έκδοση Νικολάϊ (“Nicolay Version”), από τον John Nicolay, του υπαλλήλου του Λευκού Οίκου που το διατήρησε.

 Είτε με το ‘Obamacare’, είτε με την εχθρότητα κατά των στρατιωτικών και τον "γάμο" των ομοφυλόφιλων, λέει ο Staver, «οι κοσμικοί που θέλουν να ξαναγράψουν το συνταγματκό μας δικαίωμα στην «ελεύθερη άσκηση της θρησκείας» έχουν βάλει στο στόχαστρο τα συνταγματικά μας δικαιώματα της Πρώτης Τροποποίησης. Όπως και πριν από 150 χρόνια, ας είναι αυτό το αίτημά μας να πάρουμε θέση για μια «νέα γέννηση της ελευθερίας».   

Για την ιστορία, πολλοί πολιτικοί και άλλες προσωπικότητες έχουν ηχογραφήσει τους εαυτούς τους να διαβάζουν την Ομιλία στοGettysburg, συμπεριλαμβανομένων των πρώην προέδρων Τζορτζ Μπους και Μπιλ Κλίντον, του κωμικού Stephen Colbert, του Καρδινάλιου Timothy Dolan, του τηλεοπτικού παρουσιαστή RobinRoberts και άλλων.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

http://redskywarning.blogspot.gr/

Έργο των τραπεζιτών η δολοφονία του Αβραάμ Λίνκολν;

Η «ιστορία» είναι σαν τα μικρά παιδιά κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους: δεν γνωρίζει το «καλό» και το «κακό», είναι ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο, καταστρέφει και αναδημιουργεί με αθωότητα, μπορεί να βάλει με χαρά το χέρι της στη φωτιά και την επόμενη στιγμή να κλαίει από πόνο, ενώ βούλησή της είναι η βούληση των εκάστοτε «μεγάλων» που την τραβολογούν από το χέρι.
Με λίγα λόγια, για την ιστορία, το «ηθικό» και το «αγαθό», το «νόημα» και ο «υψηλός σκοπός» είναι άγνωστες «έννοιες», προβολές εκείνων που αναλαμβάνουν να τη «συντάξουν» σε ένα σώμα, να της δώσουν ένα νόημα και να την παραδώσουν στην ανθρωπότητα ως μία σειρά από ιστορούμενα γεγονότα τα οποία συνδέονται με αιτιώδεις σχέσεις άλλοτε έκδηλες και άλλοτε λανθάνουσες: κάτι προκύπτει ως αιτιατό ενός αιτίου σε μία αλυσίδα συνέχειας.
Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα με τη «σύνταξη» της ιστορίας – και λέμε «σύνταξη» διότι, όσον αφορά την ιστορία, περί κειμένου και γραφής πρόκειται που σημαίνει ότι κάποιος ή κάποιοι αναλαμβάνουν να τη γράψουν, να τη συντάξουν, να της δώσουν μορφή.
Γι’ αυτό, τελικά, τα πιο ουσιώδη ερωτήματα περί ιστορίας δεν είναι αυτά που αφορούν το «τι πραγματικά συνέβη», αλλά το «ποιος ιστορεί», «ποιος αναλαμβάνει να τη γράψει», «τι θέλει γράφοντάς την», «ποιες δυνάμεις εργάζονται πίσω από αυτόν».
Σε αυτό σημείο ξεκινάει ο «μύλος», για τον οποίο ευθύνονται αφενός εκείνοι που πιστεύουν ότι «κάνω ιστορία» σημαίνει απλά «παραθέτω γεγονότα», τα οποία – ειρήσθω εν παρόδω – είναι αναπόφευκτα δευτερογενή προϊόντα (ήδη γραμμένα, διατυπωμένα από άλλους), λες και δεν εργάζονται από πίσω δυνάμεις που τα προϋποθέτουν, αφετέρου όλοι όσοι (και είναι πολλοί στις μέρες μας) διέπονται από μία παρανοϊκή μανία για ανακάλυψη κρυφών, μη διατυπωμένων αιτίων, τα οποία τελικά και «ανακαλύπτουν» – δηλαδή, τα επινοούν. Πρόκειται για το γνωστό σε όλους μας ακμάζον είδος των συνωμοσιολόγων που βλέπουν παντού «συνωμότες» και δεν λένε να καταλάβουν πως στο γίγνεσθαι της ιστορίας οι «συνωμότες» είναι όλοι εμείς οι περισσότερο ή λιγότερο ενεργοί μέτοχοι και δρώντες της ιστορίας.
Που τελειώνει η συνωμοσιολογία και που ξεκινάει η υγιής αντίληψη της ιστορίας ως αποτέλεσμα ενός πυκνού δικτύου συσχετισμών δυνάμεων (συμφερόντων, συγκρούσεων, συμμαχιών, ανατροπών, ασυνεχειών κ.ο.κ.);
Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις, τις οποίες σίγουρα έχουν κάνει οι περισσότεροι, τουλάχιστον όσοι προβληματίζονται για το πώς «συντάσσεται» και «προβάλλεται» η ιστορία μέσα στην καθημερινότητα από τα ΜΜΕ, υπήρξε ένα αξιόλογο, υποδειγματικά συντεταγμένο ιστολόγημα που υπέπεσε στην αντίληψη του υποφαινόμενου σχετικά με το ρόλο των τραπεζιτών στην υπόθεση της δολοφονίας του Αβραάμ Λίνκολν, θέμα ιδιαιτέρως δελεαστικό στους δικούς μας «τραπεζο-κρατούμενους» καιρούς στους οποίους ζούμε.
Το κείμενο, δημοσιευμένο στο http://www.berlin-athen.eu/index.php?id=home, έχει ως εξής:
Δήλωση του Αβραάμ Λίνκολν κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου: «Εχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου».
Πότε έκανε αυτή τη δήλωση ο Λίνκολν;
Οταν κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου οι τραπεζίτες που δάνειζαν το κράτος με 24% τόκο προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να τους δίνει τόκο 36%. (!!)
Τι έκανε ο Λίνκολν; Απλά ενεργοποίησε το δικαίωμα που έχει κάθε κράτος να εκδίδει χρήμα. Ετσι ο Λίνκολν θαρραλέα άρχισε να τυπώνει δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου, σώζοντας τη χώρα του από τις μελλοντικές πληρωμές των υπέρογκων τόκων προς τις τράπεζες.
Και όλοι γνωρίζουμε τι απέγινε ο Λίνκολν λίγο καιρό μετά. Δολοφονήθηκε. Μετά τη δολοφονία του Προέδρου Λίνκολν το 1865 κανένας άλλος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν τόλμησε να αρνηθεί να δανειστεί η χώρα από τους τραπεζίτες και να μην τους πληρώνει τόκο.
Ή για να ακριβολογούμε, ένας ακόμα Πρόεδρος των ΗΠΑ τόλμησε 100 χρόνια μετά τον Λίνκολν να το ξανακάνει, δηλαδή να μη δανειστεί η χώρα από τις τράπεζες αλλά να εκδώσει χρήμα χωρίς τόκο, και ο οποίος και αυτός είχε την ίδια κατάληξη με τον Λίνκολν. Δολοφονήθηκε και αυτός λίγο καιρό μετά την απόφασή του. Ήταν ο Τζον Κένεντι. Αλλά για να καταλάβουν οι αναγνώστες μας πώς ακριβώς οι μεγαλοτραπεζίτες καταδυναστεύουν τις χώρες και τις οικονομίες πρέπει να τους εξηγήσουμε τα παρακάτω απίστευτα (ΝΑΙ – ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ) αλλά απόλυτα αληθινά πράγματα.
Ενώ το Σύνταγμα των ΗΠΑ δίνει το δικαίωμα στο Κογκρέσο να εκδίδει χρήμα, η αμερικανική κυβέρνηση έχει μεταφέρει το δικαίωμα της έκδοσης του χρήματος και μάλιστα με επιτόκιο στο Federal Reserve το οποίο δεν είναι κρατικό αλλά ένα όργανο των μεγάλων τραπεζών που είναι και οι μέτοχοί του. Ετσι λοιπόν το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ τυπώνει στα πιεστήριά του το χρήμα που χρειάζεται η χώρα. Αμέσως μετά το δίνει στο Federal Reserve δηλαδή στους τραπεζίτες, το οποίο Federal Reserve το δανείζει πίσω στο αμερικανικό κράτος με τόκο (!!!)
Ετσι για να καταλάβετε: Μόνο ο τόκος που πληρώνουν οι ΗΠΑ στις τράπεζες του Federal Reserve για το αμερικανικό χρέος φθάνει το χρόνο τα 400 δισεκατομμύρια δολάρια!!!
Προσέξτε: Πληρώνουν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι 400 δισεκατομμύρια δολάρια τόκο στους τραπεζίτες για χρήματα που έχει τυπώσει το αμερικανικό κράτος και τα έχει δώσει δωρεάν στους τραπεζίτες (και οι οποίοι τους τα δανείζουν πίσω με τόκο) (!!!)
Βλέποντας ο Πρόεδρος Κένεντι αυτήν την εξόφθαλμη αδικία για τον αμερικανικό λαό, αποφασίζει το 1963 με το νόμο Νο:11110 να πάρει πίσω τις εξουσίες του Federal Reserve και να τυπώσει και διανείμει χρήμα το ίδιο το κράτος παρακάμπτοντας τους τραπεζίτες.
Τύπωσε δισεκατομμύρια δολάρια για τα οποία το αμερικανικό Δημόσιο δεν πλήρωνε κανένα τόκο στο Federal Reserve. Μάλιστα τα χαρτονομίσματα του Κένεντι έγραφαν επάνω UNITED STATES NOTE αντί του FEDERAL RESERVE NOTE που γράφεται πάντα. Αυτά τα UNITED STATES NOTE χαρτονομίσματα αποτέλεσαν θανάσιμη απειλή για το Federal Reserve System και τους τραπεζίτες αφού τους αφαιρούσαν δισεκατομμύρια δολάρια τόκους. Πέντε (5) μήνες μετά το τύπωμα των άτοκων δολαρίων ο Πρόεδρος Κένεντι δολοφονήθηκε.
Μετά τη δολοφονία του Κένεντι κανένας άλλος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν τόλμησε να κάνει χρήση του νόμου Κένεντι παρ’ ότι ο νόμος αυτός ισχύει μέχρι σήμερα (!!). Δηλαδή με το νόμο του Κένεντι θα μπορούσαν οι ΗΠΑ τα περίπου 3 τρισεκατομμύρια δολάρια που τύπωσαν τα τελευταία 4 χρόνια να τα τύπωναν και να τα χρησιμοποιούσαν χωρίς καθόλου τόκο. Αντίθετα όμως τα τύπωσαν, τα έδωσαν στο Federal Reserve (δηλαδή στους τραπεζίτες), για να τα δανειστούν στη συνέχεια με τόκο (!!!)
Και για όσους είναι ακόμα δύσπιστοι ας μάθουν τι έλεγε ένας άλλος μεγάλος Αμερικανός Πρόεδρος, ο Τόμας Τζέφερσον (από τους δημιουργούς του αμερικανικού θαύματος – του τότε, του αληθινού): «Εάν ποτέ στο μέλλον ο αμερικανικός λαός επιτρέψει στους τραπεζίτες να ελέγξουν την έκδοση του χρήματος, οι χρηματοδοτικοί οργανισμοί που θα γιγαντωθούν, πρώτα με πληθωρισμό και μετά με ύφεση, θα στερήσουν από τους ανθρώπους την ιδιοκτησία τους έως ότου τα παιδιά τους ξυπνήσουν άστεγα στη γη που οι πατεράδες τους κατέκτησαν».
Και για την ιστορία: Οι δολοφόνοι και του Λίνκολν (John Wilkes Booth) και του Κένεντι (Lee Harvey Oswald) δολοφονήθηκαν και οι δυο πριν προλάβουν να δικαστούν. L1

Η "Τελική Λύση" του Λίνκολν στο Ινδιάνικο ζήτημα

Ο Λίνκολν ισχυρίστηκε ότι ήταν ανίκανος να σταματήσει την ανεξέλεγκτη κακομεταχείριση των Ινδιάνων κατά την κυβέρνησή του, παρά την κυριαρχία του κόμματός του στο Κογκρέσο. Ο Συντηρητικός Ρεπουμπλικάνος Γερουσιαστής James R. Doolittle διερεύνησε την κατάσταση των ινδιάνικων φυλών από μόνος του, βρίσκοντας ιστορίες διεφθαρμένων πρακτόρων στις σχέσεις κυβέρνησης - Ινδιάνων, καθώς και φαύλων ομοσπονδιακών στρατιωτών. Το Santee Σιού στο Crow Creek ανέφερε για λιμοκτονούντες γυναίκες και παιδιά που είχαν ξυλοκοπηθεί γιατί έψαχναν να βρουν να φάνε πεταμένα κεφάλια και εντόσθια σφαγμένων βοοειδών. Η Winnebago της πόλης Ντακότα έγραφε για μικρούς και μεγάλους Ινδιάνους που πέθαιναν από τις σούπες με σάπιο συκώτι που τους έδινε η κυβέρνηση.

"Η ψήφιση των Homestead Acts, (που έδιναν εκτάσεις γης στους αγρότες δυτικά του Μισσιππή) η δημιουργία του ομοσπονδιακού στρατού, και το άνοιγμα του σιδηροδρόμου του Ειρηνικού ήταν τα αποφασιστικά βήματα προς την τελική λύση του Ινδιάνικου ζητήματος, που έγιναν ακόμα πιο πιεστικά από ό, τι πριν από την ανακάλυψη του πλούτου από τα μεταλλεία στη Δύση.

Παίρνοντας τους αρχηγούς πέντε Ινδιάνικων φυλών στην Ουάσιγκτον στις 27 Μαρτίου 1863, τρεις μήνες μετά τη «Διακήρυξη Χειραφέτησης», (για να χτυπήσει ψυχολογικά, κυρίως, τους Νότιους ενώ μαινόταν ο «εμφύλιος» πόλεμος) ο «δίκαιος Abe» τους εξήγησε: "Τα χλωμά πρόσωπα είναι πολυάριθμα και ευημερούν, διότι καλλιεργούν τη γη, παράγουν ψωμί και εξαρτώνται από τα προϊόντα της γης και όχι από τα άγρια​​θηράματα για να επιβιώσουν. "

Τι ειρωνεία στις παρατηρήσεις του ‘Μεγάλου Λευκού Πατέρα, του ‘καλού αδελφού’ των ερυθρόδερμων! Στην πραγματικότητα, αρκετούς μήνες νωρίτερα, τα στρατεύματα των Βορείων είχαν καταστρέψει τον Ινδιάνικο πολιτισμό στη Μινεσότα μετά από μια εξέγερση των Σιού. Οι Σιού είχαν εξεγερθεί εναντίον της διαφθοράς του ινδιάνικου συστήματος, το οποίο η κυβέρνηση των Ρεπουμπλικάνων είχε κληρονομήσει χωρίς καμία σκέψη αλλαγής.

Οι τραπεζίτες, οι κερδοσκόποι της γης, οι πράκτορες των σιδηροδρόμων, οι έμποροι των ινδιάνων, οι πωλητές ποτών και οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι είχαν διαμοιράσει τα λάφυρα και αντιμετώπισαν τους Ινδιάνους με αγριότητα. Ο Λίνκολν ήταν ανίσχυρος πριν από τη συμπαιγνία της κυβέρνησης και του Κογκρέσου με τη διάπραξη τέτοιων απατεωνιών.

Αφού η επανάσταση καταπνίχθηκε και οι Σιου φυλακίστηκαν στο Φορτ Λίνκολν, οι  στρατιωτικές αρχές προανήγγειλαν 303 θανατικές καταδίκες, έναν αριθμό που ο πρόεδρος .... μείωσε σε τριάντα εννέα. Ο Λίνκολν αποδέχθηκε την απέλαση των Winnebagoes από τη Μινεσότα μετά την εξέγερση των Σιού (στην οποία δεν είχαν συμμετάσχει) και υπέγραψε τη διαταγή βάζοντας 54.000 στρέμματα κλεμμένης γης των Winnebago προς πώληση.

Ο στρατός του εκστράτευσε στη Ντακότα μεταξύ 1863 - 1865, και ζήτησε ακόμη και από τους Βρετανούς να τους δώσουν την άδεια να κυνηγήσουν τους Σιου, όταν εκείνοι καταφύγουν στον Καναδά.

Ο ‘φιλάνθρωπος’ Λίνκολν έγινε ο διοικητής του στρατού που διακρίθηκε για τη σφαγή γυναικών και παιδιών στο Sand Creek για τους ίδιους λόγους που, ως απλός στρατιώτης, είχε ακολουθήσει την πολιτοφυλακή του Ιλινόις, καθώς βάδιζαν προς το Bad Axe. Η πείνα των Αμερικανών για γη ήταν ακόρεστη, και η κοινωνική τάξη που στηρίχτηκε στην ιδιωτική περιουσία στο έδαφος ήταν τόσο ασυμβίβαστη με τον κολεκτιβιστικό πολιτισμό των Ινδιάνων που δεν υπήρξε κοινό σημείο.

Η κυβέρνηση του Λίνκολν συνέθλιψε τους Ινδιάνους κατά τη διάρκεια των ετών του «εμφυλίου» πολέμου, με μια συνείδηση που ​​γινόταν ακόμη σαφέστερη και πιο θριαμβευτική επειδή η αρχή της ατομικής ιδιοκτησίας, που ιδρύθηκε στην αρχή "εργάσου με τη γη", αγιοποιήθηκε με τον αγώνα κατά της δουλείας ...... Στο ίδιο μήνυμα το 1863, ο Λίνκολν ανέφερε την Διακήρυξη Χειραφέτησης και την Homestead και συνεχάρη τον εαυτό του για την"κατάσβεση των δικαιωμάτων κατοχής γης των Ινδιάνων σε μεγάλες και πολύτιμες εκτάσεις γης."

(Lincoln, Land and Labor, 1809-60, Oscar Fraysse, University of Illinois Press, 1988, pp. 180-181)

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

http://redskywarning.blogspot.gr/

Αβραάμ Λίνκολν-Τζων Κένεντι

Υπάρχουν <<νόμοι>> στην ιστορια?Κανονες που να διέπουν την αλληλουχία των γεγονοτων?Το θέμα απασχόλησε ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Μπερκλει στην Καλιφορνια.Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι ορισμένα γεγονότα είναι προβλέψιμα πολλά αλλά όμως ανήκουν στην σφαίρα του τυχαίου έως ...μεταφυσικού.
Η πιο εντυπωσιακή περίπτωση<<ιστορικού αινίγματος>> είναι οι πραγματικά απίστευτες αναλογίες που αποκαλύφθηκαν ανάμεσα στους δυο διασημότερους προέδρους των Η.Π.Α. Του ΛΙΝΚΟΛΝ και του ΚΕΝΝΕΝΤΥ.Για όσους αγαπούν τ΄ανεξηγητα ιδού οι περίεργες αυτές λεπτομέρειες όπως τις επιβεβαίωσε η ιστορική ανάδρομη:
[B]ΛΙΝΚΟΛΝ ΚΑΙ ΚΕΝΝΕΝΤΥ
Ο Αβραάμ Λινκολν μπήκε στο Κογκρέσο το 1846 ο Τζων Κεννεντυ το 1946
Ο Λινκολν εξελέγη πρόεδρος το 1860 οΤζων Κεννεντυ το 1960
Το όνομα Lincoln έχει 7 γράμματα το ίδιο και το Kennedy
Και οι δυο πρόεδροι αγωνίστηκαν για τα πολιτικά δικαιώματα.
Και των δυο οι γυναίκες απέβαλλαν στη διάρκεια της προεδρίας
Και οι δυο σκοτώθηκαν Παρασκευή
Και οι δυο πυροβολήθηκαν στο κεφάλι
Και οι δυο δέχθηκαν την επίθεση παρουσία των συζύγων τους.
Και των δυο οι γραμματείς τους είχαν πει ότι εκείνη την μέρα θα κινδύνευαν.
Ο γραμματέας του Λινκολν λεγόταν Κεννεντυ
Ο γραμματέας του Κεννεντυ λεγόταν Λινκολν.
Και οι δυο σκοτώθηκαν από Νότιους.
Και τους δυο τους διαδέχθηκαν Νότιοι.
Και των δυο οι διάδοχοι ονομάζονταν Τζονσον!
Ο Αντριου Τζονσον που διαδέχθηκε τον Λικολν γεννήθηκε το 1808.
Ο Λιντον Τζονσον που διαδέχθηκε τον Κεννεντυ γεννήθηκε το 1908.
Ο δολοφόνος του Λινκολν,Τζον ουιλκς Μπουθ γεννήθηκε το 1839.
Ο δολοφόνος του Κεννεντυ, Λι Χαρβει Οσβαλντ γεννήθηκε το 1939.
Και οι δυο δολοφόνοι είναι γνωστοί με τριπλό όνομα.
Και των δυο τα ονόματα έχον από 15 γράμματα.
Ο Μπουθ πυροβόλησε σε θέατρο και συνελήφθη σε αποθήκη.
Ο Οσβαλντ πυροβόλησε από αποθήκη και συνελήφθη σε θέατρο.
Και οι δυο δολοφονήθηκαν πριν δικαστούν.