Σενάρια "θερμού επεισοδίου" και απαντήσεις από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων

"Σενάρια επεξεργαζόμαστε πολλά. Αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα σενάριο, ούτε ένα παίγνιο που σε ενδεχόμενο προσβολής, μικρής ή μεγάλης κλίμακας, ελληνικών εδαφών και ελληνικών δυνάμεων από την Τουρκία να μην απαντήσουμε άμεσα με τον ίδιο τρόπο ή και σε μεγαλύτερη έκταση. Οι διαδικασίες είναι αυτόματες και δεν τίθεται θέμα έγκρισης της δράσης από την πολιτική ηγεσία. Αυτό είναι αυτονότητο και προβλεπόμενο. Άλλωστε δεν πιστεύω ότι υπάρχει ελληνική πολιτική ηγεσία που να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις μετά την κατάληψη ελληνικού εδάφους και μάλιστα κατοικημένου".Με αυτό τον τρόπο απάντησε ανώτατη στρατιωτική πηγή του ΥΕΘΑ στο ερώτημα του defencenent.gr, αναφορικά με δημοσίευμα της εφημερίδας "Τύπος της Κυριακής", για ύπαρξη σεναρίου που μελετούν τα υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών για "θερμό επεισόδιο με κατάληψη ελληνικού κατοικημένου νησιού και πιθανή εν συνεχεία έναρξη διαπραγματεύσεων".Βάσει του υποτιθέμενου σεναρίου οι τουρκικές δυνάμεις καταλαμβάνουν ελληνικό κατοικημένο νησί "μη κατονομαζόμενο ευθέως από τις συνθήκες Λονδίνου, Λωζάνης, Παρισίων, αιχμαλωτίζουν την φρουρά και εν συνεχεία προβαίνουν σε άμεση εθνοκάθαρση αποστέλλοντας τους κατοίκους και τους αιχμαλώτους σε διπλανό νησί το οποίο κατονομάζεται από τις συνθήκες και ζητούν την έναρξη διαπραγματεύσεων". Κατά την εφημερίδα το σενάριο αναφέρει ότι μία τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να οδηγήσει είτε σε αποτυχημένη στρατιωτική δράση η οποία θα έστρεφε την διεθνή κοινότητα εναντίον της Ελλάδας (!), είτε σε διαπραγματεύσεις! Φυσικά μία τέτοια εξέλιξη (διαπραγματεύσεις) είναι πρακτικώς αδύνατο να υπάρξει. Εκτός του γεγονότος ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να σταθεί μετά από μία τέτοια εξέλιξη (η περίπτωση των Ιμίων ήταν τελείως διαφορετική), υπάρχει και το θέμα του κατά πόσον οι Ένοπλες Δυνάμεις θα πειθαρχούσαν σε μία εντολή του τύπου "Σηκώστε λευκή σημαία χωρίς να πολεμήσετε". Γιατί δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί "ήττα" μία αιφνιδιαστική κατάληψη μικρού νησιού (το δημοσίευμα "φωτογραφίζει" το Αγαθονήσι) με μέγεθος φρουράς, το πολύ, λόχου. Από τακτικής άποψης πρόκειται για ακριβώς όμοια περίπτωση με την κατάληψη των Φώκλαντς. Αιφνιδιαστική επιχείρηση υπέρτερων εχθρικών δυνάμεων κατά μικρής φρουράς που προστατεύει μικρό νησί μακριά από το μητροπολιτικό έδαφος και κοντά στην ακτογραμμή του εχθρού. Πράγματι, αν υπάρχει όντως αυτό το σενάριο (η Α.Σπανού που το υπογράφει καλύπτει το υπουργείο Εξωτερικών...) θα πρέπει να μελετηθεί πολύ προσεκτικά η βρετανική αντίδραση και η ροή των διπλωματικών εξελίξεων και αντιδράσεων του πολέμου των Φώκλαντς. Όπου παρά το εξώφθαλμο του βρετανικού δικαίου, υπήρξαν απόψεις για υποστήριξη του εισβολέα, δηλαδή της χούντας της Αργεντινής (!) ακόμα και από τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ και πρώην διοικητή των δυνάμεων του ΝΑΤΟ Α.Χέϊγκ, ο οποιος βέβαια εν συνεχεία οδηγήθηκε σε παραίτηση. Σαφώς και τα πράγματα δεν θα είναι απλά και ξεκαθαρισμένα από διπλωματικής άποψης σε τέτοιες περιπτώσεις. Ειδικά στην παρούσα συγκυρία, όπου για την κυβέρνηση Καραμανλή είναι πλέον κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η νέα κυβέρνηση των δημοκρατικών στις ΗΠΑ όχι απλώς δεν είναι φιλική έναντι της Ελλάδος, αλλά κινείται με υψηλότερους ρυθμούς κατά των ελληνικών συμφερόντων ακόμα και από την κυβέρνηση Μπους! Είναι γεγονός ότι την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ την διαχειρίζεται σε γενικές γραμμές η ίδια ομάδα που χειριζόταν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον. Είναι η ομάδα που προετοίμασε και καθόρισε το αποτέλεσμα στα Ίμια, η ομάδα που εξόντωσε την Σερβία το 1999 και ευνόησε την γιγάντωση της Τουρκίας στην δεκαετία του '90. Σε ανταπόκρισή του από τις ΗΠΑ στην "Καθημερινή", ο Α.Έλλις, αναφέρει ότι "ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Ντάνιελ Σπέκχαρντ εισηγήθηκε την μη πραγματοποίηση της συνάντησης Καραμανλή-Ομπάμα για να μην ενισχυθεί ο Έλληνες πρωθυπουργός έναντι των ευρωεκλογών". Αν αυτό αληθεύει (δεδομένου του μέσου και του δημοσιογράφου θεωρούμε ότι η είδηση είναι έγκυρη), τότε στο μόνο που μπορεί να υπολογίζει η κυβέρνηση Καραμανλή είναι η εχθρότητα των ΗΠΑ. Κάτι που δεν είναι απαραίτητα αρνητικό αφού οι μεγαλύτεροι Έλληνες ηγέτες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, ο θείος του, Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο μεγάλος αντίπαλός του, Ανδρέας Παπανδρέου, "ανδρώθηκαν" πολιτικά δια μέσου αυτής της σύγκρουσης. Τα συμφέροντα Ελλάδος και ΗΠΑ δεν είναι πλέον κοινά στην περιοχή του άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος. Καλό ή κακό αυτή είναι η πραγματικότητα. Παίκτες όπως η Γαλλία και η Ρωσία, ίσως και το Ισραήλ, μπορούν να προσφέρουν πολλά περισσότερα στη χώρα σήμερα. Όχι γιατί "μας αγαπάνε" ή γιατί "είναι φίλοι μας" ή γιατί "είναι ορθόδοξοι σαν κι εμάς" ή γιατί "ο παππούς του Σαρκοζί είναι από την Θεσσαλονίκη". Αλλά γιατί τα συμφέροντά τους συμπίπτουν με τα δικά μας, σε μεγάλο βαθμό...
Τμήμα ειδήσεων www.defencenet.gr

«Εμφύλιος» στο FIR Αθηνών

Του ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ



Αμερικανοί εναντίον... Αμερικανών στους ελληνικούς ουρανούς! Οι κολοσσοί της αεροπορικής βιομηχανίας, Boeing και Lockheed, άρχισαν τις προειδοποιητικές πτήσεις στη μάχη για το προβάδισμα στην πώληση του νέου μαχητικού αεροσκάφους στην Αθήνα.

Μέχρι σήμερα κανένας δεν αμφισβητούσε την πρωτοκαθεδρία της Lockheed (κατασκευάστριας του F-16), που πολλοί φρόντισαν να αποτελεί τον κορμό της ελληνικής αεροπορίας. Οι συσχετισμοί, ωστόσο, μεταβάλλονται και ίσως σε λίγο οδηγήσουν σε... αμερικανικό εμφύλιο.

Η Boeing είχε χάσει το μεγάλο «ντιλ» προ 30ετίας, όταν το 1980 η κυβέρνηση Γ. Ράλλη είχε προκρίνει το δικό της F-18, αλλά πριν από τις υπογραφές, ο τότε πρωθυπουργός δεν θέλησε να δεσμεύσει την επόμενη κυβέρνηση. Ετσι, τον Οκτώβριο του 1981 ο Α. Παπανδρέου άλλαξε τις προτεραιότητες και αποφάσισε το σπάσιμο της προμήθειας σε Γάλλους και Αμερικανούς: 40 Μιράζ και άλλα 40 F-16 από τη Lockheed. Η Boeing βρέθηκε έκτοτε εκτός της ελληνικής αγοράς... οπλικών συστημάτων.

Ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου είχε δικαιολογήσει την προμήθεια των F-16 ως αντιστάθμισμα για το κλείσιμο των βάσεων στην Ελλάδα, και η κίνηση καταγράφηκε ως «αγορά του αιώνα», αν και στην πορεία ακολούθησαν πολλές ακόμη: 40 F-16 επί Μητσοτάκη, 60 επί Σημίτη και άλλα 30 επί Κ. Καραμανλή το 2005.

Σύνολο 170, σε τμηματικές αγορές, όταν οι γείτονες Τούρκοι μέσω των δικών τους αγορών F-16 έφτασαν να έχουν δική τους γραμμή παραγωγής για το 70% του αεροσκάφους.

Τώρα όμως, η μεγάλη αντίπαλός της Lockheed προσδοκά να πάρει τη μεγάλη ρεβάνς. Γιατί; Διότι η κυβέρνηση άλλαξε στις ΗΠΑ και η Boeing εδρεύει στο Ιλινόις, όπου και η εκλογική περιφέρεια του Μπ. Ομπάμα. Αντιθέτως, η Lockheed Aeronautics βρίσκεται στο Τέξας, όπου και το στρατηγείο της οικογένειας Μπους. Επιπλέον, το πολυδιαφημισμένο F-35 (JSF) της Lockheed λανσάρεται ως αεροσκάφος 5ης γενιάς που θα διαθεχθεί το F-16, αλλά ήδη δέχεται ποικίλες κριτικές. Η παραγωγή του θα καθυστερήσει και θα είναι κατά πολύ ακριβότερο σε σχέση με τις αρχικές εκτιμήσεις.

Σε αυτό το σκηνικό, λοιπόν, μπαίνει σφήνα το F-18 Super Hornet ως εναλλακτική λύση. Στο ελληνικό υπουργείο Αμυνας έχουν ήδη γίνει παρουσιάσεις των δύο «αντιπάλων», είναι όμως χαρακτηριστικό ότι τα εγκωμιαστικά σχόλια για το F-18 ξεκίνησαν από τη στιγμή που άρχισε να διαφαίνεται η θεαματική επικράτηση του Μπ. Ομπάμα πριν από τις τελευταίες εκλογές.

Ενδεικτικό της κινητικότητας που υπάρχει είναι το γεγονός ότι προετοιμάζεται συνέδριο στην Αμερική, με το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων («think tank» του υπουργείου Αμυνας) και έναν αντίστοιχο φορέα του αμερικανικού Πενταγώνου.

Θα γίνει τον ερχόμενο Απρίλιο (κατά πάσα πιθανότητα στην Ουάσιγκτον) στο περιθώριο του οποίου ο υπουργός Αμυνας Β. Μεϊμαράκης αναμένεται να έχει σειρά επαφών με υψηλόβαθμους αξιωματούχους των ΗΠΑ. Το «μενού» θα αφορά και το νέο μαχητικό για να ακολουθήσει -αρχές καλοκαιριού- η επικαιροποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος. Εκεί θα φανεί ποιος «φωτογραφίζεται».

Η Lockheed, πάντως, δεν φαίνεται να είπε την τελευταία της κουβέντα. Φιλοδοξεί σε μια συμπληρωματική αγορά F-16 (10 έως 30), ενώ ήδη έχει να λαμβάνει πολύ περισσότερα από τη συντήρηση του ήδη υπάρχοντος στόλου. Η υποστήριξη σε ανταλλακτικά, άλλωστε, κοστίζει περί τα 2/3 της συνολικής δαπάνης στον κύκλο ζωής ενός αεροσκάφους!

Συμπέρασμα: Το αμερικανικό φιλμ «Κράμερ εναντίον Κράμερ» αρχίζει να γυρίζεται στην «αεροπορική» του εκδοχή και φαίνεται ότι κρύβει πολύ σασπένς. Ακόμη δεν έχουμε δει τους ευρωπαίους συμπρωταγωνιστές, ούτε μπορεί να υπολογιστεί ποιος απ' όλους θα ψάχνει, στο τέλος, για αλεξίπτωτο...

http://strategy-geopolitics.blogspot.com/2009/03/fir.html